معنی بخوندسن - جستجوی لغت در جدول جو

بخوندسن

فرهنگ گویش مازندرانی

بخنودن

غریدن، رعد و برق زدن

فرهنگ فارسی عمید

بخوردان

ظرف فلزی که در آن بخور دود کنند

فرهنگ فارسی عمید

بخنودن

(زَ زَ / زِ زِ کَ دَ)

غریدن رعد و زدن برق. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بخوردان

(بَ / بُ)

مجمر بخور. (ناظم الاطباء). مجمر. (آنندراج). بوی سوز. مجمره. (یادداشت مؤلف). و رجوع به نشوءاللغه ص 98 ح 1 شود، پارچۀ دوخته شده. (ناظم الاطباء) ، شکاف. (فرهنگ فارسی معین) ، (اصطلاح پزشکی) کوکهایی که با نخ معمولی یا نخهای متداول در پزشکی در محل شکافتگی انساج پس از عمل جراحی می زنند. (از فرهنگ فارسی معین).
- بخیۀسنجاقی، (اصطلاح پزشکی) بخیه ای که در جراحی بوسیلۀ آگراف زده می شود. آگراف. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

خوندن

(اَتَ)

خواندن. قرائت کردن. (ناظم الاطباء). رجوع به خواندن شود

لغت نامه دهخدا

خوندست

(خُنْ دَ)

نوعی از میز و سفره. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بخوردان

بخورسوز، سپندسوز، مجمر

فرهنگ واژه مترادف متضاد