معنی افسوس در فرهنگ فارسی عمید

احساس دریغ، حسرت و اندوه، ریشخند، استهزا، سخریه، ظلم، ستم، ای صدر نائبی به ولایت فرست زود / معزول کن معینک منحوس دزد را ی زرهای بی شمار به افسوس می برد / آخر شمار او بکن از بهر مزد را (ناظم الاطبا - لغتنامه - افسوس) ، مکر و حیله، افسوس خوردن: حسرت خوردن، دریغ خوردن

معنی افسوس در لغت نامه دهخدا

فسوس. حسرت. دریغ. کلمه ایست که در وقت حسرت گویند. (آنندراج). در تأسف و حسرت استعمال شود. (ناظم الاطباء). دریغ و حسرت. اندوه. (فرهنگ فارسی معین). دریغ. حسرت. ندامت: افسوس که فلان مرد. (از فرهنگ نظام) :، آخر افسوس مان بیاید ازآنک، ملک در دست مشتی افسوسی است.، انوری.،، شغل مارگیری، خواندن افسون. (ناظم الاطباء)

معنی افسوس در فرهنگ لغت هوشیار

اندوه، دریغ، حسرت

معنی افسوس در فرهنگ فارسی معین

ریشخند، تمسخر، دریغ، حسرت، ظلم، ستم

معنی افسوس در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آوخ، آه، اسف، تاسف، تحسر، تلهف، حسرت، حیف، دریغ، واویلا، واحسرتا، هیهات

معنی افسوس - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی افسوس در فرهنگ لغت هوشیار

اندوه، دریغ، حسرت

افسوس

فرهنگ فارسی عمید

افسوس

لغت نامه دهخدا

افسوس

فرهنگ لغت هوشیار

افسوس

فرهنگ فارسی معین

افسوس

فرهنگ واژه فارسی سره

افسوس

فرهنگ واژه مترادف متضاد

افسون

(دخترانه)

طلسم، سحر و جادو، حیله و تزویر، سحرانگیزی، جاذبه

فرهنگ نامهای ایرانی

فسوس

افسوس، برای مثال دیو بگرفته مر تو را به فسوس / تو خوری بر زیان مال افسوس (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۷)

فرهنگ فارسی عمید

افسون

حیله، تزویر، مکر، نیرنگ
دمدمه، کلماتی که جادوگران و عزائم خوانان هنگام جادو کردن به زبان می آورند، سحر، جادو
افسون کردن: حیله کردن، نیرنگ به کار بردن، سحر کردن

فرهنگ فارسی عمید

افیوس

گیاهی با ساقۀ بلند، برگ های بسیار سبز، میوه ای سیاه رنگ به اندازه خیار، گل های زرد رنگ و ریشه ای شبیه ترب کوچک که در طب قدیم به عنوان داروی مقیی و مسهل به کار می رفته، ترب صحرایی

فرهنگ فارسی عمید

افسوس خوردن

حسرت خوردن، دریغ خوردن

فرهنگ فارسی عمید

افسوسگر

ریشخند کننده، استهزا کننده

فرهنگ فارسی عمید

افسور

(اُ / اَ)

بمعنی شرم و خجالت. (آنندراج) ، مارگیر، محیل. مزور. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افسون

(اَ)

عزیمت. (آنندراج). عزیمه و چیزی که شخص را از آفت و صدمۀ چشم زخم و زهر حیوانات زهردار محفوظ دارد. (ناظم الاطباء). خواندن کلماتی باشد مر عزایم خوانان و ساحران رابجهت مقاصد خود. (برهان). کلماتی که جادوگر و عزایم خوان بر زبان راند. (فرهنگ فارسی معین) ، افزون شدن شتران پراکنده. (ناظم الاطباء). افزون شدن ستوران و مال و متاع. (آنندراج) ، بزرگ منشی کردن. گردن کشی کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فسوس

(فُ)

