معنی تحکیم در فرهنگ فارسی عمید

استوار کردن، کسی را در کاری یا امری حاکم گردانیدن، کسی را فرمانروا کردن و امری را به او واگذار ساختن

معنی تحکیم در لغت نامه دهخدا

حاکم گردانیدن کسی را در مال خویش. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، حاکم گردانیدن کسی را در کاری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حاکم گردانیدن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی)، تحکیم در امری، فرمان دادن تا در آن حکم کند. (قطر المحیط) (اقرب الموارد) : حکموا فلاناً، اذا جعلوه ُ حَکَماً. (اقرب الموارد). حَکَم کردن کسی را در خصومتی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). حَکَم قرار دادن کسی را در میان دو خصم. (فرهنگ نظام).، - تحکیم الحروریه، قول گروه حروریه یعنی گروهی که بر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام خروج کرده و گفتند لاحکم الا للّه. (ناظم الاطباء). و این در مورد حکم شدن عمرو عاص از جانب شامیان و ابوموسی الاشعری از سوی عراقیان بود پس از جنگ صفین، در مورد خلاف بین علی علیه السلام و معاویه.،، در تداول، مرادف اِحکام. استوار ساختن: تحکیم روابط دوستانه، بازداشتن کسی را از آنچه میخواست. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). بازداشتن کسی را از فساد و آنچه میخواست. (از قطر المحیط)، اصلاح کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی تحکیم در فرهنگ فارسی معین

کسی را حاکم یا داور کردن، در فارسی به معنای استوار کردن

معنی تحکیم در فرهنگ واژه مترادف متضاد

استحکام، استقرار، استواری، برقراری، تثبیت، تقویت، متضاد: تضعیف

معنی تحکیم - جستجوی لغت در جدول جو

تحکیم

فرهنگ فارسی عمید

تحکیم(اِ تِ)

لغت نامه دهخدا

تحکیم

فرهنگ لغت هوشیار

تحکیم((تَ))

فرهنگ فارسی معین

تحکیم

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی تحکیم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما