معنی بروفق در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: بر فارسی + وَفق عربی، مطابق. برطبق. موافق، استخراج کردن:، زر از سنگ خارا برون آورند، که با دوستان و عزیزان خورند.، سعدی.،، عصیان دادن. برانگیختن:، به تدبیری چنین آن شیر کین خواه، رعیت را برون آورد بر شاه.، نظامی

معنی بروفق در فرهنگ لغت هوشیار

بر طبق، موافق، مطابق

معنی بروفق در فرهنگ واژه مترادف متضاد

برابر، برحسب، برطبق، مطابق، موافق، متضاد: به رغم

معنی بروفق - جستجوی لغت در جدول جو

بروفق

لغت نامه دهخدا

بروفق

فرهنگ لغت هوشیار

بروفق

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بروفه

(دخترانه و پسرانه)

دستار

فرهنگ نامهای ایرانی

بروق

برق ها، درخشش ها، درخشندگی ها، جمع واژۀ برق

فرهنگ فارسی عمید

بروفه

دستار، میان بند، شال که به سر یا کمر می بندند

فرهنگ فارسی عمید

بروق

(اَسْوْ)

درفشیدن و برق آوردن آسمان. (از منتهی الارب). درخشیدن. (تاج المصادر بیهقی). درفشیدن. (دهار). آشکار شدن برق در آسمان. (از اقرب الموارد). برقان. و رجوع به برقان شود.

لغت نامه دهخدا

برفوق

بمصری مشمش وبشامی آلوچه را نامند. برقوق. رجوع به برقوق شود

لغت نامه دهخدا

بروق

(بَ)

بارق. مبرق: ناقه بروق، ناقه که دم بلند کند که آبستنی نماید و آبستن نباشد. (از منتهی الارب). و رجوع به بارق و مبرق شود

لغت نامه دهخدا

بروق

(بَرْ وَ)

گیاهی است که هرگاه ابر بیند سبز گردد. (از منتهی الارب). درخت ضعیفی است که گویند هرگاه آسمان ابری شود سبز میگردد بدون اینکه باران ببارد. واحد آن بروقه. (از اقرب الموارد). و رجوع به بروقه شود

لغت نامه دهخدا

بروق

(بُ)

جمع واژۀ برق. (منتهی الارب). رجوع به برق شود

لغت نامه دهخدا

بروفه

(بُ فَ / فِ)

دستار میان بند. (لغت فرس اسدی). دستار و فوطه باشد که مندیل و کمربند است. (برهان). در لغت فرس اسدی بیت زیر بعنوان مثال ذکر شده است:
داشت بر سر بروفه ای کودک
بر میان بست آن بروفۀ خویش.
ولی از این شعر مطلق دستار برمی آید نه دستار میان بند. (یادداشت دهخدا) ، رهایی دادن. خلاص کردن:
تو و مادرت هر دو از چنگ دیو
برون آوریدم به رای و به ریو.
فردوسی.
و رجوع به برون آوردن شود

لغت نامه دهخدا

برواق

(بَرْ)

گیاه سریش. (الفاظالادویه). سریش کفشگران. (ناظم الاطباء). به لغت اهل مغرب اسم خنثی است. (از تحفۀ حکیم مؤمن). ابجه. اسفودالس. تیقلیش. چربش. خنثی.

لغت نامه دهخدا