معنی حریجه - جستجوی لغت در جدول جو

حریجه

لغت نامه دهخدا

غذایی که از آب، نشاسته، شکر و مغز بادام برای افراد مریض تهیه می شود، قطعۀ حریر، جامۀ ابریشمی

(حُ رَ رَ)

موضعی است نزدیک نخله، میان ابواء و مکه که چهارمین جنگ از حرب الفجار آنجا رخ داد و نام آن واقعه یوم الحریره است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ضریجه

(ضَ جَ)

ماشوره. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

شریجه

(شَ جَ)

باردانی که از چوب خرما و جز آن سازند جهت بار خربزه و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کمانی که از چوب شریج سازند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کمانی که از نی سازند. (غیاث اللغات) ، کابک کبوتران که از نی ساخته باشند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آشیانۀ کبوتران که از نی سازند. (از اقرب الموارد) ، پاره ای از هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، قطعه ای از پی که پر تیر را بدان محکم بندند. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، جلد کتاب. ج، شرائج. (ناظم الاطباء)

باردانی که از چوب خرما و جز آن سازند جهت بار خربزه و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کمانی که از چوب شریج سازند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کمانی که از نی سازند. (غیاث اللغات) ، کابک کبوتران که از نی ساخته باشند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آشیانۀ کبوتران که از نی سازند. (از اقرب الموارد) ، پاره ای از هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، قطعه ای از پی که پر تیر را بدان محکم بندند. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، جلد کتاب. ج، شَرائج. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سریجه

(سَ جَ/ جِ)

مرغ سقا بود. (انجمن آرا) :
به موضعی که رسیده است ذکر انصافت
سریجه باز شکار است و گور شیرافکن.
(انجمن آرای ناصری).
رجوع به سریچه و سریخه شود

لغت نامه دهخدا

عریجه

(عَ جَ)

نام جد بشیر بن دیسم است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خریجه

(خُ رَ جَ)

نام آبی است از آبهای عمرو بن کلاب بنابر یکی از اقوال ابی زیاد چه او در جای دیگر از کتاب خود می گوید خریجه از مستغلات بنی عجلان است. (از معجم البلدان یاقوت)

لغت نامه دهخدا

حریقه

(حَ قَ)

گرمی. گرما، حروقه. ج، حرائق، طعامی که آنرا کاچی نامند. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

حریکه

(حَ کَ)

تأنیث حریک

لغت نامه دهخدا

حریثه

(حَ ثَ)

یکی حرائث

لغت نامه دهخدا

حریثه

(حُ رَ ثَ)

شاعری از عرب. دیوان او را ابوسعید سکری و جماعتی دیگر گرد کرده اند. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

حریجی

(حُ رَ)

سمره بن جندب بن هلال بن حریج بن مره بن حروف فزاری. پیغمبر را درک کرد. عبدالرحمان بن ابی لیلی از وی روایت دارد. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

حریجی

(حُ رَ)

منسوب به حریج، بطنی از فزاره. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

حریره

(حَ رَ)

مرهم رقیق القوام، آردهاله، و آنرا از آرد گندم کنند. (زمخشری). نوعی از طعام که آردی است با شیر و روغن پزند. ج، حریر. (منتهی الارب). در قدیم طعامی بوده است رقیق از آرد و روغن. (بحر الجواهر). حساء و امروز با آرد برنج و شکر و شیر و گاه با کوبیدۀ بادام و شکر و شیر و گاه با نشاسته و شکر و شیر پزند و به اختلاف حریرۀ بادام و حریرۀ آردی و حریرۀ نشاسته ای گویند:
بسا کسا که ندیم حریره و بره است
و بس کسی است که سیری نیابد از ملکش.
ابوالمؤید.
و اذا طحن (السلت) ... و عمل من دقیقه حریره اعنی حساءً خفیفاً... نافع من داءالموم و الهذیان. (ابن البیطار).
- حریرۀ آرد، طعام که از شیر وآرد پزند.
- حریرۀ سیب، از سیب رنده کرده و شکر پزند.
- حریرۀ نشاسته، نشاسته که به آب حل کرده پزندو شکر در آن کرده خورند و بی شکر بدان آهار جامه دهند. آهار. آهر. شو. شوی. آش.
، آب چلو. آشام. آشاب. آبریس، جامۀابریشمین. نوعی از جامۀ ابریشمین. ج، حریر

لغت نامه دهخدا

حریره

(حُ رَ رَ)

یوم حریره، یکی از أیام عرب. چهارمین مرحلۀ حرب الفجار است که در حریره نزدیک عکاظ رخ داد. و خداش بن زهیر درباره آن گوید:
و قد بلوکم فابلوکم بلائهم
یوم الحریره ضرباً غیر تکذیب.
(مجمع الامثال میدانی) (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

حریسه

(حَ سَ)

گوسپند به شب دزدیده. آن گوسپند که به شب بدزدند. ج، حرائس، دیوار از سنگ که برای گوسپندان سازند

لغت نامه دهخدا

حریشه

(حَ شَ)

موضعی است

لغت نامه دهخدا

حریشه

(حَ شَ)

حرشا. خردل البر. رجوع به حرشا شود

لغت نامه دهخدا

حریصه

(حَ صَ)

تأنیث حریص، ابری که باران آن زمین را بخراشد از سختی. آن باران که پوست از روی زمین بردارد از سختی. (مهذب الاسماء). ج، حرائص. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حریضه

(حُ رَ ضَ)

نام موضعی از بلاد هذیل که تأبط شراً در آنجا بقتل رسید و مادرش در شعری که در رثاء پسر سرود نام این محل را یاد کرد. رجوع به معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

حریبه

(حَ بَ)

حریبۀ مرد، مال مسلوبۀ او یا مال که بدان معیشت گذراند. ج، حرائب

لغت نامه دهخدا

حلیجه

(حَ جَ)

شیر که در وی خرما تر کرده باشند. (از منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء) ، روغن که برشیر برآید وقت دوغ زدن، باقیمانده و فشاردۀ خیگ، عصارۀ حنا، مسکه که بر آن شیر دوشند. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اریجه

(چَ / چِ رَ / رُو شَ کُ)

اریج. دمیدن بوی خوش، آواز فیرنده وقت قمار و غلبه

لغت نامه دهخدا

حریره

شیر با خوراکی است از آرد و شیر و روغن که برای بیمار پزند قطعه حریر، حلوایی رقیق از آرد برنج و مغز بادام و شکر

فرهنگ لغت هوشیار

حریمه

بی روزی کردن

فرهنگ لغت هوشیار

حریسه

دیواری از سنگ که برای گوسفندان سازند

فرهنگ لغت هوشیار

کریجه

خانه کوچک (مطلقا)، خانه کوچکی که از نی و علف سازند مانند اطاقک دهقانان در کنار مزرعه و فالیز: (همه عالم چو باغ و بستانست این کریچت بتر ز زندانست) (سنائی)، تالاری که بر بالای خرمن غله نا کوفته سازند تا باران آنرا ضایع نسازد

فرهنگ لغت هوشیار