- بور
عنصر غیرفلز، جامد و تیره رنگ به شکل گرد یا کریستال که ترکیبات آن دارای خواص فلزات و شبه فلزات است و در ساخت آلیاژهای سخت و رآکتورهای هسته ای به کار می رود
معنی بور - جستجوی لغت در جدول جو
- بور
دارای رنگ طلایی، کنایه از ویژگی کسی که بخواهد کاری انجام دهد ولی نتواند،
کنایه از شرمنده، خجالت زده مثلاً حسابی بور شدم،
اسب سرخ رنگ، در علم زیست شناسی قرقاول زرد یا سرخ کم رنگ
بور بیجاده رنگ: کنایه از خورشید
بور شدن: کنایه از شرمنده شدن، خفیف شدن
کنایه از شرمنده، خجالت زده مثلاً حسابی بور شدم،
اسب سرخ رنگ، در علم زیست شناسی قرقاول زرد یا سرخ کم رنگ
بور بیجاده رنگ: کنایه از خورشید
بور شدن: کنایه از شرمنده شدن، خفیف شدن
- بور
سرخ، (ناظم الاطباء)، سرخ قرمزرنگ، (فرهنگ فارسی معین)، روباه، اسب، سرخ قهوه ای، سانسکریت ’ببهرو’ (سرخ قهوه ای، قهوه ای)، اوستا ’بوره’، اساساً بمعنی سرخ (در تداول عوام، بور شدن بمعنی سرخ و خجل شدن) است، که سپس به جانوری که در فارسی ببر (به دو فتح) گویند، اطلاق شده، پهلوی ’بور’، طبری ’بور’ (زرد)، دزفولی ’بور - سوار’ را بمعنی ’لر’ بکار برند، چه لرهای خوزستان سوار اسب بور شوند، (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، واژۀ اصل فارسی است به معنی سرخ، و گویا کنایه از سرخ شدن و در نتیجه خجالت کشیدن و دروغ درآمدن حرف یا عقیده است، (فرهنگ عامیانه)،
- بورشدن، خجالت کشیدن، دروغ درآمدن حرف و نظر کسی، (فرهنگ عامیانه)
- بورشدن، خجالت کشیدن، دروغ درآمدن حرف و نظر کسی، (فرهنگ عامیانه)
- بور
جمع واژۀ بوار، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- بور (بَ / بُ)
جمع واژۀ بائر. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)
- بور (بَ)
زمین خراب نامزروع یا زمینی که یک سال بی زراعت گذارند تا در سال آینده بسیار رویاند. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین خراب. ابوار و بیران جمع آن است. (مهذب الاسماء).
- بور (اِ طِ)
هلاک شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- بور
تباه و هلاک شدۀ بی خیر، تثنیه و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج)، مردم تباه کار که در او هیچ خیر نبود، (مهذب الاسماء)، یقال: رجل بور و امراءه بور و قوم بور، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)، و کانوا قوماً بوراً، ای هالکین، سنبوسه، (برهان) (غیاث) (ناظم الاطباء)، قطاب، (برهان) (ناظم الاطباء)، زنگاری را نیز گویند که بر روی نان نشیند، (برهان)، سبزی و زنگاری که بر روی نان نشیند، (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء)، و رجوع به بوز و بوزک شود، شتل و آن زری باشد که در قمار ببرند و به حاضران دهند، (برهان)، شتل قمار، (رشیدی)، شتل که از زر به قماربرده به حاضران دهند، (انجمن آرا) (آنندراج) :
ندانم چه بردی از این مزد بازی
که برد ترا هردو گیتی است بورک،
عمعق (از آنندراج)،
مری ̍ کرد ابر سخاپیشه با تو
کف دست برزد که بسم اﷲ اینک
ندانم تو از وی چه بردی ولیکن
کنار جهان پرگهر شد ز بورک،
اخسیکتی (از آنندراج)،
، بوره و شوره، (ناظم الاطباء)، در عربی بمعنی مبارک بادباشد، (برهان)
ندانم چه بردی از این مزد بازی
که برد ترا هردو گیتی است بورک،
عمعق (از آنندراج)،
مری ̍ کرد ابر سخاپیشه با تو
کف دست برزد که بسم اﷲ اینک
ندانم تو از وی چه بردی ولیکن
کنار جهان پرگهر شد ز بورک،
اخسیکتی (از آنندراج)،
، بوره و شوره، (ناظم الاطباء)، در عربی بمعنی مبارک بادباشد، (برهان)
- بور
دهی از دهستان طبس مسینا که در بخش درمیان شهرستان بیرجند واقع است، دارای 316 تن سکنه است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
- بور
قرمز رنگ، سرخ قهوه ای، طلائی
- بور
سرخ کم رنگ، اسب سرخ، کسی که از عهده انجام کار برنیامده و شرمنده شده باشد
- بور
سرخ، قرمزرنگ، برزخ، دماغ سوخته، خجل، شرمنده، خجلت زده
- بور
ببر از گوشت خواران و گربه سانان بزرگ جنگل های البرز مرطوب.، شخم زدن شالی زار، شخم نخست، دورشو برو، ببر خزری، ببر، باور، دمق، کنفت، رنگ زرد مایل به سرخ، موی خرمایی رنگ، گیاه تمشک، زمینی که چندسال شخم نشده باشد
- بور
کسالت زده، بی حوصله، خسته کننده، کسل کننده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ملح آبدار برات سدیم که فرمول شیمیایی آن میباشد. وزن مخصوصش 7، 1 و سختیش بین 2 تا 5، 2 است. بوره طبیعی مزه گس دارد تنگار ملح الصناعه. براکس، شکر سفید
دوخکوبی، پایکوبی: مهمانی برای خانه نو ضیافتی که در خانه نو بر پا کنند
