شهری است بهند که ظاهراً بنارس باشد. از شهرهای اقلیم دوم باشد: و اقلیم دوم از شهرهای چین آغاز وز زمین هندوان بر کوههای قامرون گذرد و بر بارانسی و...آنچه بدریا بار است... (التفهیم چ همائی ص 198). رجوع به ماللهند ص 75 س 3 و ص 82 س 9 و ص 375 س 10، 12 شود
شهری است بهند که ظاهراً بنارس باشد. از شهرهای اقلیم دوم باشد: و اقلیم دوم از شهرهای چین آغاز وز زمین هندوان بر کوههای قامرون گذرد و بر بارانسی و...آنچه بدریا بار است... (التفهیم چ همائی ص 198). رجوع به ماللهند ص 75 س 3 و ص 82 س 9 و ص 375 س 10، 12 شود
مربوط به باران مثلاً روز بارانی، کنایه از دارای اشک مثلاً چشم بارانی، دارای باران، لباسی که آب در آن نفوذ نمی کند و هنگام باریدن برف و باران بر تن می کنند
مربوط به باران مثلاً روز بارانی، کنایه از دارای اشک مثلاً چشم بارانی، دارای باران، لباسی که آب در آن نفوذ نمی کند و هنگام باریدن برف و باران بر تن می کنند
منسوب به باران. (دمزن). ممطر. ممطره. (منتهی الارب) (دهار) : هوائی بارانی. موسمی بارانی. - روز بارانی، روزی که باران آید. - امثال: پیرزن نمرد تا روز بارانی. (امثال و حکم دهخدا). - شبی بارانی، لیله ممطره. ، حیوان بارکش. باربر: گاوان و خران باربردار به زآدمیان مردم آزار. سعدی (گلستان). رجوع به بارکش و باربر و ’دمزن’ شود، حامل. حامله. زن ومادۀ حیوان که حامله شود و بار گیرد، راه بن بست. (شعوری). راه سخت و صعب (طریق غیرنافذ یعنی چقمز یول [ترکی). (دمزن) منسوب است به باران که قریه ای است از قرای مرو که دره بارانش خوانند، (سمعانی) (حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 655 - 658)
منسوب به باران. (دِمزن). مُمْطِر. ممطره. (منتهی الارب) (دهار) : هوائی بارانی. موسمی بارانی. - روز بارانی، روزی که باران آید. - امثال: پیرزن نمرد تا روز بارانی. (امثال و حکم دهخدا). - شبی بارانی، لیله ممطره. ، حیوان بارکش. باربر: گاوان و خران باربردار به زآدمیان مردم آزار. سعدی (گلستان). رجوع به بارکش و باربر و ’دِمزن’ شود، حامل. حامله. زن ومادۀ حیوان که حامله شود و بار گیرد، راه بن بست. (شعوری). راه سخت و صعب (طریق غیرنافذ یعنی چقمز یول [ترکی). (دِمزن) منسوب است به باران که قریه ای است از قرای مرو که دره بارانش خوانند، (سمعانی) (حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 655 - 658)
نام کلاهی است که در روزهای باران بر سر گذارند، (برهان) (ناظم الاطباء)، کلاهی است هنگام باران پوشندش تا بآب باران جامه ها تر نشوند، و آن طریقه چهری (کذا) میباشد، خواجه فرماید: چرا باید که وامانی بملبوسی و مأکولی اگر مرد رهی بگذر ز بارانی و بورانی، (از شرفنامۀ منیری)، نمد یا سقرلاتی جامه و کلاهی که در بارش پوشند، (غیاث)، کلاه و لباسی که موقع باران می پوشند، (شعوری ج 1 ورق 97)، کلاه برای حفظ از باران، (دمزن)، ستور باری، گمراهی، (ناظم الاطباء)، این معنی برای این لغت قیاساً نادرست مینماید و مأخذ ناظم الاطباء هم معلوم نشد
نام کلاهی است که در روزهای باران بر سر گذارند، (برهان) (ناظم الاطباء)، کلاهی است هنگام باران پوشندش تا بآب باران جامه ها تر نشوند، و آن طریقه چهری (کذا) میباشد، خواجه فرماید: چرا باید که وامانی بملبوسی و مأکولی اگر مرد رهی بگذر ز بارانی و بورانی، (از شرفنامۀ منیری)، نمد یا سقرلاتی جامه و کلاهی که در بارش پوشند، (غیاث)، کلاه و لباسی که موقع باران می پوشند، (شعوری ج 1 ورق 97)، کلاه برای حفظ از باران، (دِمزن)، ستور باری، گمراهی، (ناظم الاطباء)، این معنی برای این لغت قیاساً نادرست مینماید و مأخذ ناظم الاطباء هم معلوم نشد
نام شاعری باستانی و از او بیتی چند در لغت نامۀ اسدی بشاهد آمده است: در بیابان بدید قومی کرد کرده از موی هر یکی کولا، بر من ای سنگدل وروت مکن ناز بر من تو با بروت مکن هرچه بینی ز مردمان مستان (بستان) هرچه یابی زحرص کوت مکن، مخارج سفر و لوازم سفر و کرایۀ بار، (ناظم الاطباء) حاتم بن محمد بن حاتم، منسوب به باران مرو، محدث بوده و از عمر بن سرسیل (کذا) و اسحاق بن منصور و عقبه بن عبداﷲ سماع کرد، نام وی را ابودرعۀ مسیحی در تاریخ مرو بدینسان آورده است، (از انساب سمعانی)، رجوع به معجم البلدان شود اسحاق بن ابراهیم، صاحب دیوان الادب اللغویان، دائی ابونصر اسماعیل بن حماد الجوهری، منسوب به باران قصبه ای نزدیک مرو، (معجم البلدان) ابونصر اسماعیل بن حمّاد الجوهری، صاحب کتاب الصحاح در لغت، منسوب به باران قصبه ای نزدیک مرو، (معجم البلدان)
نام شاعری باستانی و از او بیتی چند در لغت نامۀ اسدی بشاهد آمده است: در بیابان بدید قومی کرد کرده از موی هر یکی کولا، بر من ای سنگدل وروت مکن ناز بر من تو با بروت مکن هرچه بینی ز مردمان مستان (بستان) هرچه یابی زحرص کوت مکن، مخارج سفر و لوازم سفر و کرایۀ بار، (ناظم الاطباء) حاتم بن محمد بن حاتم، منسوب به باران مرو، محدث بوده و از عمر بن سرسیل (کذا) و اسحاق بن منصور و عقبه بن عبداﷲ سماع کرد، نام وی را ابودرعۀ مسیحی در تاریخ مرو بدینسان آورده است، (از انساب سمعانی)، رجوع به معجم البلدان شود اسحاق بن ابراهیم، صاحب دیوان الادب اللغویان، دائی ابونصر اسماعیل بن حماد الجوهری، منسوب به باران قصبه ای نزدیک مرو، (معجم البلدان) ابونصر اسماعیل بن حمّاد الجوهری، صاحب کتاب الصحاح در لغت، منسوب به باران قصبه ای نزدیک مرو، (معجم البلدان)
گر کسی بیند بر تن او بارانی بود و او در خدمت پادشاه بود، دلیل است که نام نیک او و مدح و ثنای او در پیش مردمان فاش شود. اگر بارانی او از جهت جامه بود، دلیل است که او فائده دیدن در دنیا حاصل شود. محمد بن سیرین اگر بیند که بارانی او از پشم بود یا از کتان یااز پنبه و به گونه سبز است، دلیل بر نیکوئی بود اما بارانی زرد، دلیل بر رنج و بیماری بود. اگر بارانی کبود بود، دلیل بر گناه و معصیت بود. اگر بارانی سفید بیند، دلیل است بر خیر و منفعت که ازجائی بدو رسد .
گر کسی بیند بر تن او بارانی بود و او در خدمت پادشاه بود، دلیل است که نام نیک او و مدح و ثنای او در پیش مردمان فاش شود. اگر بارانی او از جهت جامه بود، دلیل است که او فائده دیدن در دنیا حاصل شود. محمد بن سیرین اگر بیند که بارانی او از پشم بود یا از کتان یااز پنبه و به گونه سبز است، دلیل بر نیکوئی بود اما بارانی زرد، دلیل بر رنج و بیماری بود. اگر بارانی کبود بود، دلیل بر گناه و معصیت بود. اگر بارانی سفید بیند، دلیل است بر خیر و منفعت که ازجائی بدو رسد .
