معنی تثاقف - جستجوی لغت در جدول جو

تثاقف(اِ)

لغت نامه دهخدا

سنگین شدن، سنگینی، کنایه از تنبلی

(تَ)

دو گروه با هم به جنگ ایستادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بایستادن دو گروه در جنگ و جز آن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

تثاقل

(اِ)

گرانی کردن. (زوزنی) (ترجمان عادل بن علی). گرانی خاطر. (غیاث اللغات) (آنندراج). کاهلی کردن و پس ماندن از آن و خویشتن را گران ساختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تثاقل عنه ثقل و تباطاء. (قطر المحیط). گرانی نمودن. (از اقرب الموارد) ، چیزی را با سنگینی لگدمال کردن. (از اقرب الموارد) ، بددلی کردن قوم در جنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گرانی کردن قوم هنگام یاری خواستن از ایشان. (از قطر المحیط) ، گرانبار شدن. (غیاث اللغات).

لغت نامه دهخدا

مثاقف

(مُ قِ)

زیرک و هوشمند و دست آموز در کار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، دانشمند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ثاقف

(قِ)

نعت فاعلی از ثقف

لغت نامه دهخدا