معنی اماثه - جستجوی لغت در جدول جو

اماثه(اَ ثَ)

لغت نامه دهخدا

میرانیدن، کشتن

در اصطلاح میل دادن فتحه به کسره به طوری که «الف» صورت «ی» پیدا کند، مثل کتیب (امالۀ کتاب)، رکیب (امالۀ رکاب) و سلیح (امالۀ سلاح)، در پزشکی داخل کردن داروی مایع به وسیلۀ آلت مخصوص در رودۀ بزرگ از راه مقعد، میل دادن، برگردانیدن، مایل گردانیدن، خم دادن

فرهنگ فارسی عمید

اماثل

برتر، فاضل تر

فرهنگ فارسی عمید

اثاثه

کالا، متاع، مال

فرهنگ فارسی عمید

اغاثه

به فریاد کسی رسیدن، فریادرسی

فرهنگ فارسی عمید

اماره

امارها، کسانی که بسیار امر می کنند، برانگیزانندگان به بدی و شر، جمع واژۀ امار

فرهنگ فارسی عمید

امامه

(کَ کَ سَ)

امامی کردن. (مصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). پیش روی، گویند: هذا ایم ﱡ منه امامه و هذا اوم ﱡ منه امامه، این بهتر است از آن برای امامت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). پیشوایی کردن. (آنندراج). ریاست عامه. (از اقرب الموارد). رجوع به امامت شود.

امامی کردن. (مصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). پیش روی، گویند: هذا اَیَم ﱡ منه امامه و هذا اَوَم ﱡ منه امامه، این بهتر است از آن برای امامت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). پیشوایی کردن. (آنندراج). ریاست عامه. (از اقرب الموارد). رجوع به امامت شود.

لغت نامه دهخدا

امامه

(اُ مَ)

اسم برای سیصد شتر. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

امامه

(اُ مَ)

دختر حمزه بن عبدالمطلب بود. صاحب الاصابه از کتاب المحبر ابوجعفر بن حبیب نویسد: هنگامی که رسول اکرم از عمرۀ قضا برمیگشت، امامه پیش آمد و از گور پدرش پرسیدن گرفت. چون این خبر به حسان بن ثابت رسید ابیات زیر را سرود:
تسائل عن قرم هجان سمیدع
لدی الناس مغوار الصباح جسور
فقلت لها ان الشهاده راحه
و رضوان رب ما اقام غفور
دعاه اله الخلق ذوالعرش دعوه
الی جنه فیها رضا و سرور.
اسم او را عماره نیز گفته اند. (الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 13)

لغت نامه دهخدا

اماعه

(اِ)

روان گردانیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). جاری کردن

لغت نامه دهخدا

اماطه

(اِ)

دور شدن.

لغت نامه دهخدا

امازه

(اِ)

جدا کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). دور و جدا کردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اماره

امیر شدن. (مصادر زوزنی). ولایت و فرمانفرمایی. حاکم و فرمانروا شدن بر قومی. (از منتهی الارب). اماره. رجوع به اماره شود.
امیر شدن. (اقرب الموارد). ولایت و فرمانفرمایی. بفتح اول نیز آمده. (از منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

اماره

(اِ رَ / رِ)

شماره و حساب. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (فرهنگ سروری). امار. اوار. آماره. اواره. (شرفنامۀ منیری) :
اگر خواهی سپاهش را شماره
برون باید شد از حد اماره.
لبیبی.

لغت نامه دهخدا

اماره

(اَمْ ما رَ)

مؤنث امّار. بسیار فرماینده. بسیار امرکننده. کثیرالامر. (اقرب الموارد). برانگیزاننده به بدی. (فرهنگ فارسی معین) : ان النفس لاماره بالسوء (قرآن 53/12) ،همانا نفس سخت فرماینده است به بدی، دور کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بردن. (از اقرب الموارد)

مؤنث اَمّار. بسیار فرماینده. بسیار امرکننده. کثیرالامر. (اقرب الموارد). برانگیزاننده به بدی. (فرهنگ فارسی معین) : ان النفس لاماره بالسوء (قرآن 53/12) ،همانا نفس سخت فرماینده است به بدی، دور کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

امامه

(اَمْ ما مَ)

بافراوف، دهی جزء دهستان غار بخش ری شهرستان تهران که در 8 هزارگزی مرکز بخش بر کنار راه شوسۀ قم در جلگه واقع است. ناحیه ای است سردسیر و دارای 20تن سکنه، آب آنجا از قنات تأمین میشود و محصول عمده آن غلات و صیفی و چغندر قند و شغل مردمش زراعت و راهش ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

اماثل

(اَ ثِ)

جمع واژۀ امثل بمعنی مشابه و نظیر است یا جمع واژۀ امثال که جمع واژۀ مثل است و بمعنی همسران استعمال میشود. (از غیاث اللغات). جمع واژۀ امثل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). نظایر.

لغت نامه دهخدا