معنی تفریط در فرهنگ فارسی عمید

کوتاهی کردن در کاری، اظهار عجز کردن در کاری، بیهوده ساختن، ضایع کردن، تلف کردن مال

معنی تفریط در لغت نامه دهخدا

هیچکاره گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ضایع کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، پراکنده و پریشان کردن چیزی را. (از اقرب الموارد)، فرستادن پیش کسی، رسول را، عجز پیش آوردن در کاری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، تقصیر کردن در کاری. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کوتاهی و کمی کردن در کاری. (غیاث اللغات). کوتاهی و کمی در کار و کمتر از بایست. ضد افراط. (ناظم الاطباء).، - اهل تفریط یا مشبهه یا اهل تقصیر، فرقی از شیعه که خداوند را بیک تن از مخلوقان تشبیه میکنند. (شهرستانی ص 65 از خاندان نوبختی 250). رجوع به مشبهه شود.،، دلیر شدن در خصومت، پیش درآمدن در خصومت. (از اقرب الموارد)، در گذشتن از کسی و گذاشتن آنرا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ترک کردن و گذاشتن و درگذشتن از کسی. (آنندراج). ترک کردن و پیش آمدن کسی را. (از اقرب الموارد)، زمان دادن و تأخیر کردن. (از اقرب الموارد)، نیک افزودن در ستایش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). افراط در ستایش کسی و همچنین است در هجو کسی. ضد است. (اقرب الموارد). قیل و قلما یستعمل الا فی الشعر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، دور کردن نابایست از کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، فراموش کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی تفریط در فرهنگ لغت هوشیار

ضایع کردن، کمی کردن در کاری

معنی تفریط در فرهنگ فارسی معین

کوتاهی کردن، ضایع کردن

معنی تفریط در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اسراف، افراط، تبذیر، زیاده روی، کوتاهی، ولخرجی، متضاد: افراط، تباهی، تضییع، ضایع سازی، کوتاه آمدن، کوتاهی کردن، برباد دادن، تباه کردن، تلف کردن، ضایع ساختن

معنی تفریط - جستجوی لغت در جدول جو

تفریط

فرهنگ فارسی عمید

تفریط(تَءْ)

لغت نامه دهخدا

تفریط

فرهنگ لغت هوشیار

تفریط((تَ))

فرهنگ فارسی معین

تفریط

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تفریج

دور کردن اندوه

فرهنگ فارسی عمید

تفرید

کناره گیری کردن، گوشه گرفتن، دوری گزیدن از مردم، فقیه شدن، به یگانگی پذیرفتن

فرهنگ فارسی عمید

تفریق

کم کردن عدد کوچک تر (مفروق) از عدد بزرگ تر (مفروقٌ منه)، در ادبیات در فن بدیع جدا کردن دو موصوف از یکدیگر و دربارۀ هر کدام حکمی کردن، برای مثال من نگویم به ابر مانندی / که نکو ناید از خردمندی ی او همی گرید و همی بارد / تو همی بخشی و همی خندی پراکنده کردن، جدا شدن چیزی از چیز دیگر

کم کردن عدد کوچک تر (مفروق) از عدد بزرگ تر (مفروقٌ منه)، در ادبیات در فن بدیع جدا کردن دو موصوف از یکدیگر و دربارۀ هر کدام حکمی کردن، برای مِثال من نگویم به ابر مانندی / که نکو ناید از خردمندی ی او همی گرید و همی بارد / تو همی بخشی و همی خندی پراکنده کردن، جدا شدن چیزی از چیز دیگر

فرهنگ فارسی عمید