معنی تمزیج در لغت نامه دهخدا

دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بخشیدن چیزی. (از اقرب الموارد)، از سبزی به زردی آمدن خوشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به مادۀ بعد شود، در بیت زیر از سوزنی بمعنی امتزاج و درآمیختن آمده است:، به گه خلقت جود و به گه خلقت تو، عنصر هر دو به تمزیج عناصر شد ضم.، سوزنی.،، (اصطلاح نجوم) امتزاج کواکب با یکدیگر تا مزاج آنها یکی گردد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی تمزیج در فرهنگ لغت هوشیار

دادن، بخشیدن چیزی

معنی تمزیج - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی تمزیج در فرهنگ لغت هوشیار

دادن، بخشیدن چیزی

تمزیج(تَ حَیْ یُ)

لغت نامه دهخدا

تمزیج

فرهنگ لغت هوشیار

مزیج

مزاج ها، اوضاع دستگاه گوارش، وضع معده ها و روده ها، کنایه از مجموعه کیفیت های جسمی و روحی، در طب قدیم هر کدام از کیفیت های چهارگانه در بدن انسان یا مواد خوراکی که عبارت است از مثلاً سرد، گرم، خشک و تر، کنایه از سرشت ها، طبیعت ها، کنایه از حالت ها، وضعیت ها، جمع واژۀ مزاج

مزاج ها، اوضاع دستگاه گوارش، وضع معده ها و روده ها، کنایه از مجموعه کیفیت های جسمی و روحی، در طب قدیم هر کدام از کیفیت های چهارگانه در بدن انسان یا مواد خوراکی که عبارت است از مثلاً سرد، گرم، خشک و تر، کنایه از سرشت ها، طبیعت ها، کنایه از حالت ها، وضعیت ها، جمعِ واژۀ مزاج

فرهنگ فارسی عمید

تمزیق

دریدن و پاره کردن جامه یا پارچه

فرهنگ فارسی عمید

مزیج

(مَ)

بادام تلخ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تمزیر

(تَ حَیْ یُ)

هموار پر کردن مشک را، یقال: مزر القربه فلم یدع فیها امتاً. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مزیج

(مِ)

صورت ممال مزاج است. مزاج:
آن چنانی ز عشق و طبع و مزیج
که نسنجی به چشم عاقل هیچ.
سنائی (حدیقه چ مدرس ص 335).
و رجوع به مزاج شود.
- هم مزیج، همنشین. همدم:
خاک است طینت تو و با آب هم مزیج
دلو است طالع تو و با چرخ هم عنان.
خواجوی کرمانی (در وصف حمام).
ورجوع به مزاج شود

لغت نامه دهخدا

تمزی

(تَ حَیْ یُ)

احسان کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تهزیج

(تَ)

سراییدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمجیج

(تَ حَ حُ)

عیب کردن خواستن ترا. (منتهی الارب). خواستن فلان عیب فلان را: مجج فلان بفلان تمجیجا، اراده بالعیب. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و در اقرب الموارد افزاید که این معنی جز در قاموس دیده نشد

لغت نامه دهخدا

تمذیج

(تَحَنْ نُ)

فراخ گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تمذج شود

لغت نامه دهخدا

تمزیح

(تَ حَیْ یُ)

رنگ گرفتن انگور. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رنگ گرفتن سنبل و انگور. (از اقرب الموارد) ، رنگ گرفتن انگور و بار آوردن رز. صواب با جیم است. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تمزیج شود

لغت نامه دهخدا

تمزیع

(تَ حَیْ یُ)

از هم باز کردن. (زوزنی). پنبه غاز کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، جدا نمودن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پاره پاره کردن گوشت. (از اقرب الموارد) ، پراکنده کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمزین

(تَ حَ فُ)

افزونی کردن برکسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ستودن و ستودن زنده را از حق باشد یا از باطل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مدح و تقریظ. (اقرب الموارد) ، پرکردن خیک را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمزیه

(تَ حَیْ یُ)

ستودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبزیج

(اِ)

آراستن و زینت دادن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ظاهراً معرب از بزک فارسی بمعنی آراستن است. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا