معنی انبوش - جستجوی لغت در جدول جو

انبوش

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از انوش — تصویر انوش

(پسرانه)

بی مرگ، جاودان

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از انبوب — تصویر انبوب

فرش، بساط، بستر، هر چیز گستردنی

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از انبو — تصویر انبو

انبوییدن، پسوند متصل به واژه به معنای انبوینده مثلاً دست انبو، گل انبو

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از انبوه — تصویر انبوه

پر، بسیار، پیچیده، درهم، یک جاجمع شده، به هم پیوسته

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از انبوب — تصویر انبوب

فاصلۀ میان دو بند یا گره نی، هر چیز میان تهی مانند نی، لوله، لولۀ آب

فرهنگ فارسی عمید

(اَمْ)

انبر. (ناظم الاطباء) (از مؤید الفضلاء). کلبتان و آن چیزیست که حداد بدان آهن گیرد. (زمخشری) : بجای انبور دست در کوره کرد و آهن تفسیده بیرون کرد. (تذکرهالاولیاء عطار). کلبتان، انبورآهنگران. (بحر الجواهر) (منتهی الارب). کتیفه، انبورآهنگران. (منتهی الارب).

انبر. (ناظم الاطباء) (از مؤید الفضلاء). کلبتان و آن چیزیست که حداد بدان آهن گیرد. (زمخشری) : بجای انبور دست در کوره کرد و آهن تفسیده بیرون کرد. (تذکرهالاولیاء عطار). کلبتان، انبورآهنگران. (بحر الجواهر) (منتهی الارب). کتیفه، انبورآهنگران. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

(اُمْ)

میان دو پیوند نی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنچه در میان دو کعب نی یا نیزه است. (از اقرب الموارد). میان این بند نیزه تا دیگر بند. (مهذب الاسماء). گره در ساق گیاه. گره در ساق کاه. (یادداشت مؤلف). فاصله میان دو بند یا گره نی (نای). (فرهنگ فارسی معین) ، فراوان و بسیار. (ناظم الاطباء) : اثعل الورد، انبوهناک گردید. ائتک الورد، انبوهناک شد. (منتهی الارب)

میان دو پیوند نی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنچه در میان دو کعب نی یا نیزه است. (از اقرب الموارد). میان این بند نیزه تا دیگر بند. (مهذب الاسماء). گره در ساق گیاه. گره در ساق کاه. (یادداشت مؤلف). فاصله میان دو بند یا گره نی (نای). (فرهنگ فارسی معین) ، فراوان و بسیار. (ناظم الاطباء) : اثعل الورد، انبوهناک گردید. ائتک الورد، انبوهناک شد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

فرش و بساط و گستردنی. (برهان قاطع) (هفت قلزم) (از انجمن آرا) (از آنندراج). بستر و فراش و خوابگاه. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

(اُ)

جماعت مردم از هر قبیله و هر جنس. ج، احابیش، احتاء عقده، بستن گره را، احتاء کساء، ریشه تافتن گلیم را. تافتن ریشه، احتاء ثوب، دوختن جامه را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَ)

ملخ دریایی. (از دزی ج 1 ص 42)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ سِ)

اسم مصدر از انبوسیدن، انبودن. (فرهنگ اسدی از یادداشت مؤلف). نشأت. بعث. (یادداشت مؤلف). و رجوع به انبوسیدن و انبودن شود

لغت نامه دهخدا

(کُمْ)

گلیم سطبر که در زیر زین اسب قرار دهند. (از اقرب الموارد). از آلات رکوب است که در پشت کفل اسب اندازند و آن را انواع مختلف است که با نقره و یا زر و جز اینها آرایند و مخصوص قضات و اهل علم است. (از صبح الاعشی ج 2 ص 129). روپوشی که روی کفل اسبان سواری می گذارند. ج، کنابیش: کنابیش الزرکش. (از دزی ج 2 ص 492)

گلیم سطبر که در زیر زین اسب قرار دهند. (از اقرب الموارد). از آلات رکوب است که در پشت کفل اسب اندازند و آن را انواع مختلف است که با نقره و یا زر و جز اینها آرایند و مخصوص قضات و اهل علم است. (از صبح الاعشی ج 2 ص 129). روپوشی که روی کفل اسبان سواری می گذارند. ج، کنابیش: کنابیش الزرکش. (از دزی ج 2 ص 492)

لغت نامه دهخدا

(کَمْ)

پرده ای برای پوشانیدن صورت. ج، کنابش. کنابیش. (از دزی ج 2 ص 491). برقع که بدان روی پوشند. (از ذیل اقرب الموارد، فائت الذیل ص 547). رجوع به کنابش و کنابیش شود

لغت نامه دهخدا

(مَمْ)

ترۀ برکنده شده. (آنندراج). از بیخ برکنده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ بَ)

نباش تر. (ناظم الاطباء) : هو انبش من جیأل، او نباش تر است از کفتار

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

تخمی باشد که آنرا نانخواه گویند و بتقدیم ثالث بثانی هم بنظر آمده است. (برهان قاطع) (از هفت قلزم) (از آنندراج). نانخواه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

بسیار، خواه بسیاری مردم و خواه چیزی دیگر. (از برهان قاطع). بسیار و متعدد. (ناظم الاطباء). بسیار. (انجمن آرا). بسیار. متعدد. کثیر. (فرهنگ فارسی معین) : بر مقدمۀ او احنف قیس بود و سپاهی انبوه با او بودند. (تاریخ سیستان). احمد بن سمن را با لشکر انبوه کاری آنجا فرستاد. (تاریخ سیستان). این روز بوالحسن دررسید با لشکری انبوه و آراسته. (تاریخ بیهقی) .جاسوسان رسیدند که علی تگین لشکری انبوه آورده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 349). باید که بدیوان ننشینی که آنجا قوم انبوه است. (تاریخ بیهقی). دانشمند نبیه و حاکم لشکر نصر بن خلف را گفت (مسعود) مردم انبوه بر کار باید کرد تا... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 257).
ای برادر چشم من زینها و زین عالم همه
لشکری انبوه بیند در رهی پر جوی و جر.
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق 173).
زین الدین علی با لشکری آراسته و انبوه برسید و بدر بغداد آمد. (راحهالصدور راوندی).
ارکان دولت و انیاب مملکت و اعوان و انصار خویش را جمع کرد و با لشکری انبوه روی بدیار اسلام آورد. (ترجمه تاریخ یمینی).
چون بدر که سر برآرد از کوه
صف بسته ستاره گردش انبوه.
نظامی.
موسی علیه السلام درویش را دید از برهنگی بریگ اندر شده... دعا کرد... پس از چند روزی... مرو را دید گرفتار و خلقی انبوه برو گرد آمده. (گلستان).
گهرهای مبیّن دید انبوه
نه در دریا شود حاصل نه در کوه.
امیرخسرو (از آنندراج).
خضم، جماعت انبوه. (منتهی الارب). جمّه، جماعتی انبوه از مردمان که دیت خواند. (منتهی الارب)،
{{اسم}} سرما. (ناظم الاطباء)

بسیار، خواه بسیاری مردم و خواه چیزی دیگر. (از برهان قاطع). بسیار و متعدد. (ناظم الاطباء). بسیار. (انجمن آرا). بسیار. متعدد. کثیر. (فرهنگ فارسی معین) : بر مقدمۀ او احنف قیس بود و سپاهی انبوه با او بودند. (تاریخ سیستان). احمد بن سمن را با لشکر انبوه کاری آنجا فرستاد. (تاریخ سیستان). این روز بوالحسن دررسید با لشکری انبوه و آراسته. (تاریخ بیهقی) .جاسوسان رسیدند که علی تگین لشکری انبوه آورده است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 349). باید که بدیوان ننشینی که آنجا قوم انبوه است. (تاریخ بیهقی). دانشمند نبیه و حاکم لشکر نصر بن خلف را گفت (مسعود) مردم انبوه بر کار باید کرد تا... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 257).
ای برادر چشم من زینها و زین عالم همه
لشکری انبوه بیند در رهی پر جوی و جر.
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق 173).
زین الدین علی با لشکری آراسته و انبوه برسید و بدر بغداد آمد. (راحهالصدور راوندی).
ارکان دولت و انیاب مملکت و اعوان و انصار خویش را جمع کرد و با لشکری انبوه روی بدیار اسلام آورد. (ترجمه تاریخ یمینی).
چون بدر که سر برآرد از کوه
صف بسته ستاره گردش انبوه.
نظامی.
موسی علیه السلام درویش را دید از برهنگی بریگ اندر شده... دعا کرد... پس از چند روزی... مرو را دید گرفتار و خلقی انبوه برو گرد آمده. (گلستان).
گهرهای مبیّن دید انبوه
نه در دریا شود حاصل نه در کوه.
امیرخسرو (از آنندراج).
خضم، جماعت انبوه. (منتهی الارب). جمّه، جماعتی انبوه از مردمان که دیت خواند. (منتهی الارب)،
{{اِسم}} سرما. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

فراخ. واسع. (شعوری ج 1 ورق 123 الف). عریض و وسیع و پهن و فراخ. (ناظم الاطباء) :
شمار روز عمر افزون بادا
فضای جاه و مال انبون بادا.
میرنظمی (از شعوری ج 1 ورق 123 الف)

لغت نامه دهخدا

(اُمْ شَ)

انبوش. رجوع به انبوش شود

لغت نامه دهخدا

(اَمْ شِ)

رجوع به انبودن و حاشیۀ آن شود

لغت نامه دهخدا

(کَ کَ دَ)

انبودن. (از احوال و اشعار رودکی ج 3 ص 1052). رجوع به انبودن شود

لغت نامه دهخدا

(اَمْ بویْ)

به معنی بوی کردن باشد. (برهان قاطع). بو کردن. (انجمن آرا). انبوییدن. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

تصویری از کنبوش — تصویر کنبوش

تازی گشته تن پوش ک زیر زینی روبند روبنده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انکوش — تصویر انکوش

میگو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انبون — تصویر انبون

عریض، وسیع، پهن، فراخ

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انبوه — تصویر انبوه

بسیار، متعدد، کثیر

فرهنگ لغت هوشیار

در ترکیب بجای (انبوینده) آید: دست انبوی زرد انبوی گل انبوی، بوی دهنده (خوب یا بد)، چیزی که بدبو باشد

فرهنگ لغت هوشیار

بستر و فراش و خوابگاه فرش میان دو پیوند نی، گره در ساق گیاه، لوله آب

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انبوه — تصویر انبوه

بسیار، زیاد، پر، مملو

فرهنگ فارسی معین

تصویری از انبوی — تصویر انبوی

بوی دهنده (خوب یا بد)، چیزی که بدبو باشد

فرهنگ فارسی معین

تصویری از انبوب — تصویر انبوب

((اَ یا اُ))

فاصله میان دو بند یا گره نی (نای)، هر چیز مجوف مانند نی (نای)، لوله (آب و غیره)، جمع انابیب

فرهنگ فارسی معین

تصویری از انبوه — تصویر انبوه

متعدد، متراکم، جماعت

فرهنگ واژه فارسی سره

پرپشت، مجعد، بسیار، فراوان، کثرت، متراکم، متعدد، توده
متضاد: تنک

فرهنگ واژه مترادف متضاد

عرعر خر

فرهنگ گویش مازندرانی