جدول جو
جدول جو

واژه‌های مرتبط با ابوالعلا

ابوالعلی

ابوالعلی
کذا، صاعد. خطیب نیشابور بود بزمان محمود و مسعود غزنوی
لغت نامه دهخدا

ابوالعلاء

ابوالعلاء
از اصحاب ابن اخشید ابوبکر احمد بن علی بن معجور الاحشاد است. (ابن الندیم)
لغت نامه دهخدا

ابوالعلاء

ابوالعلاء
یکی از افاضل معروف دولت سلاجقه. او را با خطیرالملک وزیر محمود بن سنجر مقاوله ای است. رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 383 شود
احمد بن علی المثنی الموصلی. صاحب مسند. وفات او به سال 307 هجری قمری بود. رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 301 شود
لغت نامه دهخدا

ابوالعلاء

ابوالعلاء
پالوده. (دهار) (منتهی الارب). حلوا. فالوده. فالوذج.
لغت نامه دهخدا

ابوالعلاء

ابوالعلاء
فارسی و طبیب معاصر آل بویه. از وی کتابی در دست نیست لکن مصنفین اطبا از گفته های وی شاهد صدق اقوال خویش آرند و ابوماهرو علی بن عیسی مجوسی و ابن مندویۀ اصفهانی هم عصر وی بوده اند. او یک چند طبیب عساکرعضدالدوله بویهی و پس از عضدالدوله طبیب خاص شرف الدوله بن عضدالدوله بود وآنگاه که شرف الدوله با مرض صعب العلاج درگذشت وی را به تسامح و تعلل عمدی در معالجت شرف الدوله متهم داشتند و او از این معنی دلگیر شده و از شیراز بعزم بصره مسافرت کرد و در راه بمرض رشته (پیوک = عرق مدنی) مبتلا گشت و بهمان مرض در حدود 380 هجری قمری درگذشت
لغت نامه دهخدا

بوالعلا

بوالعلا
کنیت پالوده، کینه ایست برای هر احمق و نادان جاهل عالم نما: (بقانگ طاوسان کنی گفتا که لا پس نه ای طاوس خواجه بوالعلا) (مثنوی)
بوالعلا
فرهنگ لغت هوشیار

بوالعلا

بوالعلا
کنیۀ پالوده، کنیۀ هر مرد جاهل عالم نما، کنایه از احمق، نادان
بوالعلا
فرهنگ فارسی عمید

ابوالکلام

ابوالکلام
سخنور پرسخن، کینه زاغ است بمناسبت کثرت بانگ و فریاد او. توضیح این ترکیب در کتب لغت یافت نشد
فرهنگ لغت هوشیار