معنی اقذاذ - جستجوی لغت در جدول جو

اقذاذ(اِ)

لغت نامه دهخدا

(نَ جَ / جِ بَ)

سخن نادر گفتن. (منتهی الارب). اشذّ الرجل، جاءبقول شاذّ نادّ. (اقرب الموارد). اشذّ الشی ٔ، یکسر کرد آنرا و بنهایت رسانید آنرا. (منتهی الارب). اشذّ الشی ٔ، نحّاه و اقصاه. (اقرب الموارد) ، جمع واژۀ شرعه، بمعنی سفینه. (از اقرب الموارد)

سخن نادر گفتن. (منتهی الارب). اَشَذَّ الرجل، جاءبقول شاذّ نادّ. (اقرب الموارد). اَشَذَّ الشی َٔ، یکسر کرد آنرا و بنهایت رسانید آنرا. (منتهی الارب). اَشَذَّ الشی َٔ، نحّاه و اقصاه. (اقرب الموارد) ، جَمعِ واژۀ شَرَعَه، بمعنی سفینه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ارذاذ

(کَ رَ کَ / کِ)

باران رذاذ (نرم و ریزه) باریدن. (منتهی الأرب). باران نرم ریزه باریدن. باران نرم اندک باریدن. باران ضعیف باریدن. اندک باریدن. (تاج المصادر بیهقی). باران رذاذ رسیدن بزمین. (منتهی الأرب).

لغت نامه دهخدا

اغذاذ

(اِ)

شتافتن در رفتار. یقال: اغذ السیر و فیه اغذاذاً. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). تیز رفتن. (یادداشت بخط مؤلف).

لغت نامه دهخدا

اکذاذ

(اِ)

به سنگستان نرم سنگ رسیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اقذان

(اِ)

نیک عیب ناک گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، نتوانستن و سست شدن، از اضداد است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، برگردیدن از راه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، افزون شدن خون در رگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بسیار شدن خون در رگ. (تاج المصادر بیهقی) ، حج و عمره بهم آوردن، دو تیر با هم انداختن، بر ناقۀ خوشرفتار سوار شدن، ناقۀ قرون دوشیدن، وقت چاشت ذبح کردن قچقار، عاجز آمدن از امور آب و زمین خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، توانا شدن بر آن، فراهم آوردن میان دو سر که سر پستان است در دوشیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، برداشتن سر نیزه تا بکسی نزنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، فروختن تیردان و رسن را، دو کس بندی را بیک رسن بستن، هر شب یک میل سرمه کشیدن بچشم، پیوسته باریدن باران، بلند گردیدن ثریا، نزدیک آمدن آنکه دمل سر کند، توانایی وقوت دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اقذار

(اِ)

بسیار گفتن، پروردن شتر را برای گشنی. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) (اقرب الموارد) ، قرم ساختن شتر را، یعنی بند کردن و بازداشتن شتر را از محنت. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اقذار

(اَ)

جمع واژۀ قذر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به قذر شود، تهمت بر کسی نهادن، عیب کردن و ببدی یاد کردن، سرایت کردن بیماری از کسی به دیگری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بد نژاد شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی)

جَمعِ واژۀ قذر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به قذر شود، تهمت بر کسی نهادن، عیب کردن و ببدی یاد کردن، سرایت کردن بیماری از کسی به دیگری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، بد نژاد شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

اقذاء

(اِ)

خاشاک انداختن در چشم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج). خاشه در چشم افکندن. (تاج المصادر بیهقی).

لغت نامه دهخدا

اقذاء

(اَ)

جمع واژۀ قذی ̍. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب). رجوع به قذی شود، در پاداش کسی جدا کردن پاره ای از زمین و جز آن، پیش فرستادن نیکی و بدی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

افذاذ

(اِ)

یک بچه آوردن گوسفند. (منتهی الارب) (آنندراج). یگانه زادن گوسفند. (تاج المصادر بیهقی) ، وصف کردن. چنانکه در این عبارت: کل یعرف بقوله و یوصف بفعله فقل سدیداً و افعل حمیداً، هر کس بگفتار شناخته شود و بکردار افراخته گردد، سخن گزیده گوی و براه کردار ستوده پوی. (از راحهالصدور راوندی) ، بنا کردن. (مؤید). بپای کردن. (شرفنامۀ منیری). مصدر دوم غیرمستعمل آن افرازش است چنانکه در افراختم، بیفراز. (یادداشت مؤلف) ، برکشیدن. (مؤید) (شرفنامۀ منیری) :
نه همه کار تو دانی نه همه زور تراست
لنج پر باد مکن بیش و کتف برمفراز.
لبیبی (از فرهنگ اسدی)

لغت نامه دهخدا

افذاذ

(اَ)

جمع واژۀ فذّ، بمعنی تنها و یگانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). فذوذ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اجذاذ

(اَ)

جمع واژۀ جذّ، شتافتن در رفتن. زود رفتن. بشتاب رفتن. (زوزنی). تیز رفتن: اجذم السیر. سخت دویدن: اجذم الفرس، بازایستادن از: اجذم عن الشی ٔ، قصد کردن: اجذم علیه، قصد کرد بر آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قذاذ

(قِ)

جمع واژۀ قذّ جج اقذّ. (منتهی الارب). تیر باپرو تیر بی پر و هموار تراشیدۀ بی خم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اشذاذ

تنسخ گویی، تنسخ کاری (تنسخ چیزی را گویند که بسیار نادر و کمیاب و بی مثل و مانند و در نهایت نفاست باشد و معرب آن تنسوق است، یکسویه کردن کار، به فرجام رساندن، دورکردن

فرهنگ لغت هوشیار

اقذار

پلیدی و زشتی

فرهنگ لغت هوشیار

معنی اقذاذ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما