- بروفه (دخترانه و پسرانه)
دستار
معنی بروفه - جستجوی لغت در جدول جو
- بروفه
دستار، میان بند، شال که به سر یا کمر می بندند
- بروفه (بُ فَ / فِ)
دستار میان بند. (لغت فرس اسدی). دستار و فوطه باشد که مندیل و کمربند است. (برهان). در لغت فرس اسدی بیت زیر بعنوان مثال ذکر شده است:
داشت بر سر بروفه ای کودک
بر میان بست آن بروفۀ خویش.
ولی از این شعر مطلق دستار برمی آید نه دستار میان بند. (یادداشت دهخدا) ، رهایی دادن. خلاص کردن:
تو و مادرت هر دو از چنگ دیو
برون آوریدم به رای و به ریو.
فردوسی.
و رجوع به برون آوردن شود
داشت بر سر بروفه ای کودک
بر میان بست آن بروفۀ خویش.
ولی از این شعر مطلق دستار برمی آید نه دستار میان بند. (یادداشت دهخدا) ، رهایی دادن. خلاص کردن:
تو و مادرت هر دو از چنگ دیو
برون آوریدم به رای و به ریو.
فردوسی.
و رجوع به برون آوردن شود
- بروفه
دستار میان بند کمربند شال که بسر یا کمر بندند
- بروفه ((بُ یا بَ فِ))
دستار، کمربند، شال که بر سر یا کمر بندند
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
محل مخصوص برای فروش مواد خوراکی، از قبیل نوشابه ها، تنقلات در مکان های عمومی چون مدرسه، اداره، هتل، سینما و مانند آن، کمد یا قفسه ای با در شیشه ای که ظروف و وسایل زینتی را در آن قرار می دهند
(بَرْ وِ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بر فارسی + وفق عربی، مطابق. برطبق. موافق، استخراج کردن:
زر از سنگ خارا برون آورند
که با دوستان و عزیزان خورند.
سعدی.
، عصیان دادن. برانگیختن:
به تدبیری چنین آن شیر کین خواه
رعیت را برون آورد بر شاه.
نظامی
زر از سنگ خارا برون آورند
که با دوستان و عزیزان خورند.
سعدی.
، عصیان دادن. برانگیختن:
به تدبیری چنین آن شیر کین خواه
رعیت را برون آورد بر شاه.
نظامی
(عَ فَ)
لغت نامه دهخدا
مرد دانا و نیک ماهر و کارشناس. (منتهی الارب). دانا به چیزی، گویند: رجل عروف و عروفه بالامور، یعنی مردی که به امور دانا باشد و هرگاه کسی را یک بار دیده باشد، او را بشناسد (و تاء کلمه برای مبالغه است). (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(خَ فَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث خروف. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) : خروفه، بچۀ گوسفندتا چهارماهه از میش اگر ماده باشد. (از تاریخ قم ص 178) ، خرمابن رطب چیدنی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)
(بُ سَ)
لغت نامه دهخدا
شهری در مغرب شبه جزیره آسیای صغیر، در جنوب شرقی دریای مرمره، که در اوایل دولت عثمانیان چندی پایتخت بوده است، و بیش از یکصدهزار تن جمعیت دارد. در این شهر آبهای گرم معدنی موجود است و ابریشم سازی در آنجا رواج دارد. (از فرهنگ فارسی معین). برسا. بروصی. بورسه
(بْرو/ بُ سِ)
لغت نامه دهخدا
فرانسوا. پزشک فرانسوی. وی بسال 1772 میلادی در سن مالو متولد شدو در سال 1838 میلادی درگذشت. دستگاه فیزیولوژیک وی مبتنی بر قابلیت تحریک نسوج است. (فرهنگ فارسی معین)
(بُ دَ)
لغت نامه دهخدا
خنکی و سردی. (منتهی الارب). سردی. (دهار). ضد حرارت. (از اقرب الموارد). برودت. ج، برودات. (دهار). و رجوع به برودت شود.
به لهجۀ طبری ابروست. (یادداشت مؤلف)
(بَ فِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان حومه بخش شهربابک شهرستان یزد. سکنۀ آن 542 تن. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 10)
(تَ لَغْ غُ)
لغت نامه دهخدا
مهربانی. (ناظم الاطباء) (از آنندراج). به معانی روف. (منتهی الارب). و رجوع به روف شود
(بَرْ وَ قَ)
لغت نامه دهخدا
یکی بروق. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در مثل است: أشکر من بروقه، حق شناس تر و سپاسگزارتر از بروقه، چه آن با دیدن ابر سبز شود. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به بروق شود
برابر، برحسب، برطبق، مطابق، موافق
متضاد: به رغم
متضاد: به رغم
شایعه، جار و جنجال، بیهوده
ابرو، به معنی بلند نیز استعمال می شود