- حقد
خشم و دشمنی نسبت به کسی، کینه
معنی حقد - جستجوی لغت در جدول جو
- حقد (حِ)
کینه. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (دهار). غضب ثابت. (اقرب الموارد). ضمد. (تاج المصادر بیهقی). کین. (منتهی الارب). احنه. غل. هو طلب الانتقام و تحقیقه، ان الغضب اذا لزم کظمه لعجز عن التشفی فی الحال رجع الی الباطن و احتقن فیه فصار حقداً. (تعریفات). کینه و عناد. (غیاث از منتخب و کشف). ج، احقاد، حقود، (از اقرب الموارد) حقاید. (منتهی الارب) : دلها از او برمید و سینه ها بحقد او آغشته شد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 369). هر دو از حقد مجادله و غصۀ مناقشه سخن راندیم. (ترجمه تاریخ یمینی ص 433).
یوسف که ز ماه عقد می بست
از حقد برادران نمیرست.
نظامی.
شاه از حقد جهودانه چنان
گشت احول کالامان یارب امان.
مولوی.
گر برد حقد و صفا آرد همی
بدرودعجز و عطا کارد همی.
مولوی.
کاین ولی اﷲ را چون میزنی
این چه حقد است ای عدّو روشنی.
مولوی
یوسف که ز ماه عقد می بست
از حقد برادران نمیرست.
نظامی.
شاه از حقد جهودانه چنان
گشت احول کالامان یارب امان.
مولوی.
گر برد حقد و صفا آرد همی
بدرودعجز و عطا کارد همی.
مولوی.
کاین ولی اﷲ را چون میزنی
این چه حقد است ای عدّو روشنی.
مولوی
- حقد (اِ)
کینه در دل گرفتن. سؤالظن فی القلب علی الخلائق لاجل العداوه. (تعریفات). منتظر فرصت کین کشی بودن، نباریدن باران، برنیامدن چیزی از کان. (منتهی الارب)
کینه گرفتن بر. (منتهی الارب). کینه گرفتن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (از مهذب الاسماء). کینه در دل گرفتن
کینه گرفتن بر. (منتهی الارب). کینه گرفتن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (از مهذب الاسماء). کینه در دل گرفتن
- حقد
غضب ثابت، کینه
- حقد ((حِ))
کینه ورزی، عناد، جمع احقاد، حقود
- حقد
بغض، خصومت، دشمنی، عداوت، عناد، کین، کینه، کینه ورزی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ قِ)
لغت نامه دهخدا
کسی که کینه می آورد و سبب میشود کینه را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به کینه آورنده، آن که بعد جستن از معدن چیزی نیابد. (آنندراج). آن که در معدن تفحص کرده چیزی نیافته است. (از منتهی الارب)
بدخواهی، بد خواستن، غیرت، برخواستن برای کسی، حسادت، حسودی، تنگ چشمی
کشت، کشت سبز، کشت نو رسته، زمین آماده کشت کشتگاه کجاوه، شکم پیچ از بیماری های دامی
