جدول جو
جدول جو

معنی تحکیم

تحکیم((تَ))
کسی را حاکم یا داور کردن، در فارسی به معنای استوار کردن
تصویری از تحکیم
تصویر تحکیم
فرهنگ فارسی معین

واژه‌های مرتبط با تحکیم

تحکیم

تحکیم
استوار کردن، کسی را در کاری یا امری حاکم گردانیدن، کسی را فرمانروا کردن و امری را به او واگذار ساختن
تحکیم
فرهنگ فارسی عمید

تحکیم

تحکیم
حاکم گردانیدن کسی را در مال خویش. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، حاکم گردانیدن کسی را در کاری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حاکم گردانیدن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) ، تحکیم در امری، فرمان دادن تا در آن حکم کند. (قطر المحیط) (اقرب الموارد) : حکموا فلاناً، اذا جعلوه ُ حَکَماً. (اقرب الموارد). حَکَم کردن کسی را در خصومتی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). حَکَم قرار دادن کسی را در میان دو خصم. (فرهنگ نظام).
- تحکیم الحروریه، قول گروه حروریه یعنی گروهی که بر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام خروج کرده و گفتند لاحکم الا للّه. (ناظم الاطباء). و این در مورد حکم شدن عمرو عاص از جانب شامیان و ابوموسی الاشعری از سوی عراقیان بود پس از جنگ صفین، در مورد خلاف بین علی علیه السلام و معاویه.
، در تداول، مرادف اِحکام. استوار ساختن: تحکیم روابط دوستانه، بازداشتن کسی را از آنچه میخواست. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). بازداشتن کسی را از فساد و آنچه میخواست. (از قطر المحیط) ، اصلاح کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا