معنی بچه در فرهنگ فارسی عمید

کودک، طفل، فرزند، کنایه از کم تجربه، خام

معنی بچه در لغت نامه دهخدا

کودک. طفل. ولید. زاک. صبی. طفل و بچۀ آدمی و حیوان. (از آنندراج). ولد. فرزند. (فرهنگ شعوری). ولیده. کودک نارسیده. کر. کره. بره. نتاج. نتیجه. زائیدۀ انسان یا حیوان، در انسان تا به سن بلوغ برسد و در حیوان تا بزرگ شود. (فرهنگ نظام). ج، بچگان:، پریچهر را بچه بد در نهان، از آن شاد شد شهریار جهان.، فردوسی.، چنین گفت با بچه جنگی پلنگ، که ای پرهنر بچۀ تیزچنگ.، فردوسی.، پسر باید از هرکه باشد رواست، که گویند کاین بچۀ پادشاست.، فردوسی.، همی بچه را بازداند ستور، چه ماهی به دریا چه در دشت گور.، فردوسی.، زنگی بچه ای خفته به هریک در چون قار.، منوچهری.، تا مادرتان گفت که من بچه بزادم.، منوچهری.، زهدانکتان بچۀ بسیار گرفته.، منوچهری.، بلی گر بزاید یکی گوسفند، که دارد بچه بر تنش خال چند.، شمسی (یوسف و زلیخا).، اگر گوسفند است اگر گاو و خر، گر اشتر بود یا ستور و ستر، ز ده بچه یک بچه اش مر تراست، بدان تا شود برگهای تو راست.، شمسی (یوسف و زلیخا).، که آن سال هر گوسفندی دوبار، بزایید هر بار بچه چهار.، شمسی (یوسف و زلیخا).، تخم اگر جو بودجو آرد بر، بچه سنجاب زاید از سنجاب.، ناصرخسرو.، بچۀ شیر دانش و آنگه، مور جهلت عذاب بنماید.، خاقانی.، آب را سنگست اندر بر از آنک، سنگ را بچۀ خور در شکم است.، خاقانی.، که آتش کشتن و اختر گذاشتن و افعی کشتن و بچه نگاه داشتن کار خردمندان نیست. (گلستان سعدی).، - امثال:، شعرناگفتن به از شعری که باشد نادرست، بچه نازادن به از شش ماهه افکندن جنین.، منوچهری.، اگربچه عزیز است، ادب عزیزترست.، حرف راست را از بچه باید شنید.، ماماچه که دوتا شد سر بچه کج میشود.، - بچۀ انگور، کنایه است از شراب انگور. (آنندراج) :، آراسته بزم تو پر از بچۀ حوراست، از بچۀ حورا بستان بچۀ انگور.، امیرمعزی.، - بچۀ تاک، انگور:، یک لخت خون بچۀ تاکم فرست از آنک، هم بوی مشک دارد و هم گونۀ عقیق.، عماره.، - بچۀ حوراء، کنایه از ساقی و محبوب است. حورزاده. (آنندراج).، - بچۀ خور، یا بچۀ خورشید، کنایه است از لعل و یاقوت و طلا و نقره و دیگر جواهر کانی و فلزات. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) :، آب را سنگست اندر بر از آنک، سنگ را بچۀ خور در شکم است.، خاقانی.، - بچۀ خورشید، بچۀ خور که جواهر و فلزات باشد. (برهان قاطع).، - بچۀ خونین، اشک گلگون. (ناظم الاطباء) :، هردم هزار بچۀ خونین کنم بخاک، چون لعبتان دیده به زادن درآورم.، خاقانی.، - بچۀ ریش، حصه ای از موی ریش که زیر لب قرار گرفته است. (فرهنگ نظام) :، بچه بازی اگر نمیداند، بچۀ ریش را نهاده چرا؟، ابوالبرکات.، - بچه شیر، بچۀ شیر، شبل الاسد. شبل. (دهار).، -

معنی بچه در لغت نامه دهخدا

ب + اﷲ، کلمه سوگند. (ناظم الاطباء). تاﷲ. واﷲ. قسم بخدا. (آنندراج). سوگند با خدا. بخدا قسم:، باﷲ و باﷲ و باﷲ که غلط پندارد.، منوچهری.، نه ازین آمد باﷲ نه از آن آمد، که زفردوس برین و آسمان آمد.، منوچهری.، نیکوتر ازآن باشد باﷲ که تو اندیشی، آسان تر از آن باشد حقا که تو پنداری.، منوچهری.، ازلشکر و جز لشکر از رعیت و جز رعیت، مختار تویی باﷲ، باﷲ که تو مختاری.، منوچهری.، ور بری زی او برشوت اژدهای هفت سر، گوید این فربی یکی یاریست باﷲ مار نیست.، ناصرخسرو.، باﷲ که دل از تو باز نستانم، ور در سر کار خود رود جانم.، سعدی.، بخرام باﷲ تا صبا بیخ صنوبر بر کند، برقع برافکن تا بهشت از حور زیور برکند.، سعدی.، باﷲ بگذارید میان من و دوست، نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست.، سعدی

معنی بچه در فرهنگ لغت هوشیار

کدام، بکدام فرزند، کودک

معنی بچه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اندک سال، خردسال، صغیر، طفل، فرزند، کم سال، کم سن، کودک، نابالغ، نارسیده، نوباوه، نوزاد، متضاد: کبیر، جوان، بالغ، مرد، پیر، همکار، هم شاگردی، رفیق، کم تجربه، ناپخته، شاخه تازه، نهال نورسته، پاجوش

معنی بچه در فرهنگ جامع تعبیر خواب

بچه فرزند خود: خوشبختی کودکی همراه مادرش: اوقات مبارک بچه های کوچک: غم و غصه دیدن کودکان بیشمار: فلاکت کودکان زیباروی: شادی و سلامتی کتک زدن یک بچه: بی عدالتی بچه ای که میدود: نیکبختی - لوک اویتنهاو