معنی بجوجیا - جستجوی لغت در جدول جو

بجوجیا

لغت نامه دهخدا

جویا

(پسرانه)

جوینده، جستجو کننده، پهلوان مازندرانی بود که بدست رستم کشته شد

فرهنگ نامهای ایرانی

بوریا

فرشی که از نی شکافته می بافند، حصیر، بلاج

فرهنگ فارسی عمید

بویا

دارای بوی خوش، خوش بو

فرهنگ فارسی عمید

بگونیا

گلی به رنگ های سرخ، قهوه ای، سفید و ارغوانی با بوتۀ کوتاه و ساقه های باریک توخالی که بومی مناطق گرمسیر است
بگونیای برگی: در علم زیست شناسی نوعی بگونیای زینتی بدون گل

فرهنگ فارسی عمید

لوجیا

به لغت یونانی به معنی دراز باشد که به عربی طویل خوانند، (برهان)، این کلمه که برهان قاطع آن را یونانی گفته به معنی دراز، اصل آن لاتینی است و گمان میکنم از اریستولش لنگ زراوند طویل مأخوذ است، مصحفاً

لغت نامه دهخدا

دجوجی

(دَ جا)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دجوجی

(دَجی ی)

سخت سیاه. (مهذب الاسماء). یقال: شعر دجوجی، ولیل دجوجی، موی سیاه و شب تاریک. (از مهذب الاسماء) ، تاریک: لیل دجوجی، شب سخت تاریک. بعیردجوجی، سخت سیاه و کذلک شعر دجوجی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خجوجی

(خَ جَ جا)

مرد درازپای. (از منتهی الارب) (آنندراج) (متن اللغه) (مهذب الاسماء). خجوجاه رجوع به ’خجوجاء’ و ’خجوجاه’ در این لغتنامه شود، مرد درازبالا و کلان استخوان. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از متن اللغه). خجوجاه. رجوع به ’خجوجاء’ و ’خجوجاه’ در این لغتنامه شود، مرد قوی که گاهی جبان است. (از منتهی الارب). خجوجاء. رجوع به خجوجاء و خجوجاه در این لغتنامه شود

لغت نامه دهخدا

بوجای

فرزند دانشمند اولجایتو، رجوع به تاریخ مغول صص 376- 377 و تاریخ رشیدی و حافظ ابرو و حبیب السیر ج 3 ص 737 شود

لغت نامه دهخدا

بوجپا

(جِ)

بلغت زند و پازند، خیار بادرنگ را گویند. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). هزوارش ’بوچینا’، ’بئوجینه’، پهلوی ’خیار’... بوچیناک خیار... بنابراین بوجپا، مصحف بوجینا و بوچینا است. (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

بوریا

مأخوذ از آرامی. حصیری که از نی شکافتۀ مخصوص سازند. معرب آن باری است. (ابن درید). در این زبانها از سومری بعاریت گرفته شده. (حاشیۀ برهان چ معین). معروف است، حصیری که در خانه اندازند. (انجمن آرا). حصیری است که در خانه اندازند و باریا معرب آن است. (از آنندراج). حصیری که از نیهای شکافته سازند. (ناظم الاطباء) : و از وی (شهر ترمذ صابون و بوریای سبز و بادبیزن خیزد. (حدود العالم). اندرین روز اطلاق کردند بهای بوریا و نفت که جسد جعفر یحیی برمکی را سوخته آید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 191).
زیر یکی فرش وشی گسترد
باز بدزدد زیکی بوریاش.
ناصرخسرو.
به خدای ارمرا در این زندان
جز یکی پاره بوریا باشد.
مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 108).
دور کن بوی ریا از خود که تا آزاده وار
مسجد و میخانه را محرم شوی چون بوریا.
سنایی.
نی همه یکرنگ دارد در نیستانها ولیک
از یکی نی قند خیزد وز دگر نی بوریا.
خاقانی.
بر چنین چاه بوریا بر سر
مرده چون سنگ و باریا مگذر.
نظامی.
با فرومایه روزگار مبر
کز نی بوریا شکر نخوری.
سعدی.
خونت برای قالی سلطان بریختند
ابله چرا نخفتی بر بوریای خویش.
سعدی.
هست زیلو در بساط بوریا
جای گل گل باش و جای خار خار.
نظام قاری.
کنون که وقت حصیر است و بوریا بزمین
چه شد که سبزه به زیلو فکندنست سمر.
نظام قاری

لغت نامه دهخدا

بروجی

(بَرْ وَ)

