معنی تادله - جستجوی لغت در جدول جو

تادله

لغت نامه دهخدا

عادله

(دخترانه)

مؤنث عادل، بانوی با انصاف

فرهنگ نامهای ایرانی

ادله

دلیل ها، چیزهایی که برای ثابت کردن امری بیاورند، حجت ها و برهان ها، رهبرها، راهنماها، مرشدها، جمع واژۀ دلیل

فرهنگ فارسی عمید

تاله

خدا را پرستش کردن، خداپرستی، پارسایی

فرهنگ فارسی عمید

تادیه

ادا کردن، پرداختن پول یا وام

فرهنگ فارسی عمید

عادله

عادل (زن)، عادلانه مثلاً قیمت عادلانه

فرهنگ فارسی عمید

تایله

داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، ته، تی، تادار، تادانه، ته دار، تی گیله، تاه، دغدغان

داغداغان، از درختان جنگلی با برگ های بیضی و دندانه دار و نوک تیز، گل های سبز رنگ و میوۀ ریز و آبدار به رنگ خاکی یا کبود که در نواحی شمالی ایران می روید و بلندیش تا ۲۰ متر می رسد، از ریشه و پوست آن مادۀ زرد رنگی گرفته می شود و از دانۀ آن هم روغن می گیرند، برگ و ریشۀ آن در طب قدیم برای معالجۀ اسهال به کار می رفته
تاغوت، تا، تَه، تی، تادار، تادانه، تَه دار، تی گیلَه، تاه، دِغدِغان

فرهنگ فارسی عمید

بادله

نوعی پارچۀ زربفت، رشته های طلا و نقره که با آن جامه را زردوزی کنند

فرهنگ فارسی عمید

تودله

(دِ لَ)

شهری در اسپانیا است که بر کنار رود ابر واقع است و 13700 تن سکنه دارد. محصول آنجا چوب و قند است. (از لاروس). رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود

لغت نامه دهخدا

عادله

(دِ لَ)

مؤنث عادل. رجوع به عادل شود.
- حکومت عادله، حکومتی که اساس آن بر عدالت بود.
- فریضه عادله، یعنی عدل در قسمت. (منتهی الارب).
- قیمت عادله در تداول، قیمت متعارف به نرخ معمول بازار

لغت نامه دهخدا

شادله

(دِ لَ)

موضعی است به مغرب در نزدیکی تونس. شاذله نیز گفته اند. (تاج العروس ذیل ش دل) و رجوع به شاذلی و شاذلیه شود

لغت نامه دهخدا

سادله

(دُ لِ)

ژاک. کشیش و انسان دوست ایتالیائی متولد مدن (1758- 1838)

لغت نامه دهخدا

تأله

(اِطْ طِ)

پرستیدن و بمعبودیت گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حق پرستی. (غیاث اللغات). تعبد. (دهار) (اقرب الموارد). تنسک. (اقرب الموارد). پرستش حق کردن. از کشف اللغات واین لفظ در اکبرنامه بسیار جا واقع شده از آن جمله در این فقره: مولانا عبدالرزاق گیلانی که در حکمت نظر و تأله، بینش فراوان سرمۀ دیده وری او بود... (آنندراج) ، الهیت را بخود بستن. (از اقرب الموارد) ، خدا شدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تادلی

(دَ)

یوسف بن یحیی المغربی اللغوی، معروف به تادلی. متوفی بسال 540 هجری قمری او راست: نهایه المقامات فی درایه المقامات للحریری. (اسماء المؤلفین ج 2 ص 552)

لغت نامه دهخدا

تادلی

(دَ لی ی)

منسوب به تادله. رجوع بهمین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

تردله

(تُ دِلْ لَ)

ج، ترادل. نوعی از باسترک بزرگ است. تردنشا. تردلاّ. رجوع به ترده شود. (از دزی ج 1 ص 144)

لغت نامه دهخدا

بادله

(دِ لَ)

نهریست به مازندران نزدیک شاطرگنبد و محلۀ لالم و فولادمحله. (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو چ 1342 هجری قمری ص 58 و 123 و 162). رجوع به باول شود

لغت نامه دهخدا

تادلی

(دَ لی ی)

ابوعبداﷲ محمد بن محمد بن احمد انصاری قرطبی تادلی، از تادله (رجوع بهمین کلمه شود). وی شاعر و ادیب بود و ابوالقاسم زمخشری را مدح گفت. (از معجم البلدان: تادله)

لغت نامه دهخدا

بادله

(دِ لَ / لِ)

لفظ هندی است بمعنی تار نقره که با طلا اندوده پهن سازند و جامه ها بدان بافند و پوشندۀ این قسم جامه را بادله پوش خوانند. سیدحسین خالص گوید:
برخورد چنان گرم که آتش بدلم زد
چون شعله سراپا ز طلا بادله پوشی.
(آنندراج).
قسمی از پارچۀ زری. اثر شیرازی گوید:
سبز من شمع برافروخته آید بنظر
چیرۀ بادله هرگاه گذارد بر سر.
لفظ مذکور هندی است چه پارچۀ مذکور را در زمان صفویه از هند به ایران میبردند و بهمان اسم در ایران مشهور بوده و در اشعار آمده است. (فرهنگ نظام).

لغت نامه دهخدا

بادله

(دِ لَ)

گوشت میان بغل وآن پستان. ج، بادل. (مهذب الاسماء). گوشت پاره ای است مابین بغل و بن پستان. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به بادل شود. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا