- حذق
حذاقت، مهارت، استادی
معنی حذق - جستجوی لغت در جدول جو
- حذق (حَذَ)
بادمجان. (حاشیۀ المعرب جوالیقی از خطعلی بن حمزه و نشوءاللغه ص 89). رجوع به حدق شود
- حذق (اِ)
حذاق. حذق صبی قرآن را یا عملی را، آموختن او قرآن را. نیکو دریافتن کودک خواندن را یا کار را، زیرک شدن در کاری. (تاج المصادر بیهقی). استادی. نیک دانی. زیرکی. خلاف خرف:
حذق تو چنانست که بی نبض و دلیلی
می بازنمائی عرض روح بهنجار.
سنائی.
ای ضیاءالحق به حذق رای تو
خلق بخشد سنگ را حلوای تو.
مولوی.
، بریدن. کشیدن چیزی را برای بریدن با داس و مانند آن. (از منتهی الارب). بریدن به داس و مانند آن چیزی را، بریدن و گزیدن سرکه دهن را. (تاج المصادر بیهقی) ، حذق خل ّ، سخت ترش شدن سرکه. (از منتهی الارب)
حذق خل ّ، سخت ترش شدن سرکه، حذق خل ّ دهان را، بریدن یا گزیدن تیزی ترشی سرکه آنرا، حذق رباط بر دست گوسفند، نشان گذاشتن رسن بر دست او. (از منتهی الارب)
حذق تو چنانست که بی نبض و دلیلی
می بازنمائی عرض روح بهنجار.
سنائی.
ای ضیاءالحق به حذق رای تو
خلق بخشد سنگ را حلوای تو.
مولوی.
، بریدن. کشیدن چیزی را برای بریدن با داس و مانند آن. (از منتهی الارب). بریدن به داس و مانند آن چیزی را، بریدن و گزیدن سرکه دهن را. (تاج المصادر بیهقی) ، حذق خل ّ، سخت ترش شدن سرکه. (از منتهی الارب)
حذق خل ّ، سخت ترش شدن سرکه، حذق خل ّ دهان را، بریدن یا گزیدن تیزی ترشی سرکه آنرا، حذق رباط بر دست گوسفند، نشان گذاشتن رسن بر دست او. (از منتهی الارب)
- حذق
خوب آموختن کاری یا مطلبی
- حذق ((حَ یا حِ))
مهارت، چیره دستی، استادی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بُ ذُ)
لغت نامه دهخدا
بزرقطونا. (منتهی الارب). بزرقطونا. اسفرزه. (ناظم الاطباء). سفید خوش. (لغت محلی شوشتر). و رجوع به بحدق شود
زفتی، تنگاندن تنگ کردن، تیز دادن، پیچیدن، افشردن دسته گروه، گروه مرغان، پالان کوچک
روبرو شدن برابر شدن رویاروی بودن، برابر روبرو: (بحذاء منزل وی نزول کرد)، کفش، نعل، سم ستوران، جمع احذیه
انبوه مردم گروزه، رفتن خانه روبی، مالیدن، نرماندن نرم کردن، هموار
میان درون، آمیغ (حقیقت) راستی حقیقت شی واقع مطلب: (حاق مطل ازین قرار است)، وسط چیزی میان شی
زیرک نمایی استاد نمایی خود را حاذق و زیرک وا نمودن بدون آنکه باشند