بازی و ظرافت. (برهان) :
بی علم به دست نآید از تازی
جز چاکری فسوس و طنازی.
ناصرخسرو.
، سحر و لاغ. (برهان). افسوس. (فرهنگ فارسی معین). استهزاء. مسخره. ریشخند. (از یادداشتهای مؤلف) :
به پیران بفرمود تا بست کوس
که بر ماز ایران همین بس فسوس.
فردوسی.
یکی شاه بد نام او بخسلوس
که با حیله و رنگ بود و فسوس.
عنصری.
اندرین ایام ما بازار هزل است و فسوس
کار بوبکر ربابی دارد و طنز حجی.
منوچهری.
ور عطا دادن بشعر شاعران بودی فسوس
احمد مرسل ندادی کعب را هدیه ردی.
منوچهری.
خروشید و گفت ای شه نوعروس
ز بیغاره ننگت نبد وز فسوس ؟
اسدی.
کواژه همی زد چنین وز فسوس
همی خواند مهراج را نوعروس.
اسدی.
چو پیش شه آمد زمین داد بوس
بپرسید شاهش ز روی فسوس.
اسدی.
باز پرچین شودت روی و بخندی بفسوس
چون بخوانم ز قران قصۀ اصحاب رقیم.
ناصرخسرو.
کز این نامه هم گر نرفتی ببوس
سخن گفتن تازه بودی فسوس.
نظامی.
چو خسرو بر فسوس مرگ فرهاد
بشیرین آنچنان تلخی فرستاد.
نظامی.
دی گله ای ز طره اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش بمن نمیکند.
حافظ.
- پرفسوس، پرتمسخر. در حال استهزاء و ریشخند. (یادداشت بخط مؤلف) :
سواران ترکان پس پشت طوس
روان پر ز کین و زبان پرفسوس.
فردوسی.
سرانی کز چنین سر پرفسوسند
چو گل گردن زنان دست بوسند.
نظامی.
، دریغ و حسرت و تأسف. (برهان) :
که این تخت شاهی فسوس است و باد
بدو جاودان دل نباید نهاد.
فردوسی.
که گیتی سراسر فسوس است و رنج
سر آید همی چون نمایدت گنج.
فردوسی.
جهانا سراسر فسوسی و باد
به تو نیست مرد خردمند شاد.
فردوسی.
به مرگ خداوندش آزار طوس
تبه کرد مر خویشتن بر فسوس.
عنصری.
منه دل بر این گیتی چاپلوس
که جمله فسون است و باد و فسوس.
اسدی.
- بافسوس، متأسف. بادریغ:
به لشکر چنین گفت بیدار طوس
که هم باهراسیم و هم بافسوس.
فردوسی.
چو گودرز کشواد و چون گیو و طوس
بناکام رزمی بود بافسوس.
فردوسی.
- سرای فسوس، کنایت از دنیاست:
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است و گه آبنوس.
فردوسی.
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس.
فردوسی.
ترکیب ها:
- فسوس آمدن. فسوس پذرفتن. فسوس داشتن. فسوس کردن. رجوع به همین مدخل ها در ردیف خود شود.
، زیرکی، بذله گویی، اغوا، سرزنش و ملامت، گناه و جرم، بهتان، قمار، لهو و لعب، آزار و جفا، اندوه و غم. (ناظم الاطباء) ، افسون و تدبیر و حیله:
برآمد ز هر دو سپه بانگ کوس
نماند ایچ راه فسون و فسوس.
فردوسی.
، از راه بیرون شدن و بیراهی کردن. (برهان). بیرون شدگی از راه سلامت و رستگاری. (ناظم الاطباء).
- برفسوس، بیهوده و بی ثمر:
یک شب که چشم فتنه بخوابست زینهار
بیدار باش تا نرود عمر برفسوس.
سعدی.
- بفسوس، برفسوس. بیهوده. بیفایده:
چون زهرۀ شیران بدرد نعرۀ کوس
بر باد مده جان گرامی بفسوس.
سعدی.
رجوع به افسوس شود

لغت نامه دهخدا

افسس

(اِ فِ سُ)

افسوس. آفیسس. شهری قدیم در ایونیه، واقع در ساحل دریای اژه در آنجا معبد آرتمیس - که در شمار عجائب سبعۀ عالم است - برپا بود و آن بدست ارستراتس سوخته شد. شورای افسس، در 431 میلادی نسطوریوس را محکوم کرد. طبق روایات اسلامی غار اصحاب کهف در همین شهر بود. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

افسو

(اَ)

بلغت پازند کلمه امر یعنی بیا.

لغت نامه دهخدا

اسوس

(اَ)

این نام در کتاب اعمال رسولان (20: 13) آمده. شهری است در جوار دریا از مقاطعۀ ترواس در شمال میسیا برابر جزیره میتیلینی. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

اسوس

(اَ وَ)

ستور که در سرین آن بیماری سوس باشد. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

ایسوس

شهر قدیم انتهای جنوب شرقی کیلیکیا در آسیای صغیر، در آنجا اسکندر مقدونی داریوش سوم را شکست داد (333 قبل از میلاد) و هراکلیوس سپاهی از ایرانیان را مغلوب کرد، (دایره المعارف فارسی)، رجوع به ایران باستان ج 1 ص 163 و ج 2 صص 1001 - 1026 و 1301 - 1466 و ج 3 ص 2111 و 2172 و رجوع به فرهنگ فارسی معین شود، برآغالانیدن سگ و جز آن را، (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، بند کردن در و قفل کردن، یقال اوصد الباب و اوصد (مجهولا) فهو موصد و قوله تعالی: انها علیهم موصده، قالوا مطبقه، (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)، در بستن، (تاج المصادر بیهقی)، بستن در، (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 24)

لغت نامه دهخدا

افیوس

خامالاتس. اشخیص. اماسن اغریا. (یادداشت مؤلف). ترب صحرایی. (ناظم الاطباء) ، جمع واژۀ اقسومه. (منتهی الارب). رجوع به اقسومه شود، بهره ها و حصه های مقسوم میان بندگان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ارسوس

(اِ رِ)

قصبه ای است در جنوب غربی جزیره مدللی، و آن موطن تئوفرسطس از حکمای یونان است و امروز بنام هرسه مشهور است و در قضای مولوه در سنجاق مدللی قصبۀ کوچکی است که مرکز آن ناحیه است. رجوع به هرسه و رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود

لغت نامه دهخدا

افسوسی

(اَ)

اهل مسخره و شوخی:
آخر افسوسمان بیاید ازآنک
ملک در دست مشتی افسوسی است.
انوری

لغت نامه دهخدا

افسوس کن

ریشخند کننده مستهزء

فرهنگ لغت هوشیار

فسوس

بازی و ظرافت

فرهنگ لغت هوشیار

افسور

خجالت، شرمندگی

فرهنگ لغت هوشیار

افسون

عزیمت، حیله، مکر، نیرنگ

فرهنگ لغت هوشیار

افسوس کردن

ریشخند کردن استهزا کردن، ظلم کردن ستم کردن، حیله کردن مکر کردن، سحر کردن جادو کردن

فرهنگ لغت هوشیار

افسون

مکر، تزویر، سحر، جادو، فسون

فرهنگ فارسی معین

فسوس

((فُ))

افسوس، دریغ، ریشخند، استهزاء

فرهنگ فارسی معین

افسوس کردن

((~.کَ دَ))

مسخره کردن، به ریشخند گرفتن

فرهنگ فارسی معین

فسوس

فسون، تزویر، حیله، نیرنگ، لاغ، تمسخر، زیان، غبن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

افسون

جادو، سحر، طلسم، عزیمت، فسون، تزویر، حیله، دوال، شعبده، مکر، نیرنگ، عشوه، قر، کرشمه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

افسون

افسون نمودن در خواب فریفتن مردم بود مگر آن افسون که به نامهای خدای عزوجل و به ایات قران بود. و چون افسونگر در خواب بیند که از آن وی را با شخصی دیگر در شفا و راحت پدید آمد، دلیل که از غم و راحت به کام دل رسد. اگر به خلاف این بیند، دلیل بر غم و اندوه بود. محمد بن سیرین
افسون نمودن به خواب کار باطل بود، چون به وقت افسون ذکر خدای عزوجل را نگوید. اگر افسون به قران و نامهای حق تعالی نمایند، دلیل که آن کس کاری نماید به حق و راستی و از آن وی را خیر و صلاح دو جهانی رسد.

فرهنگ جامع تعبیر خواب

افسوسناک

Lamentable

دیکشنری فارسی به انگلیسی

معنی افسوس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما