Q: معنی تبع در فرهنگ لغت هوشیار

پیروی کردن، تبعیت

Q: معنی تبع در فرهنگ فارسی عمید

پیروی، کنایه از نتیجه، جمعِ تابِع، تابع

Q: معنی تبع در لغت نامه دهخدا

کسی که در سخن دو لفظ پی یکدیگر آورد چون حسن بسن و قبیح شقیح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

Q: معنی تبع در لغت نامه دهخدا

ج، تبابعه. یکی از ملوک یمن و بدین لقب ملقب نگردد مادام که حضرموت و سبا و حمیر در تصرف وی نباشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). لقب پادشاه یمن. (آنندراج) (مهذب الاسماء). لقب عام ملوک یمن. (آثار الباقیه). ملوک تبع، ملوک یمن که به غلبۀ حبشیان بر آنان منقرض شدند و آنان بنابر روایت عرب نوزده تن بودند و چون نام چند تن از آنان تبع بوده این سلسله را تبابعه نامند. پادشاهان سلسلۀ حمیریان یمن را تبع میگفتند چنانکه پادشاهان ایران را کسری (معرب خسرو فارسی) و روم را قیصر (معرب سزار) و ترک را خاقان و حبشه را نجاشی (معرب انکاش بزبان حبشی، با کافی که اشمام جیم میشود). (از اعلام زرکلی ج 1 ص 218 از کتاب العبر ابن خلدون). رجوع به تبابعه شود

Q: معنی تبع در لغت نامه دهخدا

سایه، زیرا که تابع آفتاب است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سایه. (آنندراج) (مهذب الاسماء)، ج، تبایع، نوعی از زنبوران عسل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نوعی از کوژ (؟) انگبین. (سه نسخۀ خطی مهذب الاسماء متعلق بکتاب خانه سازمان لغت نامه)، مرغی است. (آنندراج). یک نوع مرغی. (ناظم الاطباء)، ما ادری، ای تبع هو، یعنی کیست آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

Q: معنی تبع در لغت نامه دهخدا

تبع المراءه، عاشق زن، پس رو آن (زن) . (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

Q: معنی تبع در فرهنگ لغت هوشیار

پیروی کردن، تبعیت

Q: معنی تبع در فرهنگ فارسی معین

عنوان پادشاهان یمن، جمع تبابعه

Q: معنی تبع در فرهنگ فارسی معین

جمع تابع، پیروان، چاکران

Q: معنی تبع در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پیروی، پیروان، تابعان، چاکران

تبع

فرهنگ فارسی عمید

تبع

لغت نامه دهخدا

تبع

لغت نامه دهخدا

تبع

لغت نامه دهخدا

تبع

لغت نامه دهخدا

تبع

لغت نامه دهخدا

تبع

فرهنگ لغت هوشیار

تبع

فرهنگ فارسی معین

تبع

فرهنگ فارسی معین

تبع

فرهنگ فارسی معین

تبع

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تبعت

عاقبت بد، نتیجۀ ناگوار

فرهنگ فارسی عمید

تبعه

اتباع، جمع تابع، تابع

فرهنگ فارسی عمید

تبعه

(تَ بَ عَ)

تابعان و پیروان. این جمع تابع است. (غیاث اللغات) (آنندراج). مأخوذاز تازی، پیروان و تابعین. (ناظم الاطباء). جمع تابعاست. تابعها و پیروی کننده ها. و در زبان عربی لفظ تبع واحد و جمع هر دو استعمال میشود و جمع مشهور لفظ تابع، اتباع است لیکن تابع را قیاس به طالب کرده مثل طلبه، تبعه، جمع بستند که در عربی غلط اما در فارسی که جزء زبان شده صحیح است. (فرهنگ نظام) ، لوازم و لواحق چیزی. (غیاث اللغات) (آنندراج). تبعه و لحقه از اتباع است، تابع. کسی که تابعیت کشوری را داشته باشد. رجوع به تابعیت شود

لغت نامه دهخدا

تبعی

(تَ عا)

بقره تبعی: ماده گاو گشن خواه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تبعی

(تَ بَ)

تابع و جانشین. (ناظم الاطباء) ، مقابل اصلی. وجود تبعی. مقابل وجود اصلی

لغت نامه دهخدا

تبعی

(تَ بَ)

احمد بن محمد بن سعید بن ابان بن صالح بن قیس قرشی مولی عثمان بن عفان. سمعانی آرد: وی از مردم همدان است و به بغداد شد و بدانجا از اصرم بن حرشب و قسم بن حکم و جز او حدیث کرد. ازوی محمد بن عبدالله بن سلیمان و محمد بن اسحاق بن خزیمه وجز آنان حدیث کنند. (انساب سمعانی ج 1 ورق 103 ب)

لغت نامه دهخدا

تبعه

(تَ بِ عَ)

تباعه. (منتهی الارب) (آنندراج). عاقبت بد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) (فرهنگ نظام) : و حسن نیز بالتبع از تبعه آن خائف گشت واز پدر هراسان شد. (جهانگشای جوینی). تبعت. رجوع به تباعه و تبعات و تبعت شود، گناه. (فرهنگ نظام). کار بد. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، سیاست، شکنجه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تبعه

(تَ بَ عَ)

پشته ای است در حلذان طائف، در آن پشته نقبها است. هر نقب بمسافت یک ساعت راه و در آن نقب شمشیرهای عادی و مهره ها یافت میشود و چنان پندارند که آنجا گورهای مردم عاد است و آن موضع را بزرگ شمارند و ساکنان آن از بنونصر بن معاویه اند. زمخشری گوید: تبعه موضعی است به نجد. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

تبعد

(اِ)

دور رفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) :
و تلک فضیله فیها تأس
تبعد عنک تعییرالعدات.
محمد بن عمر انباری.
رجوع به تاریخ بیهقی چ فیاض ص 195 شود.
- تبعد نتیجه، نزد بلغاء آن است که میان مقدمه و نتیجه بسیار الفاظ معترض افتد. مثاله:
گفتمش ای ماهروی دلربای راستین
کز لطافت بهتری از صد هزاران حور عین
سروقد خد همچو مه شکرلب کبک خرام (کذا)
از وفور مکرمت آخر بسوی من ببین.
(جامعالصنایع از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ج 1 ص 130)

لغت نامه دهخدا

تبعی

(تُبْ بَ)

منسوب به تبع. (انساب سمعانی). رجوع به تبّع شود

لغت نامه دهخدا

تبعق

(اِ)

تبعق المزن، سخت فروریختن ابر باران را، تبعق در کلام، ناگاه بسخن درآمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، ناگاه فرود آمدن چیزی بر کسی. (صراح اللغه) (آنندراج) ، ریخته شدن آب. (زوزنی) ، دفع کردن شتران نشخوار خود را: تبعقت الابل بجرتها، دفع کرد آن را. (از منتهی الارب). دفع کردن شتران نشخوار خود را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تبعض

(اِ)

پاره پاره شدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). بعض بعض شدن. (زوزنی). بهره بهره گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حصه حصه شدن. (آنندراج). جزٔجزء شدن. (از قطر المحیط) ، (اصطلاح فقهی) خیار تبعض صفقه، و آن چنان است که عقد بیع نسبت بقسمتی از مبیع بعللی از قبیل اینکه بعض از مبیع مستحق للغیر درآید باطل شود، در این صورت خریدار مخیر است معامله را برهم زند یا آن را نسبت بمقداری از مبیع که عقد بر آن صحیح است بپذیرد و این را خیار تبعض صفقه نامند

لغت نامه دهخدا

تبعص

(اِ)

اضطراب کردن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تبعل

(اِ)

خدمت کردن شوهر را. (تاج المصادر بیهقی). فرمان برداری شوهر کردن و یا خود را برای وی آراستن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). شوهری. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا