- حساکه(حَ کَ)
حساکت. کینه. عداوت. دشمنی. (منتهی الارب)
معنی حساکه - جستجوی لغت در جدول جو
- حساکه
عداوت، کینه، دشمنی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حائک. بافندگان. نساجان. جولاهان. جامه بافان. جولاهگان. قوم حاکه و قوم حوکه. (از منتهی الارب)
(غُ)
لغت نامه دهخدا
پرستیدن. پارسا گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). ناسک شدن. (از المنجد). متعبد شدن. (تاج المصادر بیهقی). نسک. نسک. نسک. نسک. رجوع به نسک شود
(حُ فَ)
لغت نامه دهخدا
آنچه بیفتد از خرما. (مهذب الاسماء). آنچه فرو ریزد از خرمای تباه شده از درخت از پوستهای خرما، خشم، کینه. دشمنی. (منتهی الارب) ، آب اندک، بقیۀ طعام، سونش سیم. (منتهی الارب).
- حسافۀ ناس،فرومایگان از مردم. (منتهی الارب)
- حسافۀ ناس،فرومایگان از مردم. (منتهی الارب)
(حُ لَ)
لغت نامه دهخدا
سیم، سونش سیم. (منتهی الارب). حسافه، سبوس جو و جز آن. حثاله. پوست جو که ریزیده شده باشد، ردی از هر چیز، خشارۀ مردم. فرومایه از مردمان
(حُ سَیْ کَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است به مدینه به جانب کوه ذباب و گویند میان ذباب و مسجدالفتح. (معجم البلدان)
(تَ ضَمْ مُ)
لغت نامه دهخدا
بافتن جامه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). بافندگی. جولاهی. رجوع به حوک و حیاک شود
(حُ کَ)
لغت نامه دهخدا
سوده. (منتهی الارب). سونش. آنچه از سائیدن دوچیز بیکدیگر جدا شود. ریزۀ هر چیز. آنچه بیفتد از سودن چیزی، سرمۀ رمد. (منتهی الارب)
(بَکِ)
لغت نامه دهخدا
بر روی یک رشته از جلبک برجستگی نازکی پدیدار می شود که پرتوپلاسم درونی آن به قطعاتی چند تقسیم می گردد که هر یک از آنها دو تاژک دارند که آنها را بساکه گویند. (گیاه شناسی گل گلاب چ 1326 ه. ش ص 117). و رجوع به بساک شود، ادویۀ مفرده. گیاهان طبی. (فرهنگ فارسی معین) ، اصطلاح منطقی، قضیه های بسیطه
کرویای دشتی دست از دروغزن بکش و نان مخور - با کرویا و زیره و آویشنش (ناصر خسرو)
