معنی تلماظه - جستجوی لغت در جدول جو

تلماظه(تِ لِمْ ما ظَ)

لغت نامه دهخدا

ابزاری که با آن آب را از چاه یا منبع خارج کنند، ابزاری که با آن هوا را وارد لاستیک، توپ و مانند آن ها می کنند، در علم نجوم صورت فلکی در نیمکرۀ جنوبی آسمان

فرهنگ فارسی عمید

تماغه

کلاه، کاکل باز یا شاهین، برای مثال کبوتر کاو به زنهارش درآید / تماغه از سر شاهین رباید (کلیم - لغتنامه - تماغه)

فرهنگ فارسی عمید

تلواسه

ملال، اندوه، تلوسه، تاسه، تالواسه، تفسه، تاس

فرهنگ فارسی عمید

تلامذه

تلمیذ ها، شاگردان، دانش آموزان، جمع واژۀ تلمیذ

فرهنگ فارسی عمید

تلامذه

(تَ مِ ذَ)

جمع واژۀ تلمیذ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). شاگردان. جمع واژۀ تلمیذ. (آنندراج). رجوع به تلمیذ شود

لغت نامه دهخدا

متلمظه

(مُ تَ لَمْ مِ ظَ)

قید بعیره، المتلمظه، هر دو دست فراهم آورده بست شتر را چنانکه بساید دستی دست دیگر را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). هر دو دست شتر را فراهم آورده به هم بست آنها را طوری که این دست به آن دست سائیده شد. (ناظم الاطباء). پیوستن دستهای شتر تا اینکه بساید لنگ به لنگ دیگر. (شرح قاموس)

قَید بعیره، المتلمظه، هر دو دست فراهم آورده بست شتر را چنانکه بساید دستی دست دیگر را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). هر دو دست شتر را فراهم آورده به هم بست آنها را طوری که این دست به آن دست سائیده شد. (ناظم الاطباء). پیوستن دستهای شتر تا اینکه بساید لِنگ به لِنگ دیگر. (شرح قاموس)

لغت نامه دهخدا

علماده

(عِ دَ)

بمعنی علماد است در همه معانی. ج، علامده، علامید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به علماد شود

لغت نامه دهخدا

شلمابه

(شَ لْ / شَ لَ بَ / بِ)

شلغم پخته در آب. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری) (از برهان) (از آنندراج) ، آب شلغم. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تلقاعه

(تِ لِقْ قا عَ)

مرد بسیارسخن، لقب نهنده مردم را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، گول. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). احمق. (اقرب الموارد) ، تلقاع. عیبه. (اقرب الموارد). رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تلقامه

(تِ لِقْ قا مَ / تِ مَ)

تلقام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تلوازه

(تَ لْ زَ / زِ)

خانه ای که از چوب سازند. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

تلواسه

(تَ لْ سَ / سِ)

اضطراب و بی آرامی و بیقراری و اندوه. (برهان) (ناظم الاطباء). اضطراب و بی آرامی. (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (از آنندراج) (از انجمن آرا). تالواسه. (از شرفنامۀ منیری) :
ویته تلواسه دیرم بوره بوین
هزاران تاسه دیرم بوره بوین.
باباطاهر.
و هرگاه که با صفرا آمیخته باشد (شراب انگوری ناگواریده اندر معده) منش گشتن و کرب، و به پارسی کرب را تاسه و تلواسه گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
ز بس تلواسه کاندرجان من بود
تو گفتی مردنم درمان من بود.
جمال الدین اشهری (از فرهنگ جهانگیری).
، میل به چیزی داشتن. (برهان) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تلعابه

(تِ بَ / تَ بَ / تِ لِعْ عا بَ)

مرد بسیاربازیگر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

لماظه

(لَ ظَ)

آنچه ماند از طعام در گوشه های دهان. (منتهی الارب). آنچه در دهن بماند از طعام. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

تلماظ

(تِ لِمْ ما)

آنکه بر دوستی کسی نپاید. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بلمانه

(بَ نَ)

دهی از دهستان ماهیدشت پائین، بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان. سکنۀ آن 265 تن. آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات و حبوب دیم و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5) ، مشهور کردن. معروف کردن.
- بلند ساختن سخن کسی را، علو بخشیدن. بدرجۀ اعتلا رسانیدن. مشهور و معروف کردن: دراز گرداند خدای تعالی زندگی او را... و گرامی دارد خطاب او را و بلند سازد سخن او را. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 319)

لغت نامه دهخدا

تلمادره

(تَ دَ رِ)

دهی از دهستان پشتکوه سورتیجی است که در بخش چهاردانگۀ شهرستان ساری واقع است و 435 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا