- بارش
ریختن برف یا باران از آسمان، باران، برف
معنی بارش - جستجوی لغت در جدول جو
- بارش(رِ)
اسم مصدر از باریدن. عمل باریدن. ریختن. درّ. درور. باریدن. (ناظم الاطباء) :
برق وارم به وقت بارش میغ
به یکی دست می بدیگر تیغ.
نظامی (هفت پیکر).
ببارش تیغ او چون آهنین میغ
کلید هفت کشور نام آن تیغ.
نظامی.
بر آن تیره دل بارش تیر کرد.
نظامی.
رجوع به برهان قاطع چ معین حاشیۀ ج 1 ص 216 شود.
برق وارم به وقت بارش میغ
به یکی دست می بدیگر تیغ.
نظامی (هفت پیکر).
ببارش تیغ او چون آهنین میغ
کلید هفت کشور نام آن تیغ.
نظامی.
بر آن تیره دل بارش تیر کرد.
نظامی.
رجوع به برهان قاطع چ معین حاشیۀ ج 1 ص 216 شود.
- بارش
باریدن (باران و مانند آن)، باران مطر
- بارش((رِ))
باریدن
- بارش
باران، مطر، باریدن
- بارش
مطرٌ
- بارش
Precipitation
- بارش
précipitation
- بارش
precipitazione
- بارش
بارش، باران
- بارش
осадки
- بارش
Niederschlag
- بارش
опади
- بارش
opad
- بارش
降水
- بارش
বৃষ্টিপাত
- بارش
بارش
- بارش
precipitación
- بارش
mvua
- بارش
yağış
- بارش
강수량
- بارش
降水量
- بارش
precipitação
- بارش
वर्षा
- بارش
presipitasi
- بارش
ปริมาณน้ำฝน
- بارش
neerslag
- بارش
משקעים
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ شَ)
لغت نامه دهخدا
مجازاً کامیاب. پیروز. موفق. رستگار:
شیر را چون دید کشتۀ ظلم خود
میدوید او شادمان و بارشد.
مولوی.
و رجوع به رشد شود
شیر را چون دید کشتۀ ظلم خود
میدوید او شادمان و بارشد.
مولوی.
و رجوع به رشد شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
دارای رشک. صاحب رشک. باغیرت. غیرتمند. غیور. غیران. نیک غیرتمند. (منتهی الارب). رشکین. (ناظم الاطباء). حسود. (ناظم الاطباء) (دمزن). غیره، بارشکی. (منتهی الارب). رجوع به رشک و ’با’ شود
(شَ)
لغت نامه دهخدا
نام شهری بود مابین جنوب و مغرب هند که طوایف ایرانی درآن بسر میبردند. رجوع به تحقیق ماللهند ص 155 شود
