- تغابن
شصت و چهارمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۱۸ آیه، افسوس، پشیمانی، زیانکاری
معنی تغابن - جستجوی لغت در جدول جو
- تغابن (تَ بُ)
سوره ای از سوره های قرآن. (از اقرب الموارد). سورۀ شصت و چهارم از قرآن کریم. مکیه و آن هیجده آیت است و آغاز آن: بسم... یسبح ﷲ ما فی السموات... پس از منافقین و پیش از طلاق
- تغابن (تَ بُ)
یوم التغابن، روز قیامت است بدان جهت که اهل جنت اهل دوزخ را در زیان و غبن اندازند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : یوم یجمعکم لیوم الجمع ذلک یوم التغابن... (قرآن 64 / 9)
- تغابن (بَ)
یکدیگر را غبن آوردن. (زوزنی) (از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). در زیان افگندن بعضی مر بعض را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یکدیگر را در زیان افکندن و به زیان یکدیگر را فریفتن و گاهی تجرید نموده بمعنی زیانکاری و زیان زده شدن و چون زیانکاری را افسوس لازم است مجازاً بمعنی افسوس خوانند. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، زیانکاری و زیان افکندگی و افسوس. (ناظم الاطباء) :
سخت تغابنی بود حور حریرسینه را
لاف زنی خارپشت از صفت سمنبری.
خاقانی.
سفله مستغنی و سخی محتاج
این تغابن زبخشش قدر است.
خاقانی.
بسی از خویشتن بر خویشتن زد
فروخورد آن تغابن را و تن زد.
نظامی.
دو کس را حسرت از دل نرود و پای تغابن از گل برنیاید. (گلستان).
بخندید و گفتا به صد گوسفند
تغابن نباشد رهایی ز بند.
(بوستان).
به دندان گزید از تغابن یدین
بماندش در او دیده چون فرقدین.
(بوستان).
بیم آنست دمادم که چو پروانه بسوزم
از تغابن که تو چون شمع چرا شاهد عامی.
سعدی.
جای آنست که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می شکند بازارش.
حافظ
سخت تغابنی بود حور حریرسینه را
لاف زنی خارپشت از صفت سمنبری.
خاقانی.
سفله مستغنی و سخی محتاج
این تغابن زبخشش قدر است.
خاقانی.
بسی از خویشتن بر خویشتن زد
فروخورد آن تغابن را و تن زد.
نظامی.
دو کس را حسرت از دل نرود و پای تغابن از گل برنیاید. (گلستان).
بخندید و گفتا به صد گوسفند
تغابن نباشد رهایی ز بند.
(بوستان).
به دندان گزید از تغابن یدین
بماندش در او دیده چون فرقدین.
(بوستان).
بیم آنست دمادم که چو پروانه بسوزم
از تغابن که تو چون شمع چرا شاهد عامی.
سعدی.
جای آنست که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می شکند بازارش.
حافظ
- تغابن
همدیگر را به زیان افکندن
- تغابن ((تَ بُ))
به یکدیگر ضرر رساندن در معامله، افسوس خوردن
- تغابن
زیانمندی، زیان، ضرر، غبن، تزویر، حیله، خدعه، دغا، دوال، فریب، فسون، کید، مکر، نیرنگ، افسوس، تاسف، غبن، زیان کردن، زیانمند شدن، غفلت کردن، غفلت ورزیدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ بِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ مغبن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بنهای ران. (غیاث) (آنندراج). کشهای ران و بغل. (ناظم الاطباء). و رجوع به مغبن شود
(بِ)
لغت نامه دهخدا
سست در کار. سست کار. (آنندراج) ، در تداول فقه، آن که در معامله طرف دیگر را مغبون می کند غبن فلاناً فی البیع و الشراء... خدعه و غلبه فهو غابن و المخدوع مغبون، و غبن فلاناً: نقصه فی الثمن او غیره فهو غابن و ذاک مغبون. (اقرب الموارد). زیان کننده. (دهار)
(مُ تَ بِ)
لغت نامه دهخدا
در زیان افکننده بعضی مر بعضی را. (آنندراج). در زیان اندازندۀ همدیگر را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغابن شود
زیانمند، دریغا گوی پشیمان، زیانرسان ضرر کننده زیانمند، افسوس خورنده، بزیان افکننده یکدیگر
اگر بیند که سوره تغابن میخواند، دلیل که صدقات بسیار کند. محمد بن سیرین
سوره توبه درخواب خواندن، دلیل که توبه نصوح کند از هر گناه. محمد بن سیرین
در میان مردمان محبوب و مقبول شود.
مستقیم الحال گردد و قول راست دارد.
سرانجام کارش خیر و خرمی بود.
ضعفا را دستگیری کند.
سوره توبه درخواب خواندن، دلیل که توبه نصوح کند از هر گناه. محمد بن سیرین
در میان مردمان محبوب و مقبول شود.
مستقیم الحال گردد و قول راست دارد.
سرانجام کارش خیر و خرمی بود.
ضعفا را دستگیری کند.
از توابع لاله آباد بابل
عجله و شتاب، کوشش همراه با جدیت، تعقیب کردن