- ترز (تِ رِ)
نام زنی از شاهزادگان اسپانیایی و دختر آلفونس ششم که سفیه و حیله گر بود. وی پس از جنگ و جدال با هانری و آلفونس هشتم و پس از آن با پسرش آلفونس، مغلوب و اسیر شد و بسال 1130 میلادی در زندان درگذشت. (از قاموس الاعلام ترکی ج 3)
معنی ترز - جستجوی لغت در جدول جو
- ترز (اِ تِ)
گرسنگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بر زمین افکندن. (منتهی الارب) ، خوردن گوسپند گیاه تر و منقطع گردیدن بدان اجواف آن. (منتهی الارب) ، افتادن موی دم شتر از بیماری. (منتهی الارب). و رجوع به ترز شود، بسته شدن آب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (المنجد) (از ذیل اقرب الموارد)
- ترز
خشک و سخت گردیدن، گرسنگی
- ترز
قله ای در شرق روستای نصف چال لفورسوادکوه، پشت کردن به کسی و بی اعتنایی کردن به او، به کنایه سخن گفتن.، منطقه ای در اطراف شیرگاه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ترزبان، آنکه سخن های خوب و تازه بگوید، زبان آور، خوش سخن، فصیح، ترجمان
(تَ زِ)
لغت نامه دهخدا
ده کوچکی است از دهستان موگویی در بخش آخورۀ شهرستان فریدن که در 27هزارگزی باختر آخوره و متصل به راه مالرو کمران واقع است و 37 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
لاغر کردن ستور. (تاج المصادر بیهقی) لاغر و نزار گردانیدن شتر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). لاغر کردن ناقه. (از اقرب الموارد) (المنجد)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
آسان و بمراد کردن کار را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). آسان و آماده کردن کار را. (از اقرب الموارد) (از المنجد) : رززت ذلک الامر ترزیزاً، اذا وطأته و مهدته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، آهار دادن و مهره زدن کاغذ. (تاج المصادر بیهقی). مهره و آهار کردن کاغذ را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). صیقل کردن کاغذ را. (از اقرب الموارد) (از المنجد). بر کاغذ مهره کردن و چیزی را صیقل زدن. (آنندراج)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
پیش درآمدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بانگ کردن شتر. (ازاقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد) ، شتاب کردن شتر. (از متن اللغه) (از المنجد)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
پرونده بستن. (تاج المصادر بیهقی). پرونده کردن جامه ها. (زوزنی). پشتواره بستن جامه ها، بر زمین زدن خود را و دوسیدن بزمین و از جای نرفتن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد)
(اِتِ)
لغت نامه دهخدا
آرامیده گردانیدن. (آنندراج) ، تعظیم و تفخیم. (از متن اللغه). باوقار گردانیدن و محجوب نمودن و قابل احترام کردن. (ناظم الاطباء)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
بسی زیان کردن. (مصادر زوزنی). مصدر رزء از باب تفعیل است ولی در فرهنگهای معتبر عربی دیده نشد، جز این که المرزّؤون (اسم مفعول از ترزئه) بمعنی ’کریمان یا مردمی که برگزیدگانشان مرده باشند’ آمده است
(تِ رِ)
لغت نامه دهخدا
وی از زنان مذهبی دین مسیح در لیزیو بود و بسال 1925 میلادی در شمار مقدسان درآمد (1873- 1897م.). ذکران وی سوم اکتبر است
(تَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
جدیدالولاده. نوزاد:... آواز باریک باشد و لرزان چون آواز سگ بچۀ ترزاده. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(تَ زَ)
لغت نامه دهخدا
ترزفان. (فرهنگ رشیدی) (ناظم الاطباء). زبان آور و شخصی که گرم گفتگو شود و سخنهای تر و تازه بگوید. (برهان). کنایه از خوش بیان. (از انجمن آرا). ناطق و به فصاحت سخن گوینده. (غیاث اللغات). خوش زبان. (فرهنگ رشیدی). زبان آور و کسی که سخنان تر و تازه گوید. فصیح. (ناظم الاطباء). خوش زبان، و در این ترکیب لفظ تر بمعنی چالاک و چست، بلکه بدین معنی مرکب نیز آمده، غایتش کنایه از کسی که سخن با آب و تاب گوید. (آنندراج) : امیرالمؤمنین در نعمت و راحت ترزبان است بشکر الهی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308) ، بمعنی ترجمان هم هست، یعنی شخصی که لغتی را از زبانی به زبان دیگر تقریر کند. (برهان). ترجمان. (فرهنگ رشیدی) (ناظم الاطباء). کسی که زبانی را بزبان دیگر بگرداند. ترجمان معرب آنست. (آنندراج). و رجوع به ترزفان و ترجمان شود
(مُ دَ)
لغت نامه دهخدا
رطب اللسان شدن. خوش بیان گردیدن. زبان آور گردیدن: سرداران قلعه همگی در یک جا جمع شده بذکر... با یکدیگر ترزبان گردیدند. (تاریخ گلستانه). فرستادگان عبدالعلیخان ترزبان گردیده بعرض مطالب پرداخته. (تاریخ گلستانه)
(تَ زَ نَ)
لغت نامه دهخدا
دهی جزء دهستان خان اندبیل است که در بخش مرکزی شهرستان هروآباد و در 9500گزی جنوب باختری هروآباد و دوهزارگزی شوسۀ هروآباد به میانه قرار دارد. کوهستانی و معتدل است و 353 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
(تْرِ / تِ رِ زِ)
لغت نامه دهخدا
کامیل. ژنرال فرانسوی که بسال 1780 میلادی در پاریس متولد شد و در سال 1847 به وزارت جنگ فرانسه رسید و بسال 1860 درگذشت
(تَ زَ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است کوچک در کوه فیمابین بسطام دامغان، و در آنجا مدفونند بیست ویک کس از اولاد عمادالدین عبدالوهاب بارسینی که بعقیدۀ شیخ علاءالدولۀ سمنانی از اولیای آن عهد بوده و هفتادوشش سال عمر نموده... (انجمن آرا)
(تْرِ / تِ رِ زِ)
لغت نامه دهخدا
از شهرهای یونان قدیم واقع در ساحل شرقی شبه جزیره پلوپونز بر جنوب یونان. و رجوع به ایران باستان ج 1 ص 801 و اعلام تاریخ تمدن قدیم فوستل دو کولانژ ترجمه نصرالله فلسفی شود
آخوندک
ترازو