معنی برستیین - جستجوی لغت در جدول جو

برستیین

فرهنگ گویش مازندرانی

برسیان

(پسرانه)

نام گیاهی است

فرهنگ نامهای ایرانی

پرستیدن

ستایش کردن، بندگی کردن، عبادت کردن، خدمت کردن، دوست داشتن بسیار

فرهنگ فارسی عمید

باستیان

قلعۀ مخصوص نگهداری ابزار جنگی

فرهنگ فارسی عمید

برساییدن

(مُ لَ غَ)

ساییدن:
بعون دولت او آرزوی خویش بیاب
بجاه خدمت او سر به آسمان برسای.
فرخی.
و رجوع به ساییدن شود

لغت نامه دهخدا

پرستیدن

(گِ رِ دَ)

یعنی منعم، مردی که امر حراست فرقۀ هجدهمین لاویان مغنی باوی بود، بیننده ای که آسای ملک را بواسطه عدم اعتمادش بخدا توبیخ نموده بفرمودۀ پادشاه وی را حبس کردند. (2 تو 16:7 -10 و بموافق 1 پادشاهان 16:1 و 2 تو 19:2). یهودی بنی پسر حنانی بود، برادر نحمیا که به نزد نحمیا شده وی را از حالت پررنج و زحمت اورشلیم آگاهانیده باعث آن شد که نحمیا به اورشلیم سفر نماید. از آن پس در سال 446 قبل از میلاد از جانب برادر خود نحمیا بر دربانان شهر ریاست یافت، کاهنی که از زنان غریبه تزویج نموده بود. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

بیستمین

(تُ)

در مرتبۀ بیستم

لغت نامه دهخدا

چرستیدن

(گُ کَ دَ)

بهم زدن و بهم فشردن دندان. (ناظم الاطباء). چرست کردن. دندان قروچه کردن. رجوع به چرست و چرست کردن شود

لغت نامه دهخدا

برسیمین

(بَ)

دهی است از دهستان باوندپور بخش مرکزی شهرستان شاه آباد. ده مزبور از دو محل بفاصله دو کیلومتر بنام علیا و سفلی تشکیل گردیده و قسمت علیای آن 350 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

برسویین

(بَ)

منسوب به برسو. برسوئین. مقابل فروسویین: و اگر سحج و ریش نو است و در روده های برسویین است آنرا بشربتهای نرم و شوینده پاک باید کرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و اگر (آماس) اندرحجاب باشد که میان احشاء برسویین و فروسویین ایستاده است آن را ذات الجنب گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

برستودن

(مُ)

ستودن. رجوع به ستودن شود

لغت نامه دهخدا

برستیزیدن

(مُ نَ حَ)

ستیزیدن. خصومت کردن. لجاجت کردن:
مزن زن را ولی چون برستیزد
چنانش زن که هرگز برنخیزد.
نظامی.
و گر با جوش گرمم برستیزد
چنان جوشم کزو جوشن بریزد.
نظامی.

لغت نامه دهخدا

باستیان

استحکام برآمدۀ برج مانندی که در قلعه میسازند، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا