- اقطن (اَ طِ)
ماش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بلغت اهل یمن غله ایست که آنرا ماش گویند. (آنندراج) (برهان)
معنی اقطن - جستجوی لغت در جدول جو
- اقطن (اَ طَ)
پشت خم و منحنی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- اقطن
خمیده پشت: مرد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آقطی، گیاهی خودرو، با برگ هایی شبیه برگ بادام و گل های ریز سفید و معطر که برای زینت در باغچه کاشته می شود و از چوب آن در ساختن اشیای زینتی استفاده می شود، آقطی صغیر، خمان صغیر، شون
پنبه، گیاهی با ساقۀ ستبر و کوتاه و شاخه های نازک و برگ های درشت و گل های زرد یا سرخ رنگ که پس از رسیدن، شکافته می شود و از میان آن دانه هایی بیرون می آید که اطراف آن ها را تارهای سفید فراگرفته است
(قُ طُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ قطین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قطین شود، جمع واژۀ قطان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قطان شود
پنبه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قطن شود
پنبه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قطن شود
(اَ طَ)
لغت نامه دهخدا
مرد دست بریده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد). بریده دست. (مهذب الاسماء).
(قُ طُن ن)
لغت نامه دهخدا
پنبه. (منتهی الارب). و آن از درختهای صغار است و گاهی کلان باشد و تا بیست سال باقی بماند. (آنندراج) :
کأن ّ مجری دمعهاالمستن
قطنﱡه من اجود القطن.
راجز.
و تشدید به خاطر ضرورت شعر است. (اقرب الموارد)
کأن ّ مجری دمعهاالمستن
قطنﱡه من اجود القطن.
راجز.
و تشدید به خاطر ضرورت شعر است. (اقرب الموارد)
(اَ / اِ / اُ / اَ قَ / اَ قِ / اُ قُ / اِ قِ)
لغت نامه دهخدا
کشک و پینو و قروت و دوغ منجمد از شیر گوسپند و جز آن پس از رفع مائیت خشک کرده باشند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (منتهی الارب). ج، اقطان. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). اقط بکسر و بکسرتین بمعنی پنیر که آنرا قرت و کشک نیز گویند و آن ماست و جغرات خشک کرده شده است که آنرا نانخورش سازند. (غیاث اللغات) (آنندراج) (شرح نصاب). کشک در هم. (مهذب الاسماء). ماستینه. (تفلیسی)
کشک در طعام کردن، خشم گرفتن، گریختن شتر ماده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، شکستن (شکسته شدن). (اقرب الموارد)
بسیار کشک گردیدن شخص. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
بسیار کشک گردیدن شخص. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(اُ قَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ اقنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بمعنی خانه سنگین. (منتهی الارب). رجوع به اقنه شود، نخواستن و ناخوش داشتن چیزی را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، خواهش نکردن طعام را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آرزوناکردن طعام. (تاج المصادر بیهقی) ، خواهش کردن طعام را. از اضداد است. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، باز شدن آسمان از ابر و گشاده شدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). واشدن میغ. (تاج المصادر بیهقی). واگردیدن ابر از آسمان و گشاده شدن آن. (آنندراج)
(طِ)
لغت نامه دهخدا
مقیم. (غیاث) (مهذب الاسماء). اقامت کننده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). باشنده. متوطن. (ناظم الاطباء) ، خادم. ج، قطّان و قطین و قاطنه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). خدمتکار. جج، قطن. (ناظم الاطباء)
(اَ رَ)
لغت نامه دهخدا
مرد پیوسته ابرو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ابروپیوسته. پیوسته ابرو. (تاج المصادر بیهقی) (صراح اللغه) (مهذب الاسماء) (آنندراج).
(اُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ اقط. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، اسب که پشت او پست و پس اوبلند باشد، شب دراز، مردسرافراز و بزرگ قدر و با عزت و ارجمندی پایدار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، شتری که گردن و سر او بسوی پشت مایل باشد. (آنندراج)
(اَ طُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ قطع. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قطع شود، سخت پیر شدن و پیر شکسته شدن
(اَ قِطْ طَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ قطاط. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به قطاط شود، خاص گردانیدن کسی را بچیزی، برگزیدن کسی را بکاری، قفا خوردن، نواله و بخش نهادن بجهت مهمان، برگزیدن بدان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(اَ مَ)
لغت نامه دهخدا
نعت تفضیلی است از قمین. سزاوارتر. احق. احری. اجدر. اولی، ناکام و مقهور یافتن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر) ، ذلیل و خوار گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بحال مقهوری گشتن. (تاج المصادر بیهقی)
(اَ طَ)
لغت نامه دهخدا
نیک برنده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در مثل گویند: اقطف من ذره، اقطف من حلمه، اقطف من ارنب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فلان از مورچه و خرگوش بهتر میبرد. (ناظم الاطباء) ، گل کردن درخت رز. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
ماست بندی درآمیختن کشک خوراندن ماست کشک: پینو (قرت ترکی) کشک پینو ماستینه
((اَ))
فرهنگ فارسی معین
آقطی، گیاهی از تیره بداغ ها که به طور خودرو در نواحی شمال ایران می روید و گل های آن سفید و معطر و مغز ساقه اش نرم است و برای تهیه مقاطع گیاهی در آزمایشگاه ها به کار می رود، اقتی، بیلسان، بیلاسان، شبوقه، خمان کبیر، یاس کبود
