معنی تکرار در فرهنگ فارسی عمید

عملی را دو یا چند مرتبه انجام دادن، سخنی را دوباره گفتن، در ادبیات در فن بدیع مکرر آوردن کلمه ای به منظور تاکید یا غرض دیگر مانندِ این شعر، باران قطره قطره همی بارم ابروار / هر روز خیره خیره از این چشم سیل بار (عسجدی - ۴۱)

معنی تکرار در لغت نامه دهخدا

حمله کردن بر کسی و میل نمودن و مهربانی کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : کر علیه کراً و کروراً و تکراراً، عطف و حمل، یقال: انهزم عنه ثم کر علیه. (اقرب الموارد)، بازگردیدن از کسی و بازگردانیدن، لازم و متعدی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، بسیار واگردانیدن. (زوزنی). بارها برگردانیدن چیز را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) :، در شعر ز تکرار سخن عیب نباشد، زیرا که خوش آید سخن نغز به تکرار.، ناصرخسرو.، مشقت تأمل و تفکر کشید و رنج تذکار و تکرار تحمل کرد. (سندبادنامه ص 315).، مرا در نظامیه ادرار بود، شب و روز تلقین و تکرار بود.، (بوستان)

معنی تکرار در لغت نامه دهخدا

تکرار بکسر تاء غلط نیست زیرا اسم مصدر تکرار بفتح تاء است ابوالبقاء گوید: التکرار هو مصدر ثلاثی یفید المبالغه کالترداد مصدر رد، عند سیبویه او مصدر مزید اصله التکریر قلب الیاء الفا عند الکوفیه و یجوز کسر التاء فانه اسم من التکرار. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شمارۀ 2). دوباره و مکرر، مناقشه و اعتراض. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ قبل و تکرار کردن شود