معنی انتحاء - جستجوی لغت در جدول جو

انتحاء(اِ تِ)

لغت نامه دهخدا

انتحال

سخن یا شعر کسی را به خود نسبت دادن، به خود بستن، به خود نسبت دادن، خود را به مذهبی بستن

فرهنگ فارسی عمید

انتحار

خود را کشتن، خودکشی کردن، خودکشی

فرهنگ فارسی عمید

انتواء

(اِ)

آهنگ کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نیت کردن. (تاج المصادر بیهقی). قصد کردن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

انتهاء

(اَ)

بازایستادن از کار و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بازایستادن از چیزی. (از اقرب الموارد). واایستادن. (مصادر زوزنی). واایستدن. (تاج المصادر بیهقی). بازایستادن. (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی). بازایستادن. دست برداشتن. (فرهنگ فارسی معین) ، ننگ داشتن از چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انتئاء

(اِ)

دور شدن. (اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

انتتاء

(اِ تِ)

پیش آمدن و بلند گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انتجاء

(اِ تِ)

بچشم کردن. (منتهی الارب). بچشم کردن و چشم زدن. (ناظم الاطباء). چشم زدن. (از اقرب الموارد) ، دور شدن از زمین خود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : انتخع الرجل عن ارضه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

امتحاء

(اُ ذَ)

پاک گردیدن. (ناظم الاطباء) (آنندراج). محو شدن. (ناظم الاطباء). زایل شدن اثر چیزی. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). لغت ضعیفی است در امحاء. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

انتماء

(اِ)

نسبت کردن بکسی، یقال انتمی الیه. (منتهی الارب). نسبت دادن بکسی. (ناظم الاطباء). بازبستن. (فرهنگ فارسی معین). نسبت کردن بکسی. (مصادر زوزنی).

لغت نامه دهخدا

انتخاء

نازیدن، خود فروشی خود نمایی

معنی انتحاء - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما