خرفه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورک، پرپهن، بلبن، فرفخ، بخله، بخیله، بوخل، بیخیله، بقلة الحمقا
خُرفِه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورَک، پَرپَهن، بَلبَن، فَرفَخ، بُخلِه، بَخیلِه، بوخَل، بیخیلِه، بَقلَةُ الحَمقا
بوخل که خرفه باشد. (برهان). بوخل. خرفه. (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) : در سند و هند جرب و حصبه باشد. اسافل به آرد جو و بوخله طلا کنند. (تاریخ بیهق ص 30). رجوع به بوخل شود
بوخل که خرفه باشد. (برهان). بوخل. خرفه. (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) : در سند و هند جرب و حصبه باشد. اسافل به آرد جو و بوخله طلا کنند. (تاریخ بیهق ص 30). رجوع به بوخل شود
گیاهی است از تیره خرفه، جزو رده جداگلبرگ ها، گلبرگ هایش سفید یا زرد و تخم های آن ریز و سیاه است، تخم آن در پزشکی به کار می رود، پرپهن، فرفهن، فرفین،، خفرج، بقله الحمقاء
گیاهی است از تیره خرفه، جزو رده جداگلبرگ ها، گلبرگ هایش سفید یا زرد و تخم های آن ریز و سیاه است، تخم آن در پزشکی به کار می رود، پرپهن، فرفهن، فرفین،، خفرج، بقله الحمقاء
تخم خرفه، خرفه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورک، پرپهن، بلبن، فرفخ، بخیله، بوخل، بوخله، بیخیله، بقلة الحمقا
تخم خُرفه، خُرفِه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورَک، پَرپَهن، بَلبَن، فَرفَخ، بَخیلِه، بوخَل، بوخَلِه، بیخیلِه، بَقلَةُ الحَمقا
خرفه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورک، پرپهن، بلبن، فرفخ، بخله، بخیله، بوخله، بیخیله، بقلة الحمقا
خُرفِه، گیاهی خودرو و یک ساله با ساقۀهای سرخ و برگ های سبز و تخم های ریز سیاه لعاب دار و نرم کننده که مصرف خوراکی و دارویی دارد تورَک، پَرپَهن، بَلبَن، فَرفَخ، بُخلِه، بَخیلِه، بوخَلِه، بیخیلِه، بَقلَةُ الحَمقا
خرفه. بقلهالحمقاء. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا). فرفخ. (دستوراللغه). پرپهن. (فرهنگ جهانگیری). پرپهن. فرفخ. (صحاح الفرس). بیخله. تخمگان. خرفه. فرفخ. پرپهن. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). مویزاب. بخیله. رجله. فرفین. (یادداشت مؤلف) : درآویزم حمایل وار یکسر خویش را بر وی به گرد گردن و سینه اش کنم آغوش چون بخله. عسجدی (از فرهنگ جهانگیری). و رجوع به پرپهن و خرفه شود
خرفه. بقلهالحمقاء. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا). فرفخ. (دستوراللغه). پرپهن. (فرهنگ جهانگیری). پرپهن. فرفخ. (صحاح الفرس). بیخله. تخمگان. خرفه. فرفخ. پرپهن. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). مویزاب. بخیله. رجله. فرفین. (یادداشت مؤلف) : درآویزم حمایل وار یکسر خویش را بر وی به گرد گردن و سینه اش کنم آغوش چون بخله. عسجدی (از فرهنگ جهانگیری). و رجوع به پرپهن و خرفه شود
دختر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، سرشت و طبیعت. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). در فرهنگ بمعنی سرشت و خو گفته، مستند به شعر سعدی: مصراع: ’شنیدم که مردیست پاکیزه بوم’ و در این تأمل است. (از رشیدی). سرشت وطبیعت و خوی. (ناظم الاطباء). بمعنی سرشت و طبیعت نیز آمده چنانکه گویند پاکیزه بوم، یعنی از خاک پاک و خوش سرشت چنانکه شیخ سعدی گفته: شنیدم که مردیست پاکیزه بوم شناسا و رهبر دراقصای روم. (آنندراج). گرت بیخ اخلاص در بوم نیست از این در کسی جز تو محروم نیست. سعدی. ، سرزمین. ناحیه. (فرهنگ فارسی معین). در اوستا ’بومی’، سانسکریت ’بهومی’، پارسی باستان ’بوم’، پهلوی ’بوم’، بمعنی سرزمین آمده. سنایی غزنوی به دو معنی آورده. (حاشیۀ برهان چ معین). شهر و بلاد. (ناظم الاطباء) : سپاهی پر از جاثلیقان روم که پیدا نبود از پی اسب بوم. فردوسی. اگر آگهی یابد آن مرد شوم برانگیزد آتش ز آباد بوم. فردوسی. بفرمود تا قیصر روم را بیارند سالار آن بوم را. فردوسی. مدار او را به بوم ماه آباد سوی مروش گسی کن با دل شاد. (ویس و رامین). فرستادش بهدیه مال بی مر پذیرفتش خراج بوم خاور. (ویس و رامین). ز خاور همی آمد این آن ز روم بسی یافته رنج و پیموده بوم. اسدی. در این بام گردان و این بوم ساکن ببین صنعت و حکمت غیب دان را. ناصرخسرو. دل خزینۀ تست شاید کاندر او از بهر وی بام و بوم از علم سازی وز خرد پرهون کنی. ناصرخسرو. بوم چالندرست مرتع من مار و رنگم دراین نقاب و ثغور. مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 268). نظیر تو ز کریمان دهر پیدا نیست بهیچ شهر و نواحی بهیچ برزن و بوم. سوزنی. مناز عیش که نامردی است طبع جهان مخور کرفس که پر کژدم است بوم و سرا. خاقانی. ازنرم دلان ملک آن بوم بود آهن آبدار چون موم. نظامی. ره پیش گرفت پیر مظلوم آشفته دوید تا بدان بوم. نظامی. از اثر خاک تو مشکین غبار پیکر آن بوم شده مشک بار. نظامی. دگرکین مینگیز در هیچ بوم سر کینه خواهان مکش سوی روم. نظامی. در این بوم حاتم شناسی مگر که فرخنده رویست و نیکوسیر. سعدی. شنیدند بازارگانان خبر که ظلم است در بوم آن بی هنر. سعدی. - بوم و بار: که تا بوم و بار است فرزند تو بزرگان که باشند پیوند تو. فردوسی. - بوم و بر، سرزمین. (آنندراج) : همش پادشاهی است هم تخت و گاه همش گنج و هم بوم و بر هم سپاه. فردوسی. گر ایدون که رستم بود پیشرو نماند بر این بوم و بر خار و خو. فردوسی. بر آن بوم و بر کان نه آباد بود تبه بود ویران ز بیداد بود. فردوسی. بر این بوم و بر هر کس از راستان زند بی وفا را از او داستان. اسدی. بر خاک فکن قطره ای از آب دو لعل تا بوم و بر زمانه جان آرد بار. سعدی. سبزه عیش ز بوم و بر هجران مطلب نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب. نظیری نیشابوری (از آنندراج). - بوم و رست: بباید کنون دل ز تیمار شست به ایران نمانم بر و بوم و رست. فردوسی. بدان بوم و رست آتش اندرزنم زبرشان همه سنگ بر سرزنم. فردوسی. بخورشید و دین بتان نخست بگور و پی آدم و بوم و رست. اسدی. و با کلمات پاک و پاکیزه و بر، بصورت پاک بوم، پاکیزه بوم، بر و بوم و مرز و بوم آمده است. رجوع به هر یک از کلمات فوق شود. ، قلعه و حصار. (ناظم الاطباء) : شد آراسته پاک دیوار بوم همه مصر شد همچو دیبای روم. (یوسف و زلیخا). ، جایی که در آن کسی زندگی میکند. (ناظم الاطباء) ، جا و مقام و منزل و مأوا. (برهان) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، زمینۀ آماده شده اعم از پارچه و غیره که بر روی آن نقاشی کنند. (فرهنگ فارسی معین). - بوم طلا، زمینۀ طلاکاری پارچۀ زری دوزی شده. (ناظم الاطباء). معنی ترکیبی آن زمین زرد و در قماشهای زربفت و غیره، چیزی نقاشی کرده و کوفت ته نشان نموده که زمین آن طلایی باشد. (آنندراج) (از غیاث). ، زمینۀ کتاب. زمینۀ کاغذ: گزارندۀ نقش دیبای روم کند نقش دیباچه را مشک بوم. نظامی. ، متن. مقابل حاشیه. (یادداشت بخط مؤلف). زمینۀ پارچۀ زردوزی شده. (فرهنگ فارسی معین) : سرش ماه زرین و بومش بنفش بزر بافته پرنیانی درفش. فردوسی. بر آن تخت فرشی ز دیبای روم همه پیکرش گوهر و زرش بوم. فردوسی. بیابید از این مایه دیبای روم که پیکر بریشم بود زرش بوم. فردوسی. در و دیوار و بوم آسمانه نگاریده به نقش چینیانه. (ویس و رامین). هنوز آن هر دو از مادر نزاده نه تخم هر دو در بوم اوفتاده. (ویس و رامین). ز خار است دیوار و بوم از رخام در او کوشکی یکسر از سیم خام. اسدی. ، در اصطلاح بنایان، گچ بوم گچ نه شل و نه سفت سفت. (یادداشت بخط مؤلف) ، گلولۀ خمیر برای نان یا رشته و جز آن: دو تا بوم رشته برید. (یادداشت بخط مؤلف)
دختر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، سرشت و طبیعت. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). در فرهنگ بمعنی سرشت و خو گفته، مستند به شعر سعدی: مصراع: ’شنیدم که مردیست پاکیزه بوم’ و در این تأمل است. (از رشیدی). سرشت وطبیعت و خوی. (ناظم الاطباء). بمعنی سرشت و طبیعت نیز آمده چنانکه گویند پاکیزه بوم، یعنی از خاک پاک و خوش سرشت چنانکه شیخ سعدی گفته: شنیدم که مردیست پاکیزه بوم شناسا و رهبر دراقصای روم. (آنندراج). گرت بیخ اخلاص در بوم نیست از این در کسی جز تو محروم نیست. سعدی. ، سرزمین. ناحیه. (فرهنگ فارسی معین). در اوستا ’بومی’، سانسکریت ’بهومی’، پارسی باستان ’بوم’، پهلوی ’بوم’، بمعنی سرزمین آمده. سنایی غزنوی به دو معنی آورده. (حاشیۀ برهان چ معین). شهر و بلاد. (ناظم الاطباء) : سپاهی پر از جاثلیقان روم که پیدا نبود از پی اسب بوم. فردوسی. اگر آگهی یابد آن مرد شوم برانگیزد آتش ز آباد بوم. فردوسی. بفرمود تا قیصر روم را بیارند سالار آن بوم را. فردوسی. مدار او را به بوم ماه آباد سوی مروش گسی کن با دل شاد. (ویس و رامین). فرستادش بهدیه مال بی مر پذیرفتش خراج بوم خاور. (ویس و رامین). ز خاور همی آمد این آن ز روم بسی یافته رنج و پیموده بوم. اسدی. در این بام گردان و این بوم ساکن ببین صنعت و حکمت غیب دان را. ناصرخسرو. دل خزینۀ تست شاید کاندر او از بهر وی بام و بوم از علم سازی وز خرد پرهون کنی. ناصرخسرو. بوم چالندرست مرتع من مار و رنگم دراین نقاب و ثغور. مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 268). نظیر تو ز کریمان دهر پیدا نیست بهیچ شهر و نواحی بهیچ برزن و بوم. سوزنی. مناز عیش که نامردی است طبع جهان مخور کرفس که پر کژدم است بوم و سرا. خاقانی. ازنرم دلان ملک آن بوم بود آهن آبدار چون موم. نظامی. ره پیش گرفت پیر مظلوم آشفته دوید تا بدان بوم. نظامی. از اثر خاک تو مشکین غبار پیکر آن بوم شده مشک بار. نظامی. دگرکین مینگیز در هیچ بوم سر کینه خواهان مکش سوی روم. نظامی. در این بوم حاتم شناسی مگر که فرخنده رویست و نیکوسیر. سعدی. شنیدند بازارگانان خبر که ظلم است در بوم آن بی هنر. سعدی. - بوم و بار: که تا بوم و بار است فرزند تو بزرگان که باشند پیوند تو. فردوسی. - بوم و بر، سرزمین. (آنندراج) : همش پادشاهی است هم تخت و گاه همش گنج و هم بوم و بر هم سپاه. فردوسی. گر ایدون که رستم بود پیشرو نماند بر این بوم و بر خار و خو. فردوسی. بر آن بوم و بر کان نه آباد بود تبه بود ویران ز بیداد بود. فردوسی. بر این بوم و بر هر کس از راستان زند بی وفا را از او داستان. اسدی. بر خاک فکن قطره ای از آب دو لعل تا بوم و بر زمانه جان آرد بار. سعدی. سبزه عیش ز بوم و بر هجران مطلب نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب. نظیری نیشابوری (از آنندراج). - بوم و رست: بباید کنون دل ز تیمار شست به ایران نمانم بر و بوم و رست. فردوسی. بدان بوم و رست آتش اندرزنم زبرشان همه سنگ بر سرزنم. فردوسی. بخورشید و دین بتان نخست بگور و پی آدم و بوم و رست. اسدی. و با کلمات پاک و پاکیزه و بر، بصورت پاک بوم، پاکیزه بوم، بر و بوم و مرز و بوم آمده است. رجوع به هر یک از کلمات فوق شود. ، قلعه و حصار. (ناظم الاطباء) : شد آراسته پاک دیوار بوم همه مصر شد همچو دیبای روم. (یوسف و زلیخا). ، جایی که در آن کسی زندگی میکند. (ناظم الاطباء) ، جا و مقام و منزل و مأوا. (برهان) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، زمینۀ آماده شده اعم از پارچه و غیره که بر روی آن نقاشی کنند. (فرهنگ فارسی معین). - بوم طلا، زمینۀ طلاکاری پارچۀ زری دوزی شده. (ناظم الاطباء). معنی ترکیبی آن زمین زرد و در قماشهای زربفت و غیره، چیزی نقاشی کرده و کوفت ته نشان نموده که زمین آن طلایی باشد. (آنندراج) (از غیاث). ، زمینۀ کتاب. زمینۀ کاغذ: گزارندۀ نقش دیبای روم کند نقش دیباچه را مشک بوم. نظامی. ، متن. مقابل حاشیه. (یادداشت بخط مؤلف). زمینۀ پارچۀ زردوزی شده. (فرهنگ فارسی معین) : سرش ماه زرین و بومش بنفش بزر بافته پرنیانی درفش. فردوسی. بر آن تخت فرشی ز دیبای روم همه پیکرش گوهر و زرْش بوم. فردوسی. بیابید از این مایه دیبای روم که پیکر بریشم بود زرْش بوم. فردوسی. در و دیوار و بوم آسمانه نگاریده به نقش چینیانه. (ویس و رامین). هنوز آن هر دو از مادر نزاده نه تخم هر دو در بوم اوفتاده. (ویس و رامین). ز خار است دیوار و بوم از رخام در او کوشکی یکسر از سیم خام. اسدی. ، در اصطلاح بنایان، گچ بوم گچ ِ نه شل و نه سفت سفت. (یادداشت بخط مؤلف) ، گلولۀ خمیر برای نان یا رشته و جز آن: دو تا بوم رشته برید. (یادداشت بخط مؤلف)
دهی از دهستان بیلوار بخش کامیاران شهرستان سنندج در 6هزارگزی شمال کامیاران، کنار شوسۀ کرمانشاه - سنندج. دامنه، سردسیر. دارای 163 تن سکنه. آب آن از چشمه ورود خانه مروارید است. محصول آن غلات، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه اتومبیل رو دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5). نام محلی کنار راه سنندج و کرمانشاه میان بوانه بیدبار، در 80500گزی سنندج
دهی از دهستان بیلوار بخش کامیاران شهرستان سنندج در 6هزارگزی شمال کامیاران، کنار شوسۀ کرمانشاه - سنندج. دامنه، سردسیر. دارای 163 تن سکنه. آب آن از چشمه ورود خانه مروارید است. محصول آن غلات، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه اتومبیل رو دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5). نام محلی کنار راه سنندج و کرمانشاه میان بوانه بیدبار، در 80500گزی سنندج
بمعنی بخله است. (اوبهی) (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). خرفه. قرفخ. رجله. بقلهالحمقاء. مویز. آب محله. تخمگان. پرپهن. (حاشیۀ فرهنگ اسدی) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به خرفه و پرپهن شود
بمعنی بخله است. (اوبهی) (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). خرفه. قرفخ. رجله. بقلهالحمقاء. مویز. آب محله. تخمگان. پرپهن. (حاشیۀ فرهنگ اسدی) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به خرفه و پرپهن شود
