معنی بوالعلا
- بوالعلا
- کنیۀ پالوده، کنیۀ هر مرد جاهل عالم نما، کنایه از احمق، نادان
واژههای مرتبط با بوالعلا
بوالعلا
- بوالعلا
- کنیت پالوده، کینه ایست برای هر احمق و نادان جاهل عالم نما: (بقانگ طاوسان کنی گفتا که لا پس نه ای طاوس خواجه بوالعلا) (مثنوی)
ابوالعلا
- ابوالعلا
- پدر علا کنیه پرستو
بوالعلاء
- بوالعلاء
- رجوع به ابوالعلاء شود، بلغت رومی، بوب و کوب بمعنی حصیر باشد. (آنندراج) (انجمن آرا)
ذوالعلی
- ذوالعلی
- بلند پایه صاحب رفعت خداوند بلندی، صفتی است از صفات خدای تعالی
بوالعجب
- بوالعجب
- غریب و عجیب، مسخره، شعبده باز، صاحب تعجب و بازیگر
بوالوفا
- بوالوفا
- خداوند وفا، باوفا، وفادار
بوالعجب
- بوالعجب
- هر چیز عجیب وغریب، کسی که کارهای شگفت بکند، شعبده باز. گویا دراصل کنیه ای بوده برای کسی که چشم بندی و تردستی و شعبده می کرده
بوالعجب
- بوالعجب
- شگفت آور، شعبده، پر از شگفتی
بنوالعلات
- بنوالعلات
- فرزندان مرد از مادران جداگانه. بدان جهت که چون مردی زنی بر زن دیگر خواست گویی سیرآب بودپس دوباره آب خورد. (منتهی الارب). برادرانی که از یک پدر و مادرهای مختلفه بوجود آمده باشند و علات جمع عله بمعنی هوو اسم آن بشکل مماله می آید. (المرصع)