معنی انعاظ - جستجوی لغت در جدول جو

انعاظ(اِ تِتْ)

لغت نامه دهخدا

انعام

چارپایان، ستور چرنده، جمع واژۀ نعم
ششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۶۵ آیه

فرهنگ فارسی عمید

انعام

نعمت دادن، بخشیدن چیزی به کسی از راه نیکوکاری، بخشش شخص بزرگ به کوچک تر از خود

فرهنگ فارسی عمید

اتعاظ

پند گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

ارعاظ

(اَ)

جمع واژۀ رعظ، به معنی جای درنشاندن پیکان در تیر که بالای آن پیچند

لغت نامه دهخدا

اجعاظ

گریختن. سخت دویدن: مرّ مجعظا، ای مسرعاً، یعدو عدواً شدیداً.

لغت نامه دهخدا

اتعاظ

(سِ)

پند گرفتن. (زوزنی) (تاج المصادر). پند پذیرفتن. (منتهی الارب). پندپذیری: تقدیر باریتعالی چشم بصیرت ابوعلی بازبست و گوش هوش از استماع مواعظ و اتعاظ بدان نصایح کر ساخت تا مساعدت فایق فروگذاشت. (ترجمه تاریخ یمینی) ، اتفر الطلح، جوانۀ طلح بیرون آمد

پند گرفتن. (زوزنی) (تاج المصادر). پند پذیرفتن. (منتهی الارب). پندپذیری: تقدیر باریتعالی چشم بصیرت ابوعلی بازبست و گوش هوش از استماع مواعظ و اتعاظ بدان نصایح کر ساخت تا مساعدت فایق فروگذاشت. (ترجمه تاریخ یمینی) ، اَتفرَ الطلح، جوانۀ طلح بیرون آمد

لغت نامه دهخدا

انعات

(اِ تِ تا)

خوبروی گردیدن چنانکه سزاوار وصف باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، دوتا شدن چوب بی شکستگی ظاهر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انعاث

(اِ)

کوشش و جد و جهد در کار. (ناظم الاطباء) : هم فی انعاث، یعنی رنج کشیدند در امور. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

انعاج

(اِ تِ تا عَ)

خداوند شتران فربه شدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بر خاک غلتیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بر زمین زده شدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

انعار

(اِ تِ تا)

بار آوردن اراک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). بارآوردن درخت اراک. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

انعاس

(اِ تِتْ)

فرزندان سست و کسل مند آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). فرزندان سست آوردن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

انعاط

(اِ تِتْ)

لقمه بریدن در خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج). لقمه بریدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انعام

(اَ)

نام ششمین سورۀ قرآن مجید. مکی، دارای صدوشصت وپنج آیه

لغت نامه دهخدا

انعام

(اَ)

جمع واژۀ نعم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چهارپایان. (غیاث اللغات). فارسیان بجای مفرد استعمال کنند. (آنندراج) :
در جهان مرده شان آرام نیست
کاین علف جز لایق انعام نیست.
مولوی (مثنوی چ نیکلسون دفتر 5 ص 228).
گر عاقل و هشیاری وز دل خبری داری
تا آدمیت خوانند ورنه کم از انعامی.
سعدی.
نیست انعام خدا روزی انعامی چند
نشود خاصۀ حق ماحضر عامی چند.
طاهرنصیرآبادی (از آنندراج).
و رجوع به نعم شود، نرمتر. (ناظم الاطباء)

جَمعِ واژۀ نَعَم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چهارپایان. (غیاث اللغات). فارسیان بجای مفرد استعمال کنند. (آنندراج) :
در جهان ِ مرده شان آرام نیست
کاین علف جز لایق انعام نیست.
مولوی (مثنوی چ نیکلسون دفتر 5 ص 228).
گر عاقل و هشیاری وز دل خبری داری
تا آدمیت خوانند ورنه کم از انعامی.
سعدی.
نیست انعام خدا روزی انعامی چند
نشود خاصۀ حق ماحضر عامی چند.
طاهرنصیرآبادی (از آنندراج).
و رجوع به نعم شود، نرمتر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

انکاظ

(اِ تِ)

شتابانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (مؤید الفضلاء). شتابانیدن از کاری. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تنکیظ. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ارعاظ

(کِشْ وَ)

سوراخ ساختن تیر را تا در آن پیکان نهند. (منتهی الأرب)

لغت نامه دهخدا