معنی بوالعلا در فرهنگ لغت هوشیار

کنیت پالوده، کینه ایست برای هر احمق و نادان جاهل عالم نما: (بقانگ طاوسان کنی گفتا که لا پس نه ای طاوس خواجه بوالعلا) (مثنوی)

معنی بوالعلا در فرهنگ فارسی عمید

کنیۀ پالوده، کنیۀ هر مرد جاهل عالم نما، کنایه از احمق، نادان

بوالعلا: کنیت پالوده، کینه ایست برای هر احمق و نادان جاهل عالم نما: (بقانگ طاوسان کنی گفتا که لا پس نه ای طاوس خواجه بوالعلا) (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

(پسرانه)

پدر علا کنیه پرستو

بلند پایه صاحب رفعت خداوند بلندی، صفتی است از صفات خدای تعالی

غریب و عجیب، مسخره، شعبده باز، صاحب تعجب و بازیگر

خداوند وفا، باوفا، وفادار

هر چیز عجیب وغریب، کسی که کارهای شگفت بکند، شعبده باز. گویا دراصل کنیه ای بوده برای کسی که چشم بندی و تردستی و شعبده می کرده

((بُ لْ عَ جَ))

شگفت آور، شعبده، پر از شگفتی