صبغه الله بن روح الله بن جمال الله بروجی حسینی نقشبندی. فقیه و صوفی که اصل او از اصفهان بود. در شهر بروج هند متولد شد سپس ساکن مدینه گشت و بسال 1015 هجری قمری درگذشت. او راست: اًراءهالدقائق، که حاشیه ایست بر تفسیر بیضاوی، و باب الواحده. (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 287 از خلاصهالاثر و هدیه العارفین)

لغت نامه دهخدا

بروجی

(بَرْ وَ)

منسوب به بروج، که شهری است در هند. رجوع به بروج شود

لغت نامه دهخدا

بروبیا

(بُ رَ / رُو)

رفت و آمد. دم و دستگاه. تجمل و تعین. (فرهنگ لغات عامیانه).
- بروبیا داشتن، دستگاه و جلال و تعین داشتن. بروبرو داشتن. بسبب تعین و تمول در خانه باز، و آمد و شد بسیار داشتن

لغت نامه دهخدا

بجوشین

(بِ)

دهی از دهستان اوزومدل بخش ورزقان اهر. سکنۀ آن 346 تن، آب از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

دجوجیه

(دَ جی یَ)

سخت سیاه: ناقه دجوجیه، شتر سخت سیاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بلوقیا

(بَ)

یکی از دو تن کسانی بود که طبق داستانها به محل دفن جسد سلیمان نبی رسیدند. و آن دیگری عفان بودکه چون خواست انگشتری سلیمان را از دست او برون کند، آتش گرفت و درگذشت و بلوقیا بازگشت. راجع به داستان بلوقیا رجوع به ترجمه بلعمی (تاریخ بلعمی) نسخۀ خطی، ص 121 و نیز به مجمل التواریخ والقصص ص 435 شود

لغت نامه دهخدا

بگونیا

(بِ گُ)

گیاهی از تیره بگونیاها با گلهای سرخ و سفید یا صورتی اصلش از آمریکای مرکزی است و در حدود چهارصد گونه از آن شناخته شده است. (از فرهنگ فارسی معین). انواع آن: پیازی. عادی. دائمی. برگی. رکس. معین التجاری. کرکی. شکوفه ای، به مصیبت دچار شدن. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

بگونیا

گلی زیبا به رنگهای سرخ، قهوه ای، سفید، ارغوانی

فرهنگ لغت هوشیار

جویا

جوییدن، جویان جستجو کننده، جوینده

فرهنگ لغت هوشیار

بویا

دارای بو، خوشبو معطر

فرهنگ لغت هوشیار

لجوجی

وستاری ستهندگی لجاج لجاجت ستهندگی: امیر ماضی (سلطان محمود) چنانکه لجوجی و ضجرت وی بود یک روز گفت

فرهنگ لغت هوشیار

دجوجی

شب تار، شتر سیاه

فرهنگ لغت هوشیار

بروبیا

دم ودستگاه، تجمل

فرهنگ لغت هوشیار

بوریا

حصیری که از نی شکافته مخصوص سازند

فرهنگ لغت هوشیار

بگونیا

((بِ))

گیاهی است زینتی دارای گل های زیبای سرخ یا سفید یا صورتی این گیاه اصلش از آمریکای مرکزی است و در حدود 400 گونه از آن شناخته شده است

فرهنگ فارسی معین

بوریا

حصیر، حصیری که از نی شکافته می بافند

فرهنگ فارسی معین

بویا

خوشبو، معطر

فرهنگ فارسی معین

بوریا

حصیر

فرهنگ واژه فارسی سره

بویا

معطر

فرهنگ واژه فارسی سره

بوریا

حصیر
متضاد: قالی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بوریا

اگر بیند بوریا داشت یا کسی بدو داد، دلیل که او را از زنی منفعت رسد، به قدر کوچکی و بزرگی بوریا. جابر مغربی
گر کسی بوریا بیند، دلیل که مردی است خسیس و نیز، دلیل است بر آن که زن بی اصل خواهد. اگر دید بوریا ببافت و سپری شد، دلیل که شغل خویش را تمام کند. اگر بیند از بوریا ازار خانه می بافت، دلیل که به کدخدائی خود مشغول شود. محمد بن سیرین
بوریا درخواب بر سه وجه است. اول: منفعت. دوم: خواستن زن. سوم: به کدخدائی خود مشغول بودن.

فرهنگ جامع تعبیر خواب

بوجین

جدا کن، سواکن، دست چین کن

فرهنگ گویش مازندرانی

بھوتیا

روحی، شبح

دیکشنری اردو به فارسی

معنی بجوجیا - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما