معنی تشبک - جستجوی لغت در جدول جو

تشبک

لغت نامه دهخدا

قطعه ای فلزی و کوچک، با لبه های دندانه دار که روی بطری های محتوی مایعات قرار می دهند، تشت کوچک

از آلات موسیقی به شکل دهل که از فلز یا چوب می سازند و در یک طرف آن پوست نازکی می کشند و آن را هنگام نواختن زیر بغل می گیرند و با سر انگشتان به آن می زنند، ضرب، خمک، خنبک

فرهنگ فارسی عمید

تشنک

قسمتی از جمجمه در پیش سر که در کودکی نرم است، یافوخ، جاندانه

فرهنگ فارسی عمید

تشبث

دست انداختن به چیزی برای وسیله قرار دادن آن، دستاویز کردن، چنگ زدن، درآویختن به چیزی

فرهنگ فارسی عمید

تشبه

شبیه شدن، خود را مانند دیگران کردن، شبیه دیگران شدن

فرهنگ فارسی عمید

مشبک

شبکه دار مانند پنجره، سوراخ سوراخ

فرهنگ فارسی عمید

توبک

گنجینه، مخزن، صندوق پول، توتک

فرهنگ فارسی عمید

تشکک

به شک افتادن، شک کردن

فرهنگ فارسی عمید

تلبک

(تَ)

آمیخته و در هم شدن کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تلبس. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

توبک

(بَ / تَ / تُو بَ)

توپک. گنجینه و مخزن باشد... و بهمین معنی بجای بای ابجد تای قرشت و نون و یای حطی هر سه آمده است. (برهان). گنجینه، و به لغتی به جای باء، نون است. کذا فی شان الشعراء، و قیل با گاف فارسی. (شرفنامۀ منیری). گنجینه و مخزن و تپنگو و صندوق محکم و مضبوط و جایی که طعام رادر آن ضبط کنند و نگه دارند. (ناظم الاطباء). رجوع به توپک و توبگ و توتک و توتکی و توتگی و تونک شود

لغت نامه دهخدا

تشتک

(تَ تَ)

تشت کوچک. (یادداشت مرحوم دهخدا). ظرفی سخت بزرگ از چوب، شبیه به ناوه که خبازان آرد یک روزه و نیم روزه در آن خمیر کنند. (یادداشت ایضاً). و رجوع به طشتک شود

لغت نامه دهخدا

تشبیک

(اِ مِ)

انگشتان بهم درگذاشتن و آنچه بدان ماند. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (از دهار). درآمیختن و بیکدیگر درآوردن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در همدیگر کردن انگشتان و غیرآن. (آنندراج). انگشتان در یکدیگر درافکندن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) :... و مبانی موالات میان هر دو پادشاه مستحکم و مشایخ هر دو دولت در تشبیک اسباب عصمت و توشیح دواعی قربت و... قواعد الفت بمسامیر مظاهرت... بایستادند. (ترجمه تاریخ یمینی چ اول تهران ص 320) ، فروکردن باد اعضاء آنان را در یکدیگر و منقبض ساختن آن همچون شبکه. (از اقرب الموارد) ، به دشمنی ها دست درکردن و فرورفتن در آن. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

تشبی

اول پادشاهان، 17:1، منسوب به تشبه و آن قریه ای بود که ایلیای تشبی در آنجا تولد یافت و بعید نیست که همان استیب یالستیت حالیه باشد که بمسافت 12 میل به جنوب دریای جلیل، و 10 میل به شرقی اردن، در وادی که در میان تلهای جلعاد می باشد واقع است. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

تشبه

(اِ مِ)

مانندگی کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (مجمل اللغه). مانستن. (بحر الجواهر) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مانند شدن. (آنندراج) (از متن اللغه). شبیه گشتن و در عمل همانند شدن: تشبه به، ماثله و جاراه فی العمل. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

مانندگی کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (مجمل اللغه). مانستن. (بحر الجواهر) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مانند شدن. (آنندراج) (از متن اللغه). شبیه گشتن و در عمل همانند شدن: تشبه به، ماثله ُ و جاراه ُ فی العمل. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

تشبع

(اِ مِ)

بتکلف سیر نمودن خود را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). خود را سیر نشان دادن بدون سیر بودن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، خود را آراستن بچیزی که ندارد و بسیار نمودن. (از متن اللغه) ، افزون شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بار بار خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بدنبال هم خوردن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). بسیار خوردن. (از المنجد) ، ادعا کردن زن بهره ای را نزد شوی خود بیش از آنچه وسنی های او دارند، تا آن را بخشم آورد. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

تربک

(تَ بَ)

تربه و ترف. کشک سیاه را گویند که بترکی قراقروت و آنرا ترف نیز گویند، و معرب تربه طربق است. (انجمن آرا). ترب و تربه و ترف. کشک سیاه که بترکی قراقروت و بتازی مصل گویند، طربک معرب آن. (فرهنگ رشیدی) :
چو نوشیدم ز تتماجش فروکوبید چون سیرم
چو تربک رو ترش کردم کز آن شیرین بریدستم
مولوی (از انجمن آرا و فرهنگ رشیدی)

لغت نامه دهخدا

تحبک

(اِ)

ازار بستن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). کمربند بستن زن بر خود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تحبک مراءه بنطاق. (منتهی الارب) ، چست و آماده گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تلبب. دامن چیدن و آمادۀ کار شدن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تبشک

(تَ بَ)

ابریشمی که با آن جوراب و دستکش بافند. (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 281 الف)

لغت نامه دهخدا

تشبص

(اِ مِ)

بهم درشدن درختان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اشتباک درخت و داخل شدن بعض آن در بعض دیگر. (از متن اللغه). اشتباک درخت. (از اقرب الموارد) (از المنجد). رجوع به تشبک و تشابک و اشتباک شود

لغت نامه دهخدا

متشبک

(مُ تَ شَبْ بِ)

چیزی درآینده به یکدیگر. (آنندراج) ، کار درهم و مختلط. (آنندراج). درهم و مختلط شده وهم پیچیده و آمیخته به یکدیگر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشبک شود

لغت نامه دهخدا

مشبک

هر چیز درهم آمده و درهم آمیخته شده، سوراخ سوراخ، غلبه کن، با شبکه، چشمه چشمه تنیده روزنداری توری دارای شبکه (مانند پنجره) سوراخ سوراخ: خورشید از رویش خجل گردون مشبک همچو دل... (دیوان کبیر)

فرهنگ لغت هوشیار

متشبک

کار درهم و مختلط، بهم پیچیده

فرهنگ لغت هوشیار

تمبک

یکی از آلات موسیقی مانند دهل که از چوب و سفال یا فلز سازند و در یک سوی آن پوستی نازک کشندوبهنگام نواختن آنرا در زیر بغل گیرند و با سر انگشتان نوازند دنبک

فرهنگ لغت هوشیار

تنبک

یکی از آلات موسیقی مانند دهل که از چوب و سفال یا فلز سازند و در یک سوی آن پوستی نازک کشندوبهنگام نواختن آنرا در زیر بغل گیرند و با سر انگشتان نوازند دنبک

فرهنگ لغت هوشیار

تشکک

شک کردن گمانش دو دلی گمان کردن بشک افتادن

فرهنگ لغت هوشیار

تشبث

بلک آگست نشل چنگ در زدن بچیزی در آویختن به، وسیله قرار دادن کسی را یا چیزی را دست آویزساختن، آویختگی چنگ زنی، جمع تشبثات

فرهنگ لغت هوشیار

تشبع

بار بار خوری بار بار خوردن ستاندن شهروندی

فرهنگ لغت هوشیار

تشبه

مانند شدن، شبیه گشتن

فرهنگ لغت هوشیار

تنبک

((تُ بَ))

یکی از سازها که به آن ضرب هم گویند. آن را از چوب و سفال یا فلز سازند و در یک سوی آن پوستی نازک کشند و به هنگام نواختن آن را در زیر بغل گرفته با سر انگشتان می نوازند

فرهنگ فارسی معین