در ساعت. فوراً: چو دید طلعت نورانی بهشتی تو کند بساعت بر هستی خدای اقرار. مسعودسعد. وگرنه هیبت آن تیغ اژدها پیکر کند بساعت زنار بر میانش تار. مسعودسعد. رجوع به ساعت شود
در ساعت. فوراً: چو دید طلعت نورانی بهشتی تو کند بساعت بر هستی خدای اقرار. مسعودسعد. وگرنه هیبت آن تیغ اژدها پیکر کند بساعت زنار بر میانش تار. مسعودسعد. رجوع به ساعت شود
سرعه. شتاب. مولانا یوسف بن مانع در شرح نصاب نوشته اند که فی الحقیقت معنی سرعت شتاب نیست زیرا که شتاب ترجمه عجلت است و معنی شتاب زود کردن کاری است. و فرق میان سرعت و عجلت آن است که سرعت عمل بسیار کردن است در زمان اندک و عجلت شتاب کاری است پیش از هنگام، ولیکن هر دو بجای همدیگر مستعمل میشوند و در منتخب است که سرعت شتاب کردن به کاری در اول وقت و آن محمود است و عجلت شتاب کردن پیش از وقت و آن مذموم است. (غیاث) (آنندراج). شتافتن: و من در نفس خود اینقدر قوت و سرعت می یابم که در خدمت مردان یار شاطر باشم. (گلستان سعدی). صباسرعتی رعدبانگ ادهمی که بر برق پیشی گرفتی همی. سعدی. - سرعت انتقال، بزودی دریافتن. فهم مطلبی در اندک زمان. - سرعت انزال، بیماریی است که آب گاه آرامش زود برجهد. (یادداشت مؤلف). - سرعت فهم، نوع دوم از انواع هفت گانه که در تحت جنس حکمت است و آن عبارت است از آنکه نفس را حرکت از ملزومات به لوازم ملکه شده باشد و در آن تفصیل به مکثی محتاج نشود. (نفایس الفنون). ، زودی و جلدی و چابکی و چالاکی، شتاب زدگی. (ناظم الاطباء). - سرعت کردن، شتاب کردن و عجله نمودن. (ناظم الاطباء)
سرعه. شتاب. مولانا یوسف بن مانع در شرح نصاب نوشته اند که فی الحقیقت معنی سرعت شتاب نیست زیرا که شتاب ترجمه عجلت است و معنی شتاب زود کردن کاری است. و فرق میان سرعت و عجلت آن است که سرعت عمل بسیار کردن است در زمان اندک و عجلت شتاب کاری است پیش از هنگام، ولیکن هر دو بجای همدیگر مستعمل میشوند و در منتخب است که سرعت شتاب کردن به کاری در اول وقت و آن محمود است و عجلت شتاب کردن پیش از وقت و آن مذموم است. (غیاث) (آنندراج). شتافتن: و من در نفس خود اینقدر قوت و سرعت می یابم که در خدمت مردان یار شاطر باشم. (گلستان سعدی). صباسرعتی رعدبانگ ادهمی که بر برق پیشی گرفتی همی. سعدی. - سرعت انتقال، بزودی دریافتن. فهم مطلبی در اندک زمان. - سرعت انزال، بیماریی است که آب گاه آرامش زود برجهد. (یادداشت مؤلف). - سرعت فهم، نوع دوم از انواع هفت گانه که در تحت جنس حکمت است و آن عبارت است از آنکه نفس را حرکت از ملزومات به لوازم ملکه شده باشد و در آن تفصیل به مکثی محتاج نشود. (نفایس الفنون). ، زودی و جلدی و چابکی و چالاکی، شتاب زدگی. (ناظم الاطباء). - سرعت کردن، شتاب کردن و عجله نمودن. (ناظم الاطباء)