معنی حابر - جستجوی لغت در جدول جو

حابر(بِ)

لغت نامه دهخدا

بابر

(پسرانه)

ببر، لقب بعضی از پادشاهان ترک

فرهنگ نامهای ایرانی

جابر

(پسرانه)

ظالم، ستمگر، نام شیمیدانی معروف و شاگرد امام جعفر صادق (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

صابر

(پسرانه)

صبور، شکیبا، از نامهای خداوند، نام شاعر نامدار قرن ششم، ادیب صابر

فرهنگ نامهای ایرانی

محابر

محبره ها، مرکب دان ها، دوات ها، جمع واژۀ محبره

فرهنگ فارسی عمید

یحابر

(یَ بِ)

نام پدر قبیله ای از تازیان است. (ناظم الاطباء). مراد نام پدر بطنی از بنی کهلان است. (از صبح الاعشی ج 1 ص 328)

لغت نامه دهخدا

یحابر

(یَ بِ)

یحابیر. جمع واژۀ یحبور. (منتهی الارب). رجوع به یحبور شود

لغت نامه دهخدا

محابر

(مَ بِ)

جمع واژۀ محبره، سیاهی دان. دوات. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ محبر. (آنندراج) : روزگار خودرا در مواظبت دفاتر و محابر و محاضر و منابر میگذاشت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 447). رجوع به محبره شود.
- اصحاب محابر، علماء. مفتیان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، منشیان. اصحاب قلم

جَمعِ واژۀ محبره، سیاهی دان. دوات. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جَمعِ واژۀ محبر. (آنندراج) : روزگار خودرا در مواظبت دفاتر و محابر و محاضر و منابر میگذاشت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 447). رجوع به محبره شود.
- اصحاب محابر، علماء. مفتیان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، منشیان. اصحاب قلم

لغت نامه دهخدا

حامر

خردار دارنده خر، خر ماهی

معنی حابر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما