معنی تبعان - جستجوی لغت در جدول جو

تبعان

لغت نامه دهخدا

تبعات

تبعت ها، عاقبتهای بد، نتیجه های ناگوار، جمع واژۀ تبعت

فرهنگ فارسی عمید

تبیان

آشکار بیان کردن سخن، قرآن

فرهنگ فارسی عمید

شبعان

(شَ)

سیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، شباع و شباعا. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تیعان

(اِ طِ)

رجل تیعان، مرد شتابنده بسوی بدی و یا بسوی هر چیز که باشد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به تیع شود
تاع تیعاً و تیعاً و تیعاناً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تیع شود

لغت نامه دهخدا

سبعان

(سَ بُ)

جایگاهی است در دیار بکر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

طبعان

(طَ)

هذا طبعان الامیر: گلی که بدان مهر کرده شود. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ربعان

(رِ)

جمع واژۀ رباع. (منتهی الارب). جماعت. (مهذب الاسماء). رجوع به رباع شود

لغت نامه دهخدا

ربعان

(رُ)

جمع واژۀ ربیع. (المنجد). رجوع به ربیع شود، جمع واژۀ رباعی. (ناظم الاطباء). رجوع به رباعی شود

لغت نامه دهخدا

ضبعان

(ضِ)

کفتار نر. (دهار) (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (منتخب اللغات). ج، ضباعین، ضبعان امدر، کفتار نر کلان شکم برآمده هر دو پهلو. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شبعان

(شَ)

نام قلعه است درمدینه در دیار اسیدبن معاویه. (از معجم البلدان)
نام کوهی است در بحرین. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

تبیان

(تِ)

یکی از نامهای قرآن است. (نفائس الفنون)

لغت نامه دهخدا

ضبعان

(ضَ)

نام بلاد هوازن، ذکر آن در شعر آمده است. (معجم البلدان). ضبعان، (مثنی) موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضبعان

(ثَ فَ)

یازیدن ستور بازوها را در رفتن. (منتهی الارب). ضبوع. ضبع. دراز کردن ستور بازوها را در رفتار. (منتخب اللغات)

لغت نامه دهخدا

هبعان

(قِ)

گردن دراز کرده رفتن شتر، بناگاه فرا پیش آمدن قوم از هر جای. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

نبعان

(عَ نا)

بیرون آمدن آب از قعر چاه. نبوط. (تاج المصادر بیهقی). نبع. نبوع. جوشیدن و تراویدن آب. رجوع به نبع شود

لغت نامه دهخدا

تبیان

(اِ تِ)

از ’بین ’ بفتح اول قیاسی و بکسرشاذ است. واضح و آشکار شدن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). هویدا کردن. (دهار). پیدا و آشکار کردن. (ناظم الاطباء). روشن و هویدا شدن معانی و آشکار کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). بسیار واضح و آشکار کردن. بفتح تا هم صحیح است. (فرهنگ نظام) :
بر سر منبر سخن گویند مر اوباش را
از بهشت و خوردن و حوران همی تبیان کنند.
ناصرخسرو.
بشرح و تبیان حاجت نیایدم به بدی
از آنکه من به بدی شرح شرح و تبیانم.
سوزنی.
، و نوشته اند که گاهی بر نفس کلام هم اطلاق کرده میشود. (غیاث اللغات) (آنندراج)

از ’بَیَن َ’ بفتح اول قیاسی و بکسرشاذ است. واضح و آشکار شدن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). هویدا کردن. (دهار). پیدا و آشکار کردن. (ناظم الاطباء). روشن و هویدا شدن معانی و آشکار کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). بسیار واضح و آشکار کردن. بفتح تا هم صحیح است. (فرهنگ نظام) :
بر سر منبر سخن گویند مر اوباش را
از بهشت و خوردن و حوران همی تبیان کنند.
ناصرخسرو.
بشرح و تبیان حاجت نیایدم به بدی
از آنکه من به بدی شرح شرح و تبیانم.
سوزنی.
، و نوشته اند که گاهی بر نفس کلام هم اطلاق کرده میشود. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تبعاً

(نَ کَ دَ)

بالتبع. (فرهنگ نظام) ، تبع تبعاً، پیرو و تابع بودن. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

تبسان

(تَ)

تبسنده، در حال تبسیدن. رجوع به تبسیدن و تفسیدن شود. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

تبعات

(تَ بَ)

پیروان، لوازم چیزی، گاهی مراد از عقوبات معاصی باشد، تبعات اقتحام، کنایه از رنجها و مشقتها. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تبعات

(تَ بِ)

جمع واژۀ تبعه. عاقبتهای بد: و هرگاه که متقی در کار این جهان گذرنده تأملی کند... دنیا را طلاق دهد تا از تبعات آن برهد. (کلیله و دمنه). رجوع به تبعه شود

لغت نامه دهخدا

تبکان

در لغت فرس اسدی چ پاول هورن ذیل کلمه تبوک آمده: ’طبقی باشد که بر مثال دفی بود چوبین و بقّالان دارند و گروهی تبکان گویند از مردم عامۀ طوس’. رجوع به لغت فرس اسدی چ اقبال ص 259 و رجوع به تبوک شود

لغت نامه دهخدا

تبگان

(تَ بِ)

دهی است از دهستان لاشار در بخش بمپور، شهرستان ایرانشهر که در 62 هزارگزی جنوب بمپور و 8 هزارگزی خاور شوسۀ بمپور به چابهار قرار دارد. کوهستانی و گرمسیر و مالاریایی است و 50 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات و خرما و شغل اهالی زراعت است و راه مالرو دارد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

تبنان

(تَ)

وادیی است به یمامه. (معجم البلدان ج 2 ص 364)

لغت نامه دهخدا

تبنان

(تُ)

تنبان وپای جامه و شلوار دراز. (ناظم الاطباء). بمعنی تبان است که باء بنون مقدم شده و این جایز است. (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 307 ب)

لغت نامه دهخدا