- تباوء(اِ نَ)
از ’ب وء’، با هم برابر شدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تباوء دو چیز، تعادل آنها. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)
معنی تباوء - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دَکُ نَنْ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
از ’ب وش’، با هم فراگرفتن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تناوش. (قطر المحیط). با هم درآمیختن. (ناظم الاطباء)
(اِعْ وِ)
لغت نامه دهخدا
جای گرفتن. (زوزنی) (ترجمان علامۀ جرجانی). فرود آمدن و مقیم شدن در مکانی. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). حدیث: من کذب علی ّ متعمداً فلیتبوء مقعده من النار، قادرشدن مرد بر اهل خود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
