معنی تکبر در فرهنگ فارسی عمید

بزرگی به خود گرفتن، خود را بزرگ پنداشتن، بزرگ منشی نمودن، بزرگی فروختن به دیگران

معنی تکبر در لغت نامه دهخدا

بزرگوار شدن. (زوزنی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). بزرگ منشی. (مجمل اللغه). بزرگ منشی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بزرگ منشی و عظمت و بزرگواری و بر تنی و بوج و پغار. (ناظم الاطباء). بزرگی نمودن. (آنندراج)، گردنکشی کردن. (زوزنی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). غرور و خودبینی و گردنکشی و گستاخی. (ناظم الاطباء) :، تکبر هم پلنگ آمد، غضب مار است و کین افعی، همان آزار خوکی دان، و حرص و آز چون موران.، ناصرخسرو.، فضل را دشوار آمد که او با صلف و تکبر بودی. (تاریخ برامکه).، تکبر عزازیل را خوار کرد.، سعدی.، با دوستان خویش نگه می کند چنانک، سلطان نگه کند به تکبر سپاه را.، سعدی

معنی تکبر در فرهنگ لغت هوشیار

بزرگوار شدن، بزرگ منشی

معنی تکبر در فرهنگ واژه فارسی سره

بزرگی نمایی، خود بزرگ بینی

معنی تکبر در فرهنگ واژه مترادف متضاد

افاده، برتنی، تبختر، تفرعن، خودبزرگ بینی، خودبینی، خودپرستی، خودپسندی، خودخواهی، صلف، غرور، فیس، کبر، گردن کشی، لاف، نازش، نخوت، متضاد: فروتنی، افاده کردن، کبر ورزیدن، بزرگ منشی کردن