معنی تباوء تباوء (اِ نَ) از ’ب وء’، با هم برابر شدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تباوء دو چیز، تعادل آنها. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) لغت نامه دهخدا
