معنی حلبون - جستجوی لغت در جدول جو

حلبون(حَ)

لغت نامه دهخدا

حلزون

حیوانی نرم تن با صدفی مارپیچ بر پشت که برخی از انواع آن در آب زندگی می کنند

فرهنگ فارسی عمید

حلبان

(حُلْ لَ)

گیاهی است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و آن مانند ماش است. (نزهه القلوب)

لغت نامه دهخدا

لبون

(لَ)

شیردار، میش و اشتر مادۀ شیردار، آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونه. (منتهی الارب). ج، لبان، لبن، لبن، لبائن.
- ابن اللبون، شتر کرۀ دوساله یا به سال سوم درآمده. ابنه لبون،تأنیث آن. بنت لبون کذلک.
، بنات لبون، نهالان عرفط. (منتهی الارب)

شیردار، میش و اشتر مادۀ شیردار، آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونه. (منتهی الارب). ج، لِبان، لبن، لُبُن، لبائن.
- ابن اللبون، شتر کرۀ دوساله یا به سال سوم درآمده. ابنه لبون،تأنیث آن. بنت لبون کذلک.
، بنات لبون، نهالان عرفط. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حبون

(حُ)

جمع واژۀ حبن

لغت نامه دهخدا

ملبون

(مَ)

آنکه از شیر خوردن او را سکر رسیده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ازاقرب الموارد). آنکه از خوردن شیر شتر مست شده مثل اینکه شراب خورده باشد. ج، ملبونون. و گویند: رجل ملبون و قوم ملبونون. (ناظم الاطباء) ، اسب به شیر پرورده. (منتهی الارب) (آنندراج). اسب پرورش یافته به شیر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شتر فربه بسیارگوشت. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غلبون

(غَ)

ابن حسن بن غلبون، مکنی به ابوعقال. او متصوف و عالم به حدیث و ادب بود. شعر نیز میسرود. وی از اهل قیروان است. به مشرق رفت و در مکه استقرار یافت و از ملازمین حرم گردید و اخبار وی بسیار است. او به سال 291هجری قمری =904 میلادی درگذشت. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 760)
نام جد محمد بن احمد بن غلبون مصری است. وی مکنی به ابوالطیب بود. از ابوبکر محمد بن نضر سامری حدیث شنید، و ابوالفضل محمد بن جعفر خزاعی وحمزه بن یوسف سهمی از او روایت دارند. (از انساب سمعانی ورق 410 ب) (اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 177)

لغت نامه دهخدا

حشبون

(حَ)

به معنی تازه، دهی است در دشت یهودا. (کتاب یوشع15:27) و موقعش همان ابدهی کنونی است. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

حلبوب

(حَ)

لغت نبطی است و به اندلس حریف الاملس بحای مهمله و در بلاد دیگر عصا هرمس و خصی هرمس بخای معجمه و صاد مهمله و دیسقوریدوس در رابعه نوشته که آنرا الیثور رسطس و بعضی برسانیون و بعضی اربوطانون نامند. و آنرا خواصی طبی است. (از مخزن الادویه ص 231). و رجوع به سلمه و رجوع به تحفۀ حکیم مؤمن و تذکرۀ ضریر انطاکی شود

لغت نامه دهخدا

حلبوب

(حُ)

نیک سیاه از مو و غیر آن. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حلبوت

(حَ لَ)

ماده شتر شیردار. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حلبوس

(حُ)

ضأن حلبوس، میش بسیار. و همچنین ابل حلبوس، شتر بسیار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حلزون

(حَ لَ)

شنج. خف الغراب. فرحولیا. (ضریر انطاکی، در ذیل کلمه حلزون). لیسک. راب. کرمی است که در درخت افتد. (آنندراج). شیخ الرئیس در مفردات قانون گوید که آن از جملۀ صدفهاست. نوعی از صدف باشد که آنرا بسوزند و در دواهای چشم بکار برند گویندعربی است. (برهان). جانوری است از ردۀ شکمپاییان جزو شاخۀ نرم تنان که در حدود 3500 گونه از آن شناخته شده و در سراسر کرۀ زمین در خشکی و کنار نهرها زیست میکند و برخی از گونه های آن نیز دریازی هستند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به تحفۀ حکیم مؤمن شود

لغت نامه دهخدا

حلوون

(حُ)

جمع واژۀ حلو. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لبون

(لَ)

نام شهری است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

حلزون

سپید مهره راب لیسک جانوریست از رده شکمپاییان جزو شاخه نرم تنان که در حدود 3500 گونه از آن شناخته شده و در سراسر کره زمین در خشکی و کنار نهرها زیست میکنند و برخی از گونه های آن نیز دریا زی هستند لیسک

فرهنگ لغت هوشیار

لبون

شیر ده، شیر باره شیر دوست شیردار (میش شتر) جمع لبان لبن لبائن

فرهنگ لغت هوشیار

حلبوب

سلمه سرمک، موی سیاه سلمه

فرهنگ لغت هوشیار

لبون

((لَ))

شیردار (میش، شتر)، جمع لبان. لبن، لبائن

فرهنگ فارسی معین

حلزون

((حَ لَ))

جانوری از رده شکم پاییان جزو شاخه نرم تنان که در حدود 3500 گونه از آن شناخته شده و در سراسر کره زمین در خشکی و کنار نهرها زیست می کنند وبرخی از گونه های آن دریازی هستند، لیسک

فرهنگ فارسی معین

حلزون

سفیدمهره، لیسک

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی حلبون - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما