- حلیت
روا بودن، حلال بودن
معنی حلیت - جستجوی لغت در جدول جو
- حلیت
زیور، زینت، پیرایه، صورت ظاهر انسان، هیئت انسان، چگونگی پیکر و رنگ چهره، حلیه
- حلیت(حِلْ ل)
انغوزه. (ناظم الاطباء). انگزه. (آنندراج). انکژه. (مهذب الاسماء). انگوزه و آن صمغ درخت انجدان است. انگژد. (زمخشری). انقوزه
- حلیت(حِ یَ)
حلیه. زیور. آرایش. رجوع به حلیه شود
- حلیت(قَ گَدَ)
در تداول، حلالی. روایی. مقابل حرمت
- حلیت(حَ)
پشک، یخچه. تگرک. (ناظم الاطباء)
- حلیت
روایی، حلالی زیور، آرایش زیور، آرایش
- حلیت((حِ لِّ یَُ))
حلال بودن، روا بودن
- حلیت((حِ یَ))
زیور، آرایش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
برگۀ کاغذی چاپ شده برای ورود به تماشاخانه، اتوبوس، راه آهن، هواپیما و مانند آن
(تَ)
لغت نامه دهخدا
شعوری بنقل مجمعالفرس، این کلمه را مرادف تنبلیت بمعنی بار اندک آورده و بدون تردید تصحیف تنبلیت و یا تملیت است. رجوع به این دو کلمه در همین لغت نامه و لسان العجم شعوری ج 1 ورق 272 ب شود
زینت زیور پیرایه، جمع حلی و حلی. یا حلیه انسانی. هیات ظاهری انسان و رنگ چهره وی
زیور بر نهادن پیرایه بستن آراستن، یکی از مراتب قوه عقل عملی و آن آراسته شدن با وصاف ستوده و خصال پسندیده است
