- حث
حث کردن، حث کردن مثلاً تشویق کردن به کاری، برانگیختن
معنی حث - جستجوی لغت در جدول جو
- حث (حُث ث)
کاه ریزه. خردۀ کاه. کاه خرد، باریک از ریگ و خاک، ریگ خشک درشت. (منتهی الارب). ریگ درشت. (مهذب الاسماء) ، نان خشک بی نان خورش، پست به آب تر ناکرده و نیامیخته: سویق حث. (منتهی الارب)
- حث (حُث ث)
یکی از منازل بنی غفار در حجاز
- حث (تَ ن ن)
برافژولیدن بر کاری. (حبیش تفلیسی) (دستور اللغه نطنزی) (تاج المصادر بیهقی) .برانگیختن بر. (قاضی محمد دهار). افژولیدن. (منتهی الارب). استحثاث. تحریض. حض. (منتخب) (غیاث). ترغیب: و شاعر آل عباس حث میکند ابوالعباس را بر کشتن بنی امیه. (تاریخ بیهقی). و پادشاهان محتشم را حث باید کرد بر افراشتن بناء معالی. (تاریخ بیهقی). امراء او را بر توجه هرات حث و تحریض نمودند. (جهانگشای جوینی)، اعجال. استعجال. بشتاب داشتن. حث غبار، حث تراب، انگیختن آن. ثوران آن: و امراءه بیدها مکنسه تحث التراب علی رأسه (علی رأس الملک المیت) . (اخبار الصین و الهند ص 22)
- حث
برانگیختن
- حث ((حَ ثّ))
برانگیختن، تشویق کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ وُ)
لغت نامه دهخدا
خاک پاشیدن بر. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب). و در حدیث آمده است: ’احثوا علی وجوه المداحین التراب’، ریخته و پاشیده شدن خاک. حثی. تحثاء، عطای اندک دادن. اندک چیزی دادن. اندک دادن عطا. (از منتهی الارب). و رجوع به ذیل دزی ج 1 ص 248 شود
(حُ ثُ)
لغت نامه دهخدا
جائی در بلاد هذیل است از ازهری. و جز وی گفته اند: موضعی نزد مثلّم باشد و میان آن و مکه دو روز راه است. سلمی بن مقعد قرمی گوید:
انا نزعنا من مجالس نخله
فنجیز من حثن بیاض مثلماً.
نزعنا به معنی جئنا و نجیز به معنی نمﱡر باشد.
قیس بن العیزاره هذلی گفته است:
و قال نساء لو قتلت لسائنا
سوا کن ذی الشجوالذی انا فاجع
رجال و نسوان باکناف رایه
الی حثن تلک الدموع الدوافع.
و نیز گوید:
اری حثناً امسی ذلیلاً کانّه
تراث و خلاه الصعاب الصعاثر
و کاد یوالینا و لسنا بارضهم
قبائل من فهم و افضی و ثابر.
(معجم البلدان)
انا نزعنا من مجالس نخله
فنجیز من حثن بیاض مثلماً.
نزعنا به معنی جئنا و نجیز به معنی نمﱡر باشد.
قیس بن العیزاره هذلی گفته است:
و قال نساء لو قتلت لسائنا
سوا کن ذی الشجوالذی انا فاجع
رجال و نسوان باکناف رایه
الی حثن تلک الدموع الدوافع.
و نیز گوید:
اری حثناً امسی ذلیلاً کانّه
تراث و خلاه الصعاب الصعاثر
و کاد یوالینا و لسنا بارضهم
قبائل من فهم و افضی و ثابر.
(معجم البلدان)
(حَ مَ / حَ ثَ مَ)
لغت نامه دهخدا
الاکمه الحمراء. و قال الازهری الاکمه و لم یذکر الحمراء قال و یجوز تسکین الثاء. (معجم البلدان). پشتۀ خرد سرخ یا سیاه از سنگها، هر بینی، ارنبۀ بینی. پرۀ بینی، اسب کرۀ کوچک. ج، حثام. (منتهی الارب)
(حَ مَ)
لغت نامه دهخدا
جائی است به مکه قرب الجزوره من دارالأرقم. و برخی گفته اند: حثمه سنگهائی است در ربع عمر بن الخطاب (رض) به مکه. و در حدیث است که گفت: انی اولی بالشهاده و ان الذی أجنی من الحثمه لقادر علی ان یسوقها الی... مهاجربن عبدالله مخزومی گوید:
لنساء بین الحجون الی الحثمه
فی مظلمات لیل و شرق
قاطنات الحجون اشهی الی النفس
من الساکنات دور دمشق
یتضوّعن ان یضمّخن بالمسک
ضماخاً کانه ریح مرق.
(معجم البلدان)
لنساء بین الحجون الی الحثمه
فی مظلمات لیل و شرق
قاطنات الحجون اشهی الی النفس
من الساکنات دور دمشق
یتضوّعن ان یضمّخن بالمسک
ضماخاً کانه ریح مرق.
(معجم البلدان)
(حُ فُ)
لغت نامه دهخدا
لغتی است در حطفل در تمام معانی آن، لغتی است در حتفل بفوقانی. بقیۀ شوربا یا اشکنۀ باقی زیر شوربا، دردی روغن. خره، مال بلایه، چرک زهدان، مردم فرومایه، ریزه های گوشت در بن دیگ. (منتهی الارب) ، بترین طعام (؟). (در سه نسخۀ خطی مهذب الاسماء)
(تَ وُ)
لغت نامه دهخدا
حثو. تحثاء. پاشیدن خاک. خاک پاشیدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) ، ریخته و پاشیده شدن خاک. (منتهی الارب). نشستن خاک، عطای اندک دادن. (زوزنی)
(حَ)
لغت نامه دهخدا
شتابنده. (ترجمان جرجانی). حثوث. تند. سریع. مسرع. شتابان: ولّی ̍ حثیثاً، ای مسرعا، حریص. ج، حثاث. (منتهی الارب)
(حَ ثا)
لغت نامه دهخدا
خاک پاشیده، پوستهای خرما، کاه، کاه باریک و کاه ریزه یا کاهی که دانه از آن جدا کرده باشند. (منتهی الارب)
