- حذفار(حِ)
سوی، کرانه، اخذ بحذفار چیزی را، گرفتن تمام آنرا. ج، حذافیر. (منتهی الارب) ، در بعض لغت نامه ها به معنی حذفور یعنی شریف آمده است. رجوع به حذفور شود
معنی حذفار - جستجوی لغت در جدول جو
- حذفار
سوی، کرانه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ظاهراً مرغی است و آنرا بلهجۀ طبری وکا گویند:
کبک و حفار هست کوک و وکا.
(نصاب طبری)
کبک و حفار هست کوک و وکا.
(نصاب طبری)
(حُ)
لغت نامه دهخدا
پدر ربیعه بن حذار است که جوانمردی بوده است، (ذو...) از قبیلۀ الهان بن مالک است. (منتهی الارب)
(حَفْ فا)
لغت نامه دهخدا
آنکه زمین را کند. چاه کن. مقنی. (منتهی الارب) ، گورکن. قبرکن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). منسوب بحفر یعنی گورکن. (الانساب). ج، حفارون، آنکه اراضی بناهای منخسفه یا مخروبه قدیم را کند برای یافتن عتیقه ها. تیله کن
(حَ)
لغت نامه دهخدا
چوبی که آنرا خمانیده و در وسط سوراخ کرده میان خانه (چادر خیمه) تعبیه کنند و درسوراخ آن ستون میانه قائم گردانند. (منتهی الارب)
(حُ)
لغت نامه دهخدا
کرانه، سوی، شریف، جماعت کثیره. ج، حذافیر، اخذ بحذفور چیزی را، اخذ تمام آن. (منتهی الارب). رجوع به حذفار شود
((حَ فّ))
فرهنگ فارسی معین
کسی که پیشه اش کندن زمین و کاوش کردن آن است، گورکن، قبرکن، باستان شناسی که برای به دست آوردن اشیا عتیقه زمین را حرف کند
حافر، حفرکن، کننده، قبرکن، گورکن