معنی بهروزی در لغت نامه دهخدا

نیک بختی. خوشبختی. سعادت. (فرهنگ فارسی معین). ترقی. روزبهی. خوشبختی:، به پیروزی و بهروزی، همی زی با دل افروزی، بدولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.، منوچهری.، ز پیروزی بدست آرد همه کام، ز بهروزی بچنگ آرد همه نام.، (ویس و رامین).، به جنگ ارچه رفتن ز بهروزی است، گریز بهنگام پیروزی است.، اسدی.، مرا جمال تو هر روز عید و نوروز است، ز عید و نوروزم با فرخی و بهروزی.، سوزنی.، بهروزی و روزی ز فلک نتوان خواست، کان ریزه کشی ازدر روزی ده ماست.، خاقانی.، ای درت آن آسمان که از افق تو، کوکب بهروزی کرام برآمد.، خاقانی.، ای بلنداختر خدایت عمر بی پایان دهاد، هرچه پیروزی و بهروزی خدایت آن دهاد.، سعدی.، غبار راه طلب کیمیای بهروزی است، غلام همت آن خاک عنبرین بویم.، حافظ.، ز تقویم خرد بهروزیم بخش، بر اقلیم سخن پیروزیم بخش.، جامی.، صبوری مایۀفیروزی آمد، قویتر پایۀ بهروزی آمد.، جامی

معنی بهروزی در فرهنگ لغت هوشیار

نیکبختی خوشبختی سعادت

معنی بهروزی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوشبختی، سعادت، نیکبختی، متضاد: سیه بختی، بدبختی

معنی بهروزی - جستجوی لغت در جدول جو

بهروزی

فرهنگ فارسی عمید

بهروزی

لغت نامه دهخدا

بهروزی

فرهنگ لغت هوشیار

بهروزی

فرهنگ فارسی معین

بهروزی

فرهنگ واژه فارسی سره

بهروزی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بهروز

(پسرانه)

روز خوب، نیک، خوشبخت، نیکبخت، سعادتمند، از شخصیتهای شاهنامه، نام سردار ایرانی در سپاه بهرام گور پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

بهروزه

(دخترانه)

خوشبخت، سعادتمند، نام همسر شاه اسماعیل صفوی

فرهنگ نامهای ایرانی

بهروز

خوشبخت، نیک بخت، نوعی بلور کبود رنگ و شفاف، برای مثال چنان مستم چنان مستم من امروز / که پیروزه نمی دانم ز بهروز (مولوی - لغت نامه - بهروز)، کنایه از برده

فرهنگ فارسی عمید

بهروزه

بهروز، خوشبخت، نیک بخت، نوعی بلور کبود رنگ و شفاف، برده

فرهنگ فارسی عمید

بهروسی

(بِ)

دهی از دهستان دزگاه است که در بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد واقع است و دارای 166 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

بهروز

(بِ)

نام پهلوان ایرانی معاصر بهرام گور. (ولف) :
یکی نامه بنوشت بهروز هور
به نزد شهنشاه بهرام گور.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2185)

لغت نامه دهخدا

بهروز

(بِ)

به روز. روز نیک و روز خوش. (فرهنگ فارسی معین).

لغت نامه دهخدا

بدروزی

(بَ)

آنکه روزی او به دشواری رسد. بدرزق. (فرهنگ فارسی معین) ، بدگو. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (فرهنگ سروری). و رجوع به سگال شود

لغت نامه دهخدا

بدروزی

(بَ)

بدبختی. تیره بختی. بدروزگاری:
همان بند بلا بر هم شکستم
وز آن زندان بدروزی بجستم.
(ویس و رامین).
بدان زاری و بدروزی همی گشت
چو ماهی چند بر رفتنش بگذشت.
(ویس و رامین).
به بدروزی و تنهایی بمیرد
پس آنگه دشمنش جایش بگیرد.
(ویس و رامین).
علم کز بهر حشمت آموزی
حاصلش رنج دان و بدروزی.
سنایی

لغت نامه دهخدا

بهروزه

(بِ زَ / زِ)

بمعنی بهروز است که بلور کبود صاف کم قیمت باشد. (ازبرهان). بهروج. بهروجه. بهروز. بلور کبود در نهایت صافی و لطافت و خوش رنگ و بغایت کم بها. (رشیدی) (جهانگیری). بهروجه. بهروز. بهروج. بلور کبود شفاف کم قیمت. (از ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) :
شاهیم نه شهروزه طفلیم نه بهروزه
عشقیم نه سردستی مستیم نه از سیکی.
مولوی.

لغت نامه دهخدا

بیروزی

مفلس و محتاج، (آنندراج)، آنکه قوت یومیه ندارد، (ناظم الاطباء)، محروم، (مهذب الاسماء)، بدبخت: محارف، بی بخت و روزی، (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف)،
- بی روزی کردن، حرمان، (ترجمان القرآن)، حرم، حریمه، حرمان، (زوزنی) (دهار)،
، بی نصیب، بی بهره، بی رزق مقسوم، بی رزق:
ز تو بیروزیم خوانند و گویم
مرا آن به که من بهروز اویم،
نظامی،
صیاد بیروزی ماهی در دجله نگیرد، (گلستان)

مفلس و محتاج، (آنندراج)، آنکه قوت یومیه ندارد، (ناظم الاطباء)، محروم، (مهذب الاسماء)، بدبخت: مُحارَف، بی بخت و روزی، (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف)،
- بی روزی کردن، حرمان، (ترجمان القرآن)، حرم، حریمه، حرمان، (زوزنی) (دهار)،
، بی نصیب، بی بهره، بی رزق مقسوم، بی رزق:
ز تو بیروزیم خوانند و گویم
مرا آن به که من بهروز اویم،
نظامی،
صیاد بیروزی ماهی در دجله نگیرد، (گلستان)

لغت نامه دهخدا