- جعقه
درگیری دو حیوان، درگیری دو سگ یا دو شغال
معنی جعقه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شیئی زینتی به شکل سرو خمیده، گل وبته، خورشید، ماه و امثال آنکه به کلاه و تاج می زدند، تصویری به شکل سرو خمیده
ظرفی صندوق مانند که از مقوا، چوب، پلاستیک و امثال آن ساخته می شود، تیردان، ترکش
در موسیقی نوعی آلت موسیقی،برای مثال چون فروراند زخمه بر جعبه / هرکه بشنید گرددش سغبه (مسعودسعد - ۴۶۸)
در موسیقی نوعی آلت موسیقی،
شراره، ریزۀ آتش که از زغال یا هیزم که در حال سوختن است جدا شود و به هوا بجهد، ژابیژ، لخچه، جمر، آتش پاره، آلاوه، آییژ، لخشه، سینجر، جمره، ایژک، ضرمه، بلک، خدره، جذوه، اخگر، ابیز
کنایه از فکری که به ناگهان به ذهن خطور کند
کنایه از فکری که به ناگهان به ذهن خطور کند
(اَ عِقْقَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عقیق. (منتهی الارب). جمع واژۀ عقیق که مهره ای است سرخ رنگ که در یمن یافته شود. (آنندراج) ، بی آرام ساختن درد کسی. (از اقرب الموارد). یقال: اعلزه الوجع فعلز، یعنی تفته و بی آرام کرد او را درد پس بی آرام شد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(طَ دَ سَ)
لغت نامه دهخدا
نافرمانبرداری کردن کسی را که حق او بر تو واجب باشد. (تاج المصادر بیهقی). آزردن پدر را. عقوق. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). و رجوع به عقوق شود
(لَ قَ)
لغت نامه دهخدا
یکبار لیسیدن. (منتهی الارب). لعق، اندک هرچه باشد. یقال: فی الارض لعقه من ربیع، ای قلیل من الرطب. (منتهی الارب)
(لُ قَ)
لغت نامه دهخدا
آنچه در کپچه و ملعقه برداشته شود. (منتهی الارب). مقداری که در یک ملعقه جای گیرد، از معجونات وزنی معادل چهار مثقال. (مفاتیح)
(دَ قَ)
لغت نامه دهخدا
گروه شتران. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، باران که یک بار آید. (منتهی الارب). یک بار باران آمدن. (ازاقرب الموارد). دعکه. و رجوع به دعکه شود، حمله و فریاد. (از ذیل اقرب الموارد از تاج)
(اَ عِقْ قَ)
لغت نامه دهخدا
اصمعی گوید: نام وادیهایی است در بلاد عرب و آن چهار موضع است بنام عقیق:
دعا قومه لما استحل حرامه
و من دونهم ارض الاعقه و الرمل.
ابوخراش هذلی (از معجم البلدان).
و بعضی این کلمه را ’احفه’ با حاء نقل کرده و گفته اند ریگزارهاییست در بلاد بنی تمیم و آن جمع حفاف است. (از معجم البلدان) ، جمع واژۀ علج، بمعانی گرده و گردۀ درشت کنار. گبر عجمی درشت اندام بی دین و جز آن. (از اقرب الموارد). و رجوع به علج شود
دعا قومه لما استحل حرامه
و من دونهم ارض الاعقه و الرمل.
ابوخراش هذلی (از معجم البلدان).
و بعضی این کلمه را ’احفه’ با حاء نقل کرده و گفته اند ریگزارهاییست در بلاد بنی تمیم و آن جمع حفاف است. (از معجم البلدان) ، جمع واژۀ علج، بمعانی گرده و گردۀ درشت کنار. گبر عجمی درشت اندام بی دین و جز آن. (از اقرب الموارد). و رجوع به علج شود
(عِقْ قَ)
لغت نامه دهخدا
اسم النوع است مصدر عق را. (از اقرب الموارد). رجوع به عق شود، موی شکمی هر چه از ستور باشد، یا در خران و مردم فقط. (از منتهی الارب). موی هر نوزاد از مردم و بهائم، و گویند آن فقط برای خران و مردم است. ج، عقق. (از اقرب الموارد)
ریزه آتش که از زغال یا هیزم که در حال سوختن است جدا شود و بهوا جهد
((جَ بِ))
فرهنگ فارسی معین
تیردان، صندوقچه، هر چیز قوطی مانند، سیاه اسبابی به صورت یک واحد کامل الکترونیکی در وسی له های پرنده برای گردآوری اطلاعات از عملکرد وسیله در جریان پرواز، به ویژه در فهم علت سقوط، تقسیم قاب سرپوشیده ای برای ان
((جِ رَ قِّ))
فرهنگ فارسی معین
ریزه آتش که از زغال یا هیزم در حال سوختن به هوا بجهد، برق آنی و کوچک که از اتصال ناگهانی دو سیم برق بوجود می آید
بسته، صندوق، قوطی، مجری، تیردان، تیرکش
اخگر، بارقه، برق، شراره، شرار، شرر، شعله
جلیقه
جعبه، صندوق
جاده