- حایضه (یِ ضَ)
آنکه او را حیض افتاده باشد. حایض. (منتهی الارب) (صراح)
معنی حایضه - جستجوی لغت در جدول جو
- حایضه
زن دشتان حایض
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(یِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از حیض. حایضه. (منتهی الارب) (صراح). ج، حیض، حوایض. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). و رجوع به حائض شود:
حایض او، من شده به گرمابه
ماهی او، من طپیده در تابه.
سنائی.
لعبت زرنیخ شد این گوی زرد
چون زن حایض پی لعبت مگرد.
نظامی
حایض او، من شده به گرمابه
ماهی او، من طپیده در تابه.
سنائی.
لعبت زرنیخ شد این گوی زرد
چون زن حایض پی لعبت مگرد.
نظامی
(حَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
ارض حمیضه، زمین حمض ناک. (منتهی الارب). زمین پراز حمض. (اقرب الموارد). ج، حمض. (منتهی الارب)
(حُ رَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
نام موضعی از بلاد هذیل که تأبط شراً در آنجا بقتل رسید و مادرش در شعری که در رثاء پسر سرود نام این محل را یاد کرد. رجوع به معجم البلدان شود
(مِ ضَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی مؤنث از حمض و حموض (منتهی الارب) و حموضه، ابل حامضه، شتران شورگیاه خورنده. ج، حوامض. شترانی که گیاه شور خورده باشند
(مِ ضَ)
لغت نامه دهخدا
چشمۀ آبی است مقابل چاه حلوه واقع میان سمیراء و حاجر. ابوزیاد گوید: حامضه آبی است از آبهای بکر بن کلاب. (معجم البلدان)
بی نماز، قاعده، دشتان
متضاد: جنب
متضاد: جنب