معنی بدسیرتی - جستجوی لغت در جدول جو

بدسیرتی

لغت نامه دهخدا

بدسرشتی

بدنهادی، بدذاتی، بدسرشت بودن

فرهنگ فارسی عمید

بدطینتی

بدسرشتی، بدنهادی

فرهنگ فارسی عمید

بدریختی

بدریخت بودن

فرهنگ فارسی عمید

بی سیرتی

(رَ)

حالت و کیفیت بی سیرت. بی آبرویی و رسوایی. (ناظم الاطباء). بی ناموسی. (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

بدسرشتی

(بَ سِ رِ)

بدنهادی. بدذاتی. بداصلی. بدطینتی. مقابل نیک سرشتی، خوب سرشتی. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

بدطینتی

(بَ نَ)

بدخواهی. (ناظم الاطباء). بدسرشتی. بدفطرتی. مقابل خوش طینتی، آنکه بهر طریقی تحصیل پول می کند. (ناظم الاطباء) ، آنکه عادتاًشریر باشد و بدخوی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بردسیری

(بَ)

منسوب است به بردسیر که شهرکی است از بلاد کرمان. (انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

بدسری

(بَ سَ)

بدرفتاری. سؤرفتار. سؤمعامله. کج تابی. ناسازگاری. ناسازواری. سؤمعاشرت. بدتابی: نشوز، بدسری کردن با شوی. ناسازواری کردن با کسی. سر بدسری گذاشتن با کسی. بنای بدسری گذاشتن با کسی. (از یادداشتهای مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بدسیرت

(بَ رَ)

بدخلق. بدطینت. بدرفتار. (ناظم الاطباء). بدخو. زشت خصلت. (آنندراج) ، رفتن بر سرین. (منتهی الارب) (آنندراج). رفتن به سرین. کون خیزه کردن. (یادداشت مؤلف) ، در جامه ریدن. (آنندراج). در جامه پلیدی کردن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا